Μετανάστης στην ίδια μου την χώρα: συνέντευξη Αφγανού λαθρομετανάστη σε μέλος της Εθνικοσοσιαλιστικής Κίνησης ΑΡΜΑ (Ιούνιος 2011)

Μετανάστης στην ίδια μου την χώρα

Από αυτούς που από τα Μέσα Μαζικής Εξαπατήσεως διαμορφώνουν τις «γνώμες» των μαζανθρώπων, και από τους επαγγελματίες «αντιρατσιστές», ακούμε συχνά πλαστές «ιστορίες» λαθρομεταναστών, με τις οποίες προσπαθούν να συγκινήσουν μια «κοινή γνώμη» διεστραμμένων ψυχών και συνειδήσεων. Διεστραμμένων από την μετατροπή του «αδυνάτου και αδυνάμου» σε αντιαξία και αντιαρετή, την οποία και εισήγαγε στην Ευρώπη ο Ιουδαιοχριστιανισμός για να την ακολουθήσουν τα «ανθρωπιστικά» ρεύματα του φιλελευθερισμού, του μαρξισμού και της αστικής ψευδοφιλοσοφίας. Πίσω από την βιτρίνα της «υπερασπίσεως του αδυνάτου» δεν κρύβεται παρά ο φθόνος του διεστραμμένου υπανθρώπου - μαζανθρώπου απέναντι σε κάθε τι ανώτερο. 


Ο Μαζάνθρωπος έχει διαβρωμένη την ψυχή του από τις μεταλλάξεις του διαστροφικού αντιπνεύματος , από την αποκοπή της συνδέσεως του από την παράδοση , την φυλή , την φύση, το κοσμικό γίγνεσθαι, αλλά και από τον ίδιο του τον βιολογικό και πνευματικό εαυτό. Η διαστροφή αυτή επικράτησε πλήρως στην Ελλάδα και στην Ευρώπη με την έλευση του Ιουδαϊκού Φαρισαϊσμού , που έδωσε με την σειρά του το χρίσμα στον «διαφωτισμό» του οποίου η εξέλιξη οδήγησε τον λευκό άνθρωπο στα «δυτικά» «ανθρωπιστικά ιδεώδη» της εποχής της νεωτερικότητος.

Αυτά τα ιδεώδη στην Ελλάδα αναμείχθηκαν και με υπολείμματα γυφτιάς και ζητιανιάς , κατάλοιπα της Οθωμανικής εποχής , που αντί να αποβληθούν, ονομάστηκαν «λαϊκά» «πολιτιστικά» στοιχεία . (Για παράδειγμα, είναι λυπηρό ότι τα δύο επικρατέστερα «μουσικά» είδη στην Ελλάδα είναι τα εξής: Πρώτον το παραδοσιακό τουρκογύφτικο, που μάλιστα εισήλθε στην Ελλάδα όχι επί Οθωμανικής κατοχής, αλλά μόλις στον 20ο αιώνα, και επικράτησε πλήρως μετά τον Β παγκόσμιο πόλεμο, ονομαζόμενο ως «αυθεντική Ελληνική λαϊκή μουσική» του οποίου τόσο οι οπαδοί όσο και οι «αοιδοί» που είναι συχνά αθίγγανοι, καταγγέλλουν το νέο επικρατέστερο είδος που έχει γίνει τελευταία της «μόδας» ότι υποβιβάζει την ποιότητα και την μουσική παιδεία της χώρας! 

Το λυπηρό είναι ότι έχουν δίκιο. Το νέο επικρατέστερο «μουσικό» είδος είναι η απόλυτη εκφυλισμένη διασταύρωση του τουρκογύφτικου με το «ποπ» , με το «trendy lifestyle», τον πολιτισμό των χαζοχαρούμενων και ταυτόχρονα θλιμμένων μικροαστών και το ντύσιμο πόρνης για τις «τραγουδίστριες» που συχνά δεν γνωρίζουν ούτε καν να διαβάζουν μουσικές παρτιτούρες, και το θηλυπρεπές «αμφισεξουαλικό στυλ» για τους «τραγουδιστές». Έτσι ο νεοέλληνας αφού πρώτα υιοθέτησε την μουσική των αθίγγανων, κατόπιν ξέπεσε ακόμα περισσότερο και έφθασε στο σημείο μέχρι και οι αθίγγανοι να τον κατηγορούν για έλλειψη μουσικού πολιτισμού!.

Ο «ανθρωπισμός» των υπανθρώπων, δεν είναι λοιπόν παρά φθόνος απέναντι σε κάθε τι το ανώτερο και επίθεση εναντίον όλων όσων διαφέρουν από τον φαινομενικά «αδύναμο», ώστε κατά την λογική της Προκρούστειας κλίνης να τους αναγκάσουν χτυπώντας τους, να γίνουν «ίσοι» με τον «αδύναμο». Η διαδικασία αυτή πάντοτε καταλήγει όχι απλώς σε κάποια ισοπεδωμένη «ισότητα όλων» αλλά στην πλήρη αντιστροφή των αξιών, στην κοινωνική ανάδειξη και επικράτηση στην κορυφή της κοινωνικής τους αντιιεραρχίας, κάθε αντιαξίας, κάθε αντιαρετής και κάθε διαστροφής, που πλέον έχουν βρει πεδίο ελεύθερο να αναπτύσσονται σε όλο τους το φάσμα και σε υπέρτατο βαθμό και να διέπουν ολόκληρη την κοινωνική ζωή του λευκού ανθρώπου.

Μέσα σε αυτήν την κατάσταση, ο υπάνθρωπος έχει την δυνατότητα , εμφανιζόμενος ως φαινομενικά κοινωνικά «αδύναμος» και «καταπιεσμένος» , να αποχτά την εύνοια των μαζών και να μετατρέπεται σταδιακά σε κοινωνικά προνομιούχο στρώμα καταλήγοντας στο να εξουσιάζει και να πνίγει κάθε πτυχή της ζωής των υπολοίπων, τους οποίους οι αποβλακωμένες μάζες υπερασπιστών του «αδυνάτου» χτυπούν λυσσαλέα με κάθε τρόπο προσπαθώντας να τους εξαφανίσουν ή να τους θέσουν στο κοινωνικό περιθώριο, ώστε ο «καημένος αδύνατος να μην αισθάνεται άσχημα» βλέποντας γύρω του ανθρώπους που να είναι από την ίδια την φύση τους (και όχι από κάποιο «άδικο σύστημα») σε πλεονεκτικότερη θέση από αυτόν.

Έτσι ακριβώς συνέβη και με τους λαθρομετανάστες. Η συνέχεια του κειμένου δείχνει το πώς αυτή η αντιστροφή αυτή έχει γίνει πραγματικότητα και στο θέμα της λαθρομεταναστεύσεως, κάτι που φαίνεται σαφέστατα μέσα και μέσα από μερικές πρόσφατες βιωματικές μου εμπειρίες , τις οποίες και παραθέτω ως παραδείγματα. Τα αποχαυνωμένα παρασιστικά στρώματα «νεοέλληνων» (όπως επαγγελματίες άεργοι, ισόβιοι «αριστεροί» φοιτητές - συνδικαλιστές, επαγγελματίες πολιτικάντηδες, ψευτοδιανοούμενοι και επαγγελματίες «επαναστάτες», αλλά και κάποιοι βολεμένοι «δημόσιοι» ή «κυβερνητικοί» των 3000 ευρώ τον μήνα και άνω , όπως και διάφοροι νεόπλουτοι) μιλάνε συνέχεια για τους «καημένους τους» λαθρομετανάστες.

Αποκρύπτεται όμως επιμελώς ότι ακόμα και οι ίδιοι οι λαθρομετανάστες προσδιορίζουν εντελώς διαφορετικά τόσο την δική τους κατάσταση όσο και τα αίτια που τους οδήγησαν να εργαστούν στην Ευρώπη, αλλά έχουν αρχίσει επίσης να αντιλαμβάνονται και τι την τραγική κατάσταση την οποία αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα μας. Στην συνέχεια του κειμένου αυτού παραθέτω συνέντευξη σε μορφή συζητήσεως, την οποία πήρα από Αφγανό λαθρομετανάστη και μάλιστα ισλαμιστή. 

Ενδιαφέρον έχει ότι όλα όσα απαντάει ο Αφγανός για τις πραγματικές αιτίες που τον οδήγησαν να έρθει στην Ελλάδα, για τις ευνοϊκές εργασιακές συνθήκες και την ευνοϊκή μεταχείριση που αντιμετωπίζει σε σύγκριση με έναν Έλληνα εργάτη, αλλά και για τον ισλαμικό κίνδυνο στην Ευρώπη, έρχονται σε αντίθεση με αυτά τα οποία ισχυρίζονται οι «αντιρατσιστές». Είναι χρήσιμο λοιπόν να αρχίσει επιτέλους να καταγράφεται δημόσια, τόσο η πραγματική κατάσταση των λαθρομεταναστών, που δεν έχει καμία σχέση με αυτήν του «κατατρεγμένου» «πρόσφυγα», όπως και και η φωνή συνειδητοποιημένων Ελλήνων εργαζομένων, που να μιλούν ο ίδιοι για τα εργασιακά προβλήματα που αντιμετωπίζουν και το πώς αυτά σχετίζονται με την λαθρομετανάστευση.

Διότι και εδώ κυριαρχεί η απόλυτη αντιστροφή. Αυτοί που το σύστημα διαφημίζει παντού προς τις μάζες ως τους «ειδήμονες για τα προβλήματα του εργάτη» (αριστερά) είτε ως «ειδήμονες για τα προβλήματα των Ελλήνων που προκαλούν οι λαθρομετανάστες» (ακροδεξιά) είναι συνήθως εντελώς άσχετοι με το θέμα καθώς δεν είναι ούτε εργαζόμενοι, ούτε ο τρόπος ζωής τους και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ίδιοι, σχετίζεται με των υπολοίπων Ελλήνων. Διότι όλοι αυτοί που εμφανίζονται ως «σωτήρες»» και «ειδήμονες» είναι συνήθως άεργοι, επαγγελματίες τεμπέληδες ψευτο«επαναστάτες», άρρωστοι από την έλλειψη οποιασδήποτε σωματικής λειτουργίας , που όσο αυξάνεται η φτώχεια, η μιζέρια και η κακομοιριά, τόσο αυξάνονται και οι απελπισμένοι που στρέφονται σε αυτούς και τόσο αυτοί πλουτίζουν από τις κομματικές συνδρομές και από τις κρατικές επιχορηγήσεις, μέχρι και το εμπόριο κάθε είδους συμβόλων και ψεύτικων ελπίδων.

Αντίθετα με ότι συμβαίνει με όλους αυτούς τους άεργους επαγγελματίες «εθνοσωτήρες» και «εργατοσωτήρες», που έχουν κάνει ως επάγγελμα το να πουλάνε μια εντελώς φτιαχτή και ψεύτικη εικόνα του εαυτού τους στις μάζες με όρους μάρκετινγκ και διαφημίσεως , διότι με τέτοιους όρους λειτουργούν οι «δημοκρατίες» τους, σε όσους εργαζομένους αγαπάνε πραγματικά το έθνος και την φυλή τους, δεν αρέσει να μιλούν δημόσια για τον εαυτό τους, διότι έχουν υπερβεί τον εγκλωβισμό στο «εγώ» και έχουν περάσει στην διάσταση του «εμείς», βλέποντας τον εαυτό τους όχι ως αποκομμένη μονάδα αλλά ως κύτταρο της Φυλής και του ίδιου του Σύμπαντος ...

Και δεν είναι εύκολο να μιλήσουν για τα προβλήματά τους , καθότι όσοι έχουν τέτοιες απόψεις, αναγκάζονται να καλύπτονται, διότι ζουν σε μια χώρα υπό κατοχή και τελούν υπό διωγμό. Όμως κάποιες αλήθειες για τις επιπτώσεις που έχει η λαθρομετανάστευση στην ζωή του Έλληνα εργαζομένου, μπορεί να τις μεταδώσει κανείς με τον καλύτερο τρόπο μέσα από την βιωματική σκοπιά. Γι αυτό και αποφάσισα να αναφερθώ δημόσια σε πρόσφατη προσωπική μου εμπειρία. Ο ισλαμιστής Αφγανός από τον οποίον πήρα συνέντευξη, είναι αυτός που «πήρε» την θέση εργασίας στην οποία εργαζόμουν κατά τον φετινό χειμώνα. Έτσι , όπως συμβαίνει κάθε φορά που μένω άνεργος, ξεκίνησα πάλι να αναζητώ εργασία από πόλη σε πόλη, μετακινούμενος σε τέτοιες προσωρινές εργασίες οπουδήποτε στην Ελλάδα. Δίχως διεύθυνση σπιτιού, αλλά με ταχυδρομική θυρίδα, δίχως σπίτι, αλλά φιλοξενούμενος, δίχως κάθε φορά να γνωρίζω ούτε που θα βρίσκομαι ούτε σε τι επάγγελμα θα είναι η επόμενη θέση που θα βρω για να εργαστώ, ανάμεσα στο μεγάλο πλέον πλήθος διαφορετικών επαγγελμάτων τα οποία έχω εξασκήσει και τα οποία έχω εργασιακή εμπειρία. Έγινα μετανάστης στην ίδια μου την χώρα. 

Αντίθετα με εμένα, ο Αφγανός ισλαμιστής λαθρομετανάστης από το Πακιστάν, δίχως καμιά απολύτως επαγγελματική κατάρτιση, με λιγότερες φυσικές και ψυχικές αντοχές και δηλώνοντας ότι κάποιες από τις εργασίες που ευχαρίστως θα έκανα ο ίδιος δεν θα τις έκανε διότι …«πληρώνονται λίγο και είναι πολύ σκληρές», διατηρεί σήμερα , στην δική μου χώρα και πατρίδα, εργαζόμενος παράνομα, δίχως ένσημα και εργασιακή σύμβαση, δύο διαφορετικές θέσεις εργασίας, με μηνιαίες αποδοχές στα 1300 Ευρώ. Εγώ ένα μήνα μετά την τελευταία απόλυσή μου, βρήκα μια ακόμη δίμηνη θερινή σύμβαση εργασίας σε μια ακόμη διαφορετική πόλη και με αποδοχές που οριακά καλύπτουν τις ανάγκες μου για επιβίωση αυτής της περιόδου και τίποτε παραπάνω από αυτό. Σε δύο μήνες που λήγει η σύμβαση και κλείνει αυτή η θερινή θέση εργασίας θα φύγω πάλι άνεργος και χωρίς σχεδόν καθόλου χρήματα, προς το άγνωστο αναζητώντας ξανά την επόμενη δουλειά, ως συνήθως …

Άγνωστο πόσος καιρός θα περάσει μέχρι να ξαναβρώ. Την τελευταία φορά ήταν μόνο ένας μήνας, την προηγούμενη τρεις μήνες, την παραπροηγούμενη οκτώ μήνες και όλοι αυτοί οι μήνες με φόρτωσαν με ένα χρέος αρκετών χιλιάδων Ευρώ. Διότι όσο εργάζεται κάποιος με τόσο χαμηλά ημερομίσθια και ανασφάλιστος, δεν μπορεί ούτε να αποταμιεύσει τίποτε όσο εργάζεται, ούτε και παίρνει επίδομα ανεργίας όταν απολυθεί. Εργάζεσαι συνεχώς σκληρά και αντί να το χρέος σου να μειώνεται, να το βλέπεις να αυξάνεται κάθε φορά που μένεις ξανά άνεργος, ενώ όσο εργάζεσαι παραμένει απλά σταθερό. Και όσο περνάν τα χρόνια , τόσο περισσότερα χρέη να συσσωρεύονται. Εκεί οδήγησαν την Ελλάδα με την λαθρομετανάστευση, που έκανε δεδομένη την ανασφάλιστη εργασία για τα περισσότερα χειρωνακτικά επαγγέλματα, και κατέβασε τους μισθούς στα επίπεδα του τρίτου κόσμου. Στο κείμενο αυτό , παραθέτω κάποιες πρόσφατες εργασιακές εμπειρίες μου, με κατάλληλο σχολιασμό, ώστε να υπάρξει μια καλύτερη εικόνα στον αναγνώστη του τι συμβαίνει σήμερα στον χώρο της εργασίας , του γιατί συμβαίνει και να μπορέσει να βγάλει κάποια βαθύτερα χρήσιμα συμπεράσματα.

Ας επανέλθουμε στο θέμα του Αφγανού που «μου πήρε» την προηγούμενη θέση εργασίας μου. Το «μου πήρε» το έβαλα σε εισαγωγικά, διότι ενώ η φράση αυτή είναι συνηθισμένη από όσους υποτίθεται ότι αντιδρούν στην λαθρομετανάστευση, αποκρύπτει μια μεγάλη αλήθεια, που σχετίζεται με την πραγματική αιτία του προβλήματος. Πράγματι στην χώρα μας τουλάχιστον δυόμισι εκατομμύρια λαθρομετανάστες έχουν πάρει θέσεις εργασίας των Ελλήνων και περίπου 1 εκατομμύριο Έλληνες είναι άνεργοι. Αν όμως δούμε τα πράγματα κυριολεκτικά, αυτός που «μου πήρε» την θέση εργασίας μου, δεν είναι ο Αφγανός, αλλά ο «Έλληνας» εργοδότης , διότι αυτός είναι που με απέλυσε, βάζοντας στην θέση μου έναν ισλαμιστή Αφγανό. Αν ο εργοδότης ήταν πραγματικός Έλληνας , αν ήταν Έλληνας χωρίς τα εισαγωγικά, αν ήταν Έλληνας και στην συνείδηση και όχι απλώς στην βιολογική καταγωγή του, τότε ο Αφγανός από μόνος του δεν θα είχε καμιά απολύτως δυνατότητα να «μου πάρει την δουλειά». Αν στην Ελλάδα οι λεγόμενοι Έλληνες ήταν πραγματικά Έλληνες, τότε τα σύνορα θα φυλάσσονταν.

Εάν όμως ο Αφγανός ακόμα με ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας κατάφερνε να περάσει τα φυλασσόμενα σύνορα , δεν θα έβρισκε πουθενά κανέναν Έλληνα να του προσφέρει καμία θέση εργασίας. Και σίγουρα εάν η Ελλάδα κατοικούνται από πραγματικούς Έλληνες , τότε ποτέ δεν θα υπήρχαν θέσεις εργασίας που να βρίσκονται στα «αζήτητα» από τους Έλληνες. Πρώτον δεν θα υπήρχαν τόσοι πολλοί που να προτιμούν να ζουν παρασιτικά, μέσα από την παραοικονομία , το παρεμπόριο, την απάτη, την απορρόφηση κρατικών επιδοτήσεων κλπ, διότι όπως λένε «δεν καταδέχονται» να κάνουν χειρωνακτικές εργασίες, τις οποίες έχουν αφήσει στους λαθρομετανάστες. Και δεύτερον δεν θα υπήρχαν θέσεις εργασίας με τριτοκοσμικές αποδοχές και σε τριτοκοσμικές συνθήκες, αντίθετα με ότι συμβαίνει σήμερα. Πρόβλημα για τους συνειδητοποιημένους Έλληνες εργάτες δεν είναι ούτε η «βαριά εργασία» ούτε η «χειρωνακτική εργασία». Πρόβλημα όμως σήμερα είναι πλέον η έλλειψη δυνατότητας προσβάσεως σε τέτοιου είδους εργασίες που έχουν ελεγχθεί πλήρως από κοινότητες λαθρομεταναστών και μάλιστα έχει δημιουργηθεί ένα άτυπο «άβατο» για τους Έλληνες, το οποίο ακόμα και όσοι επιθυμούν,τους είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατον να το παραβιάσουν.

Σε πολλές περιοχές η εργασία στα χωράφια είτε στην οικοδομή είτε σε κάποιες μικρές επιχειρήσεις, ελέγχεται από εκπροσώπους κοινοτήτων αλλοδαπών, που έρχονται σε συμφωνία με τους «Έλληνες» εργοδότες και στην συνέχεια οι ίδιοι βάζουν τους «δικούς τους» να εργάζονται κάνοντας τα άβατα προς εργασία για άτομα που να προέρχονται από οποιαδήποτε άλλη εθνική ή φυλετική κοινότητα. Στην συνέντευξη με τον Αφγανό που ακολουθεί, θα δούμε πως περιγράφει ένα τέτοιο παράδειγμα. Και οι τριτοκοσμικές αμοιβές που έχουν πλέον συνηθίσει να δίνουν για τέτοιες εργασίες οι Έλληνες εργοδότες κάνουν επίσης άβατες αυτές τις θέσεις εργασίας για τους Έλληνες, αφού οι εργασιακές αποδοχές τις οποίες προσφέρουν , το μόνο που εξασφαλίζουν στον εργαζόμενο που θα τις αποδεχθεί , είναι μια ζωή συνθήκες χειρότερες και από τις ονομαζόμενες «τριτοκοσμικές». Διότι οι τριτοκοσμικοί, αν εξασφαλίσουν μια στοιχειώδη διατροφή, έχουν την δυνατότητα να στείλουν το ποσό των αποδοχών τους στις χώρες τους, δυνατότητα που δεν έχουν οι Έλληνες. Και τα ποσά που δεν έχουν καμιά αγοραστική αξία στην Ελλάδα έχουν σημαντική αγοραστική αξία σε χώρες του τρίτου κόσμου, λόγω της συναλλαγματικής ισοτιμίας του Ευρώ με τα νομίσματα τέτοιων χωρών.

Η μεταφορά συναλλάγματος από την Ελλάδα και την Ευρώπη σε αυτές τις χώρες , μέσω των λαθρομεταναστών, δεν αποτελεί παρά μια μαζική οικονομική ληστεία των λαών της Ευρώπης και έναν από τους κυριότερους λόγους της οικονομικής κρίσεως . Διότι κάθε λαθρομετανάστης, από οικονομικής πλευράς , στερεί πολλαπλώς τον μισθό που λαμβάνει από την χώρα την οποία εργάζεται. Πρώτον στέλνοντας μεγάλο μέρος του μισθού του στην τριτοκοσμική του πατρίδα, στερεί τα χρήματα αυτά από την αγορά της χώρας όπου εργάζεται. Δεύτερον, καταλαμβάνοντας μια θέση εργασίας ενός ντόπιου, υποχρεώνει το κράτος της χώρας αυτής να πληρώνει επίδομα ανεργίας στον ντόπιο άνεργο. Τρίτον , καθώς ο λαθρομετανάστης αμείβεται παράνομα, το εισόδημά του δεν φορολογείται από το κράτος και η εργασία του δεν συνεισφέρει τίποτε στα ασφαλιστικά ταμεία. Τέταρτον, ο άνεργος που έχασε την δουλειά του από τον λαθρομετανάστη, αναγκάζεται να δανείζεται χρήματα είτε από τράπεζες υποθηκεύοντας το μέλλον του , είτε να στερεί χρήματα από συγγενείς και φίλους, απλώς και μόνο για να επιβιώσει μέχρι να βρει την επόμενη θέση εργασίας.

Εργαζόμουν λοιπόν ανασφάλιστος όλο τον φετινό χειμώνα , σε σκληρή δουλειά που δεν μπορούν να την κάνουν πολλοί διότι δεν έχουν ούτε την σωματική ούτε την ψυχική ούτε την τεχνική ικανότητα. 45 ευρώ το 14ωρο ή 15ωρο, ανάλογα την ημέρα. Και 35 ευρώ το 9ωρο. Φυσικά αν να είχα τουλάχιστον 6 εργάσιμες ημέρες την εβδομάδα, δεν θα είχα ιδιαίτερο οικονομικό πρόβλημα. Οι μεσοαστοί όμως «επενδυτές» που παρίσταναν τους επιχειρηματίες και είχαν την ιδιοκτησία της επιχειρήσεως, δεν μου έδιναν 6 βάρδιες την εβδομάδα, αλλά είτε 5 είτε 4 είτε 3. Αντί να εργάζεται κάποιος 6 ημέρες την εβδομάδα, προτιμούν «να σπάνε» την εργάσιμη εβδομάδα 6 ημερών σε 4+2 ή σε 3+3 προσλαβάνοντας δύο άτομα αντί για έναν, φυσικά χωρίς καμιά εργασιακή σύμβαση, χωρίς ένσημα κλπ. Διότι όσο λιγότερο εργάζεται, τόσο περισσότερο ξεκούραστος είναι ο κάθε εργαζόμενος στις ημέρες που εργάζεται , και έτσι τόσο περισσότερο παραγωγικός είναι και τόσο περισσότερο εξαρτημένος νιώθει από την εργασία του, αφού αντί να διεκδικεί αυξήσεις ή εργασιακά δικαιώματα, αντίθετα νιώθει συνεχώς να τον απειλούν ότι θα του μειώσουν τις εργάσιμες ημέρες από 5 σε 4 ή σε 3 κλπ.

Στην επιχείρηση υπήρχαν 5 «αφεντικά», (έτσι τους αποκαλούσε το προσωπικό και όχι ως εργοδότες), λες και ήμασταν σκύλοι. Δύο νεόπλουτοι μεσοαστοί ήταν οι βασικοί μέτοχοι και τα υπόλοιπα «αφεντικά» ήταν η γυναίκα του βασικού μετόχου και οι δύο γιοι του άλλου, όλοι τους άσχετοι με το αντικείμενο που είχε η επιχείρηση. Έτσι την επιχείρηση επέβλεπε και διαχειρίζονταν ένας μισθωτός υπάλληλος τον οποίον και είχαν προσλάβει, ο οποίος ήταν και σχετικός με το θέμα και αρκετά αξιόλογος και ικανός και όλη η επιτυχία της επιχειρήσεως οφείλονταν σε μεγάλο βαθμό σε αυτόν. Όμως ο διαχειριστής ήταν υπό την συνεχή εποπτεία των πέντε «αφεντικών», που με τις παρεμβάσεις τους πήγαιναν συνεχώς την επιχείρηση πίσω, ενώ ο ίδιος πάσχιζε να την ωθήσει εμπρός … Και οι 5 εμφανίζονταν να εργάζονται στην επιχείρηση, αντλώντας μεγάλο τμήμα από τα έσοδά της σε μηνιαία βάση χωρίς όμως ουσιαστικά προσφέρουν τίποτα ουσιαστικό σε αυτήν, πέραν από μια εργασία γραφείου που και για τους 6 μαζί αντιστοιχούσε επιεικώς σε μια 8άωρη 6ήμερη απασχόληση ενός και μόνο ατόμου. Για να καλύψουμε την αεργία όλων αυτών, έπρεπε εμείς να εργαζόμαστε δίχως ένσημα και με απλήρωτες υπερωρίες … Μια ημέρα ένας από τους 5 είχε πει σε κάποιον εργαζόμενο «Δούλευε, πρέπει να καταφέρεις να παράγεις όσο είναι τα λεφτά που παίρνεις για μεροκάματο». 

Η απάντησή του εργαζόμενου με εξέπληξε ευχάριστα. «Εάν έπρεπε να παράγω τα λεφτά που παίρνω εγώ, θα ήταν πολύ εύκολο, θα έφτανε να εργαστώ τρεις ώρες το πολύ κάθε ημέρα. Το πρόβλημα είναι ότι τώρα έχω να παράγω όχι μόνο τα λεφτά που παίρνω εγώ, αλλά και τα λεφτά που θα πάρεις και εσύ, που όμως εσύ δεν κάνεις τίποτα εδώ πέρα και όμως παίρνεις περισσότερα από ότι εγώ!». Παρότι τα πέντε «αφεντικά» απομυζούσαν την επιχείρηση, η επιχείρηση πήγαινε πάρα πολύ καλά και είχε τόσο μεγάλα κέρδη που θα μπορούσε εύκολα να είχε ασφαλίσει στο ΙΚΑ όλο το προσωπικό, δίχως οικονομικό πρόβλημα. Ίσως όμως τότε τα «αφεντικά» θα είχαν λιγότερα αυτοκίνητα ο καθένας (διότι είχαν τουλάχιστον τρία Ι.Χ. αυτοκίνητα ο καθένας κάποια από αυτά υπερπολυτελή, απλώς και μόνο για να τα δείχνουν ως ένδειξη οικονομικής ευμερίας!) Και μετά λένε ότι έχουμε «οικονομική κρίση».

Ναι αλλά όχι για όλους. Κάποιοι , εκμεταλλευόμενοι την τεράστια ανεργία και τις επιπτώσεις από την λαθρομετανάστευση, αντί να χάνουν, κερδίζουν από την κρίση, διότι βρίσκουν εύκολα το πλέον ειδικευμένο εργατικό προσωπικό , Έλληνες, που να δέχονται να εργάζονται ανασφάλιστοι και για ελάχιστα χρήματα και να κάνουν «θαύματα» με την υπερεργασία τους. Όταν τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων σε μια επιχείρηση πηγαίνει σε μισθοδοσία, εάν λόγω της τεράστιας ανεργίας και των λαθρομεταναστών οι μισθοί μειωθούν σημαντικά και η ασφάλιση και τα επιδόματα καταργηθούν, τα έσοδα της εταιρίας πολλαπλασιάζονται. Και μάλιστα τέτοιες επιχειρήσεις που απασχολούν παράνομα εργαζομένους και κυρίως λαθρομετανάστες, επικρατούν στην αγορά σε βάρος πολλών επιχειρήσεων που παρέχουν τα νόμιμα εργασιακά δικαιώματα, οι οποίες σε περίοδο οικονομικής κρίσεως δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε ένα τέτοιο αθέμιτο ανταγωνισμό και κλείνουν. Σε μια δύσκολη κατάσταση επιβιώνουν πάντα οι ικανότεροι να ανταπεξέλθουν, αυτό είναι ένας απλός φυσικός νόμος. Αν όμως αυτή τα κριτήρια αυτής της ικανότητος δεν συμβαδίζουν με την ποιότητα, αλλά με την παρανομία , την παραοικονομία και την απάτη, τότε επιβιώνουν οι ικανότεροι στο να παρανομούν και οι μεγαλύτεροι απατεώνες …


για την συνέχεια του άρθρου στον σύνδεσμο εδώ ...