Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΙΜΠΟΒΙΣΗΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΙΜΠΟΒΙΣΗΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Αντιφασίστες με χάρτινες περικεφαλαίες.

 

του Σταύρου Λιμποβίση

Η σιωπή από τον προφυλακισμένο στον Δομοκό Κασιδιάρη, αποδεικνύει στην πράξη τον συνεχιζόμενο «εμφύλιο» που εξελίσσεται στις τάξεις των «Σπαρτιατών». Η ανάδειξη του Στίγκα σε κορυφαία μορφή του «νεοεθνικισμού» ως αρχηγού ενός κόμματος που προσέλκυσε ένα σημαντικό ποσοστό, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο προβεβλημένος πρώην χρυσαυγίτης και δελφίνος της κομματικής αυλής έχει την «μαγική» ικανότητα να αναδεικνύει αυτούς που όμως δεν έχουν καμιά σχέση με τον εθνικισμό σε «χρυσούς φασιανούς» της ακροδεξιάς ή σε «Σπαρτιάτες με χάρτινες περικεφαλαίες» όπως τους περιέγραψε η γνωστή - για την αρωγή της στην Νορβηγική antifa έχουμε γράψει άρθρο - Ουρανία Μιχαλολιάκου.

Η αναμενόμενη «έξοδος» του πατέρα της από το κέντρο αποκατάστασης έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον εκατοντάδων οπαδών του ΝΓΜ οι οποίοι ακονίζουν όχι τις ξιφολόγχες, αλλά τα πλήκτρα ... με στόχο την σύγκρουση ανάμεσα στην εναπομείνασα «Χρυσή Αυγή» και το τερατούργημα του «αντιφα» νεοεθνικισμού που ονομάζεται πλέον και «συνταγματικός πατριωτισμός». Συνώνυμος ο όρος με αυτούς που κάποτε φυλάκισαν τον Κολοκοτρώνη και τον Νικηταρά και δολοφόνησαν τον Καποδίστρια.

Το θράσος αυτών που συνθέτουν τον «νεοεθνικισμό» με σήμα την περικεφαλαία της Marvel δεν έχει όρια παρά τις αποτυχημένες πολιτικές επιλογές τύπου Κανελλόπουλου και Στίγκα, καθώς και τα μεγαλεπίβολα σχέδια τους για τον Δήμο Αθηναίων, φέρνοντας στο επίκεντρο ένα ακόμη ερώτημα για το ποιος πραγματικά ενημερώνει τους φυλακισμένους του Δομοκού σχετικά με τις πολιτικές εξελίξεις και τις σύγχρονες αγωνίες της κοινωνίας.

Έσπευσε ο Στίγκας και η κοινοβουλευτική παρέα του να πλειοδοτήσει στον ευκαιριακό αντιφασισμό με αφορμή τον τραγικό θάνατο του οπαδού της ΑΕΚ. Ένα προγραμματισμένο ραντεβού θανάτου ανάμεσα στις δυο πλευρές για το οποίο να σημειωθεί ότι είχαν ενημερωθεί 23 αστυνομικές υπηρεσίες, ενώ όπως δείχνουν οι εξελίξεις και οι μαρτυρίες έσπευσαν να συμβάλλουν σε αυτό και στην κατάληξη του άτομα τα οποία δεν έχουν καμιά σχέση με τους «Κροάτες φασίστες» και τα «εγγόνια του Πάβελιτς». Το πανό των Κροατών με ένα σχέδιο που έχει απαγορευμένο το μαχαίρι είναι μια πρώτη και άκρως συμβολική δημόσια τοποθέτηση ότι δεν ευθύνονται οι ίδιοι για τον θανάσιμο τραυματισμό. Δυστυχώς το σύγχρονο ποδόσφαιρο δεν είναι παρά ένα γέννημα του καπιταλισμού που προσελκύει την νεολαία σε αιματηρές αρένες με στόχο την πλήρη εξαχρείωση ακόμη και τον θάνατο χωρίς κανέναν λόγο.

Για μια ακόμη φορά η άκρα δεξιά που σιτίζεται από τους κρατικούς πόρους όπως και το σύνολο του κοινοβουλευτικού οχετού, υιοθέτησε το αποκρουστικό λεξιλόγιο του σιωνιστικού συστήματος και των υπηρεσιών για να δεχτεί την ευμενή κριτική του καθεστώτος της κατοχής ή ακόμη και να προετοιμάσει το έδαφος για τις μελλοντικές ψηφοφορίες μέσα στην φωλιά της σάπιας δημοκρατίας που ονομάζεται βουλή. Επιβεβαιωνόμαστε - δυστυχώς - πλήρως σε όσα έχουμε γράψει κατά καιρούς για τον προφυλακισμένο Ηλία Κασιδιάρη και την πορεία της ελλαδικής άκρας δεξιάς η οποία αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην ρητορική υπέρ του Trump και του Ισραήλ και στον έντονο αντιφασισμό ο οποίος όταν δεν βρίσκει ενίσχυση στους κύκλους των Rotary και τον «συνταγματικό πατριωτισμό» του Jürgen Habermas (…) ανακαλύπτει εσπευσμένα και μετά από κατευθυντήριες εντολές ακόμη και τις εθελοντικές δυνάμεις των Ουκρανών Εθνικιστών (Azov) ή τον εμφύλιο στην Γιουγκοσλαβία!

Μας προκαλούν όμως ακόμη περισσότερο γέλιο κάποιοι «εθνικοσοσιαλιστές» οι οποίοι δεν έχουν πει το παραμικρό για την σύγκρουση στην Ουκρανία αναμένοντας και αυτοί μάλλον την «αρωγή» των διαθέσιμων πόρων από πρόσωπα γνωστά σε όλους για την πορεία τους στον «χώρο». Αυτοί όμως είναι μια άλλη ιστορία για την οποία θα υπάρξει μια ενδιαφέρουσα μελλοντική αναφορά.

Έτσι λοιπόν οι «Σπαρτιάτες» μετά τα συλλυπητήρια που έστειλαν στην οικογένεια Βαρδινογιάννη για τον θάνατο της φανατικής θαυμάστριας του Μαντέλα, έσπευσαν να βγάλουν ένα έκτακτο και άκρως εμετικό δελτίο τύπου όπου κάνουν λόγο με ιδιαίτερο στόμφο για τους «νεοναζί Κροάτες, που δολοφόνησαν εν ψυχρώ τον οπαδό της ΑΕΚ, είναι αυτοί που το 1990 ξεκίνησαν έναν εμφύλιο με τους Σέρβους μετά από έναν ποδοσφαιρικό αγώνα» κάνοντας ακόμη και τον Τίτο να γελάει από τον τάφο του.

Δεν έμειναν όμως μόνο στην ανιστόρητη κριτική τους άλλα έσπευσαν να απολογηθούν ως καλοί αντιφασίστες που είναι με νέα και άκρως εμετική ανακοίνωση που έλαβε μέρος και αποτελεί μνημείο σουρεαλισμού με τίτλο «οι σχέσεις του «τάγματος Αζόφ» με τους δολοφόνους του Μιχάλη και ο «αντιφασισμός» του Μητσοτάκη». Ανάμεσα σε άλλα που αναφέρουν και προκαλούν το γέλιο, ζητούν τον λόγο οι όψιμοι αντιφασίστες «εθνικιστές» από τους φανατικούς Ουκρανούς εθνικιστές και οπαδούς της Ντιναμό Κιέβου (που είχαν τιμήσει τους Φουντούλη και Καπελώνη με ανάρτηση πανό στο γήπεδο τους) για μια φωτογραφία με συνθήματα υπέρ των Κροατών πάνω σε βλήματα όλμων και τα οποία τα είχαν γράψει οι Ουκρανοί χωρίς να δίνουν βάση στις ιστορικές σχέσεις των δύο χωρών ή ακόμη και τις διεργασίες των δυο ομάδων σε οπαδικό επίπεδο αλλά και την σύνθεση στις εθελοντικές δυνάμεις που πολεμούν την Ρωσική εισβολή.

Αναπαράγουν μέσα στο άρθρο αυτό όλη την εμετική προπαγάνδα των Σιωνιστών και των αντιφασιστών δημοκρατών ώστε να υπογράψουν τις νέες δηλώσεις μετανοίας πριν το φθινόπωρο, με στόχο την πολιτική ανταλλαγή, όπως την εποχή που ο Κασιδιάρης ενώ είχε πάρει το δαχτυλίδι διαδοχής από τον Μιχαλολιάκο απαιτούσε την άμεση και δημόσια αποκήρυξη του Εθνικοσοσιαλισμού και του Φασισμού ως σημαντικό και απαράβατο όρο για την συμμετοχή του στην μελλοντική πορεία της «Χρυσής Αυγής»!

Αυτά λοιπόν που δεν κάνει ούτε η antifa τα κάνει το κόμμα «Σπαρτιάτες» και ο μουγκός μετά την είσοδο τους στην βουλή Ηλίας Κασιδιάρης, ο οποίος σε μια ακόμη επίδειξη ναρκισσισμού οραματίζεται την κυριαρχία του στις δημοτικές εκλογές χωρίς όμως να διαθέτει οργανωμένη νεολαία και ιδεολογικό οπλοστάσιο. Χωρίς να νοιάζεται για την συσπείρωση των οπαδών του στην επαρχία ή να παρεμβαίνει για τα κακώς κείμενα του κόμματος μέσα στην βουλή. Δηλώσεις που προκαλούν απέχθεια για το αντιφασιστικό τους δηλητήριο και φωτογραφίες στελεχών του μαζί με το πιο σάπιο τμήμα της αστικής τάξης και της πλουτοκρατίας, είναι τα πρώτα δείγματα κοινοβουλευτικής γραφής ενός κόμματος που μπήκε στην βουλή με την χρήση ενός καρτοτηλέφωνου και με όχημα την στείρα προσωπολατρεία.

Με τους αντιφασίστες της αριστεράς μας χωρίζουν πολλά, όμως με τους εμετικούς αντιφασίστες της δεξιάς που καπηλεύονται έννοιες ιδέες και σύμβολα μας χωρίζουν πολλά περισσότερα. Ο θάνατος ενός οπαδού οδήγησε στην πλήρη αποκάλυψη των προθέσεων των αντιφασιστών της άκρας δεξιάς που προσπαθούν με νύχια και με δόντια να φανούν αρεστοί στο καθεστώς και στα κατευθυνόμενα ΜΜΕ. Δεν υπάρχει πλέον  καμιά δικαιολογία για όσους είναι ριζοσπάστες φασίστες και εθνικοσοσιαλιστές/εθνικιστές, οι εχθροί μας είναι το σύνολο του κοινοβουλευτισμού και οι πιο θανάσιμοι από αυτούς, αυτοί που χρησιμοποιούν την γαλανόλευκη και τον «εθνικισμό» νέας κοπής.

Και τώρα τι θα γενούμε χωρίς βαρβάρους

 

του Σταύρου Λιμποβίση

Ακόμη και οι πιο αισιόδοξοι οπαδοί του Κασιδιάρη δεν περίμεναν τον πρόσφατο εκλογικό θρίαμβο του κόμματος «Σπαρτιάτες». Είναι σίγουρο ότι το βράδυ που ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα ο πρώην νο2 της «Χρυσής Αυγής» δικαιώθηκε τουλάχιστον σε εκλογικό και επικοινωνιακό επίπεδο. Φτάνει όμως ένα σημαντικό ποσοστό για να προχωρήσει ένα κόμμα που χαρακτηρίζεται το λιγότερο ως το «αυγό του φιδιού» από τα κατευθυνόμενα ΜΜΕ; Σαφέστατα οι ανύπαρκτες δομές του κόμματος και η αδυναμία ενός πλήρη ελέγχου των προσώπων και των πολιτικών τακτικών λόγω της φυλάκισης του Κασιδιάρη δημιουργούν εύλογα ερωτηματικά για το άμεσο μέλλον. 

Μια παλαιότερη ανακοίνωση του κόμματος θυμίζει την γνωστή συνταγή του εισοδισμού της δεξιάς σε σχηματισμούς που στηρίζονται - καλώς ή κακώς - από εθνικιστές. Τόνιζαν χαρακτηριστικά ότι "Στα 4 χρόνια ύπαρξης τους οι Σπαρτιάτες και εν μέσω σκληρής και απάνθρωπης λιτότητας έχοντας βοηθήσει ηθικά και υλικά μόνο Έλληνες έκαναν το μεγάλο βήμα και έγιναν πολιτικός σχηματισμός. Εμείς οι ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ εκφράζουμε σε πραγματικό και απόλυτο βαθμό την λαϊκή πατριωτική Δεξιά, το τρίπτυχο πατρίς, θρησκεία, οικογένεια, είμαστε θεματοφύλακες των πατροπαράδοτων αρχών και αξιών του Ελληνισμού, και τιμάμε τις παραδόσεις μας που σήμερα εκλείπουν από την δημόσια ζωή της χώρας". Και επειδή τα γραπτά μένουν, φτάνει να δούμε τις επόμενες κινήσεις για να σκεφτούμε αν θα δικαιωθούν αυτοί που φοβούνται μια επανάληψη της κομματικής οπερέτας που ανέβασε πριν χρόνια στο κομματικό θέατρο ο Μιχαλολιάκος και οι βουλευτές του. 

Υπάρχουν κάποια δεδομένα και αυτά είναι:

1. ότι το σύστημα με εντολή της δεξιάς που θα ξεσπαθώσει λόγω του ποσοστού που πήρε θα συνεχίσει να ασχολείται με το κόμμα αυτό για να προχωρήσει σε άλλες υπόγειες διεργασίες σχετικά με το Αιγαίο και τις επαφές με τον Αμερικανικό παράγοντα. 

2. το εξουσιαστικό κέντρο αν δεν καταφέρει να περιορίσει τις έδρες μέσω του εκλογοδικείου θα προσπαθήσει με μπροστάρη το παρακράτος να τρομοκρατήσει τους εθνικιστές οι οποίοι νιώθουν να έχουν - μετά από χρόνια - υψηλό ηθικό. Οι συνταγές για να το πετύχει αυτό είναι πολλές και αυτό θα πρέπει να το έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας. 

Η σημερινή ηγεσία του κόμματος «Σπαρτιάτες» δείχνει με μια γρήγορη «ανάγνωση» να είναι σάρκα από την σάρκα μιας ακροδεξιάς έντονα αστικής και σε κάποια σημεία νεοφιλελεύθερης. Την εικόνα αυτή την έχουμε δει και στην υπόλοιπη Ευρώπη και δεν πρέπει να μας προκαλεί μεγάλη εντύπωση. Αν και θυμίζει αντίστοιχες περιπτώσεις όπως της Γαλλίας και της Ουγγαρίας ας μην ξεχνάμε ότι η ελληνική άκρα δεξιά πάντα διατηρούσε τα δικά της μοναδικά πολιτικά χαρακτηριστικά. Τα κανάλια όμως δεν θα σταματήσουν ούτε λεπτό να οργιάζουν στα δελτία ειδήσεων, η Κανέλλη δεν θα σταματήσει να φωνάζει με το «χωνί» για τον «κακό φασισμό», οι εκπομπές δεν θα σταματήσουν να θυμίζουν ότι η δημοκρατία κινδυνεύει. Χρέος όλων όσων στήριξαν για λόγους προσωπολατρίας ή ακόμη και από ανάγκη το κόμμα του Κασιδιάρη  δεν είναι να μείνουν απλοί παρατηρητές αλλά να διαδραματίσουν έναν καίριο ρόλο αν δεν θέλουν να βρεθούν μπροστά σε εκπλήξεις. 

Αν τα πράγματα μπουν πάλι στην διαδικασία ενός πολιτικού αυτόματου πιλότου θα έχουμε στο όνομα του «εθνικισμού» την επανάληψη σκηνών που θα προκαλέσουν την γενική θυμηδία. Πρόσωπα που προέρχονται από τον χώρο της δεξιάς και διατηρούσαν στο παρελθόν επαφές με τέκτονες, στελέχη που δείχνουν να γοητεύονται από την ομορφιά της νεοφιλελεύθερης μέδουσας και προάγουν απόψεις φιλικές στον παγκόσμιο καπιταλισμό, όχι μόνο δεν είναι σύμμαχοι των εθνικιστών αλλά διαχρονικά οι μεγαλύτεροι εχθροί τους. Για την άλωση του «χώρου» από την δεξιά και την άκρα δεξιά έχουν μιλήσει πολλοί τα τελευταία χρόνια όμως είναι η πρώτη φορά που άτομα που ουδέποτε δήλωναν εθνικιστές μέχρι πριν λίγο καιρό δείχνουν να έχουν τα ηνία και τον πλήρη έλεγχο ενός «βιαστικού» κομματικού σχηματισμού που στηρίζεται και από τους εθνικιστές. 

Οι όποιες μελλοντικές κινήσεις και επιλογές στην πολιτική σκακιέρα βαρύνουν τον άδικα φυλακισμένο στις φυλακές υψίστης ασφαλείας Κασιδιάρη ο οποίος εμπιστεύτηκε ένα κόμμα χωρίς γραφεία πρόγραμμα αρχές και αξίες, μια ομάδα προσώπων που δεν φοβούνται να δηλώσουν ανοιχτά δεξιοί, έναν σχηματισμό που δείχνει αμφίβολο αν θα αντέξει στις μελλοντικές πιέσεις του συστήματος εξουσίας. Το μόνο θετικό σε όλο αυτό το δυστοπικό σενάριο είναι η παρουσία ποιοτικών συναγωνιστών στις παρυφές της κομματικής αρχής οι οποίοι οφείλουν να αντιδράσουν. Οι ριζοσπάστες εθνικιστές και εθνικοσοσιαλιστές που διάλεξαν την αποχή ή κάποιο άλλο κόμμα δεν έχουν να περιμένουν κάτι από τους «Σπαρτιάτες» αφού είναι φανερό ότι ο αντιφασισμός είναι μια προμετωπίδα της επικοινωνιακής τους τακτικής που θα απλωθεί περισσότερο στα έδρανα του κοινοβουλίου και στις προγραμματικές δηλώσεις. 

Κρίνεται σκόπιμο να αναρωτηθούμε για μια ακόμη φορά τελικά σε ποιον «χώρο» ανήκουμε μπροστά στις κομματικές παρουσίες οι οποίες ουδεμία σχέση έχουν με όλους αυτούς που συνεχίζουν να νιώθουν εχθροί της δημοκρατίας και του καθεστώτος. Χρέος όλων δεν είναι να μείνουμε στην κριτική απέναντι στο νέο πολιτικό μόρφωμα αλλά να διαμορφώσουμε τις συνθήκες εκείνες που θα μας επιτρέψουν να προάγουμε την δική μας αισθητική και τις δικές μας αξίες. Για να γίνει αυτό χρειάζεται μια πλήρη επανεκκίνηση των ριζοσπαστικών κινήσεων και ομάδων, μια νέα διακήρυξη θέσεων και γιατί όχι ίσως ένα συνέδριο όλων αυτών που νιώθουν την ανάγκη να εκφραστούν έξω από τα πλαίσια της αστικής νομιμότητας αλλά και της νομιμοφροσύνης που εκτοξεύει η «λερναία ύδρα» της πατριδοκάπηλης αστικής άκρας δεξιάς η οποία αλλάζει πρόσωπα αλλά ποτέ τακτική και στρατηγική από το ’45 και μετά.

Σχετικά με τις πολιτικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών

 

του Σταύρου Λιμποβίση

Η είδηση ότι το κόμμα «Έλληνες για την πατρίδα» θα έχει για νέο επικεφαλή τον αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου έπεσε σαν βόμβα στα λιμνάζοντα νερά της άκρας δεξιάς. Ένας πολιτικός χαρακτήρας που ποτέ δεν είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στα τεκταινόμενα των εθνικιστικών εξελίξεων βρίσκεται ξαφνικά επικεφαλής ενός κόμματος με σημαντικά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις. Οι φήμες ότι το εν λόγω πρόσωπο διατηρεί επαφές με την Μπακογιάννη και τον γνωστό Μαρινάκη, είναι άγνωστο αν στηρίζονται σε πραγματικά γεγονότα και η αλήθεια δεν έχει παρά να αποκαλυφτεί σύντομα. 

Για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνονται πλήρως οι δηλώσεις και τα άρθρα που κάνουν λόγο για τον ομφάλιο λώρο της φιλελεύθερης δεξιάς με κομμάτι της άκρας δεξιάς. Η δεξιά δρα σαν καρκίνος στα σπλάχνα του εθνικιστικού «χώρου» και όταν δεν καταστρέφει τις υγιείς εθνικιστικές δυνάμεις αναπαράγει τις ακροδεξιές μαριονέτες σε διάφορα σχήματα και ονόματα. Τα πρόσωπα είναι στόχος της χειραγώγησης, τα πολιτικά προγράμματα δεν προσφέρουν τίποτα το νέο και αναπαράγουν το παλιό, οι όποιες δομές σύντομα σταματούν ή διαλύονται όταν κάποιοι περάσουν τις κόκκινες γραμμές του συστήματος. 

Το κόμμα του Κασιδιάρη ενός ανθρώπου που είναι μια κακή φωτοτυπία του Μιχαλολιάκου υπήρξε από την αρχή ένα κομματικό πείραμα του πολιτικού εργαστηρίου. Ένα πείραμα που προτάσσει την στείρα προσωπολατρία και θυμίζει τις αποτυχημένες συνταγές παλαιοτέρων ακροδεξιών κομμάτων. Τα στελέχη του κόμματος πλην ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων δεν είναι παρά 2ης κατηγορίας οπαδοί της πινακοθήκης των ηλιθίων της «Χρυσής Αυγής» άνθρωποι που πάντα μέσα τους ένιωθαν δεξιοί με ακροδεξιές ανησυχίες. Όλοι αυτοί μαζί παρά το ενδιαφέρον των εθνικιστών να υπάρξει ένα νέο ποιοτικό ξεκίνημα γρήγορα σιώπησαν και δέχτηκαν τις επιλογές των κολάκων του Κασιδιάρη σε σχέση με την δομή του κόμματος, την αισθητική του λόγου και τις προγραμματικές θέσεις. Σήμερα έχουν να αντιμετωπίσουν και την αλλαγή της ηγεσίας τους χωρίς οι ίδιοι να έχουν ερωτηθεί σε συλλογικό επίπεδο. 

Είναι σαφές ότι οι αντιδράσεις γρήγορα θα αποσιωπηθούν ενόψει της εκλογικής διαδικασίας. Τα στόματα θα κλείσουν για το «καλό όλων μέσα στο κόμμα» και όταν μπουν στον κοινοβουλευτικό στίβο θα ξεκινήσει μια ακόμη δυσφήμιση των εθνικιστικών εννοιών και παραδόσεων. Το «κόμμα της τηλεκάρτας» του Δομοκού σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να εγγυηθεί πέρα από τα κομματικά ποσοστά μια αξιοπρεπή πολιτική αντίσταση στο άμεσο μέλλον. Η φυλάκιση αποτελεί το πιο δύσκολο αγκάθι στην πορεία των υποστηρικτών του Κασιδιάρη ενώ κανείς δεν γνωρίζει επακριβώς ποια τα παρασκήνια που έλαβαν μέρος όλο αυτό το διάστημα, ποιες οι συμφωνίες κάτω από το τραπέζι και ποια τα ανταλλάγματα. Στο πίσω μέρος του μυαλού μας θα πρέπει πάντα να είναι ότι η άκρα δεξιά είναι μια χρήσιμη και κρίσιμη εφεδρεία του καπιταλιστικού συστήματος και των κέντρων εξουσίας που εκπορεύονται από τις πρεσβείες και τις στοές. 

Δυο μόνο μπορούν να είναι οι άμεσες εξελίξεις. Ή για μια ακόμη φορά οι εθνικιστές θα βρεθούν όμηροι ενός λεηλατημένου από την δεξιά κομματικού σχηματισμού μέχρι αυτός να διαλυθεί εκ των έσω ή το σύστημα θα επιλέξει να αναβιώσει τον παρωχημένο ακροδεξιό λόγο σε μια κρίσιμη στιγμή και όταν θα υπάρξει ανάγκη να χρησιμοποιηθεί ως δούρειος ίππος. Στο δεύτερο σενάριο δεν θα μας φανεί καθόλου παράξενο αν ο Κασιδιάρης αποτελέσει στο άμεσο μέλλον τον Έλληνα «Φίνι» με απαραίτητες τις γονυκλισίες στον διεθνή σιωνιστικό παράγοντα για αρχή και έπειτα την πολιτική στήριξη εντός της βουλής της πολιτικής ασυδοσίας και των οικογενειών που διαφεντεύουν την χώρα. 

Οι ριζοσπάστες εθνικιστές/εθνικοσοσιαλιστές/νεοφασίστες πέρα από την αποχή σε σχέση με την επερχόμενη εκλογική διαδικασία, δεν έχουν παρά να σταθούν απέναντι στους σχεδιασμούς του συστήματος χωρίς να αποπροσανατολίζονται από το γαλανόλευκο χρώμα των δήθεν πατριωτικών κομμάτων. Για μια ακόμη φορά κάποιοι δέχονται να παίξουν τον ρόλο του δεξιού ενορχηστρωτή να υπακούσουν στις εντολές των εξουσιαστών και να παρασύρουν στο τέλμα το σύνολο των υποστηρικτών τους. Πάντα υπάρχει και η επιλογή της Ολικής Άρνησης απέναντι στις «σειρήνες» του δόλιου κομματισμού και του αισχρού παρλιαμενταρισμού. Και αυτή η επιλογή για μια ακόμη φορά θα είναι συνειδητή κίνηση από αυτούς και αυτές που δηλώνουν εχθροί της δημοκρατίας και του κατοχικού καθεστώτος που σκοτώνει τον λαό μας και υποθηκεύει το μέλλον των νεότερων γενιών.

Με αφορμή την παρουσία του Αθανασίου Σφήκα στην εκπομπή της «Αντικαθεστωτικής Επικαιρότητας».

 

του Σταύρου Λιμποβίση

Δεν μπορεί κάποιος που κινείται εντός του «χώρου» να αγνοήσει την 96η εκπομπή της ΕΣΑ η οποία προβλήθηκε πριν τρεις μέρες και οργανικά κινείται γύρω από τον κύκλο υποστηρικτών του Κωνσταντίνου Πλεύρη, ενώ ιδεολογικά προβάλλει τον Εθνικοσοσιαλισμό σύμφωνα με τα Χιτλερικά πρότυπα. Ο μεγάλος αριθμός προβολών και σχολίων που προέρχονται κυρίως από νεολαίους αποδεικνύει στην πράξη ότι εντός των τειχών κάποιοι - που είναι πολλοί περισσότεροι από τους υπολογισμούς της ασφάλειας και της antifa - δεν αποδέχονται το αφήγημα της «εθνικοφροσύνης» και της ακροδεξιάς παράνοιας. Πέρα από τις όποιες διαφωνίες που σίγουρα υπάρχουν, μια εκπομπή που έχει ένα φανατικό κοινό καλό είναι να μπαίνει στο πολιτικό μικροσκόπιο προς ανάλυση σχετικά με την εκφορά του λόγου των παρουσιαστών και κυρίως των καλεσμένων. 

Η πρόσφατη φιλοξενία στελέχους του κόμματος του Ηλία Κασιδιάρη δεν αναδεικνύει μόνο το χάος ανάμεσα στα επιχειρήματα των δυο πλευρών αλλά προϊδεάζει για το τι μέλλει γενέσθαι με το «εθνικό κόμμα» που χτίστηκε με φθαρτά υλικά και στέκει ως παράνομο παράπηγμα στο οικόπεδο της ζοφερής πολιτικής πραγματικότητας. Ο λόγος του μέλους της νεολαίας του Κασιδιάρη «τρομάζει» όσους πίστεψαν σε κάτι ελπιδοφόρο και «φρέσκο» που θα ξεπρόβαλλε από τα πολιτικά αποκαΐδια της «Χρυσής Αυγής». Οι υποστηρικτές του Πλεύρη εύκολα διαπόμπευσαν μέσα σε μια μιάμιση ώρα ένα ολόκληρο κόμμα και προς δική τους ικανοποίηση κατάφεραν να αναδείξουν την αχίλλειο πτέρνα του «κόμματος της τηλεκάρτας». Ενός κόμματος που η ηγεσία του βρίσκεται αδίκως στην φυλακή, και προσπαθεί να συντονίσει καταστάσεις και προεκλογικές εκστρατείες με έναν αποτυχημένο καθιερωμένο τρόπο από το παρελθόν ενώ στα ποσοστά των δημοσκοπήσεων δείχνει να εισέρχεται στο κ(υ)νοβούλιο. Όμως ο βασιλιάς (όχι ο playboy που πέθανε προσφάτως) είναι γυμνός εδώ και καιρό. 

Οι απαντήσεις σχετικά με τον καπιταλισμό και την Ε.Ε. το ΝΑΤΟ και το εθνικό νόμισμα είναι μόνο η κορυφή του πολιτικού παγόβουνου. Συνολικά το κόμμα του Κασιδιάρη κινείται σε αχαρτογράφητα πολιτικά νερά χωρίς πυξίδα και στην ουσία χωρίς καπετάνιο. Πρόσωπα άχρωμα και άοσμα επαναλαμβάνουν τα λάθη και τα τσιτάτα της πιο άσχημης στιγμής της «Χρυσής Αυγής», κάνουν πρόβα σε γραβάτες και κουστούμια για την στιγμή της δικαίωσης … ενώ τα κομβικά ιδεολογικά ζητήματα παραμένουν στην αφάνεια λες και θέλουν με μανία να είναι ο μελλοντικός εύκολος στόχος για την δεξιά του Μητσοτάκη. Η πολιτική ανικανότητα του Σφήκα να απαντήσει σε απλές ερωτήσεις είναι ένα γενικό χαρακτηριστικό των πολιτικών στελεχών του κόμματος και εν αγνοία του ο εν λόγω νεαρός έκανε μεγαλύτερη ζημιά από ποτέ στο πολιτικό καμπαρέ του πρώην νο2 της «Χρυσής Αυγής». 

Αν κάποιος κάνει τον κόπο να μελετήσει ποιοι εκπροσωπούν το κόμμα θα διαπιστώσει με θλίψη ότι ο πυρήνας των προβεβλημένων στελεχών δεν είναι παρά κρατικοδίαιτοι και πρώην ένστολοι υποστηρικτές του καθεστώτος ή απογοητευμένοι πρώην πλασιέ του πολιτικού τσελεμεντέ του Νίκου Μιχαλολιάκου. Είναι πασιφανές ότι το κόμμα του Κασιδιάρη αν τελικά καταφέρει να κατέβει στις εκλογές και δεν τους σκάψει τον λάκκο ο Βορίδης θα αποτελέσει ένα νέο εξαπτέρυγο της άκρας δεξιάς. Τα δείγματα γραφής είναι συγκεκριμένα από την αρχή ενώ οι επαφές και οι ύμνοι προς Μελόνι, Τραμπ και Ορμπάν θυμίζουν τις ανάλογες ευρωπαϊκές ακροδεξιές ομάδες που είναι η νέα μόδα στον εθνικισμό. 

Η δημοτικότητα και ο λόγος του ιδρυτή του κόμματος δεν θα μπορέσει στο μέλλον να περιορίσει τις επιθέσεις του συστήματος αφού οι ρίζες της ιδεολογικής συγκρότησης είναι πλήρως αποκομμένες από το λαϊκό συμφέρον και την καθημερινή πραγματικότητα. Στο άρθρο εδώ με τίτλο ‘’Ηλίας Κασιδιάρης: ένας«νεοναζί λύκος» ή ακόμη ένας θεσμικός αντιφασίστας ακροδεξιός;’’ αρκετό καιρό πριν είχε αναλυθεί η πολιτική ταυτότητα και ιδιοσυγκρασία του ανθρώπου που σήμερα θεωρείται η νέα ελπίδα των εθνικιστών, ενώ δεν έσπευσα να αναφερθώ και πάλι παρά όταν η επιβεβαίωση υπήρξε πλήρης με το άρθρο ‘’Με τον Ελληνισμό ή με τον Eliyáhu (אֱלִיָּהוּ) ;’’ και το ‘’Κύριε Δημακόγιαννη … Shalom שָׁלוֹם ;’’ όπου τέθηκαν ερωτήματα σχετικά με την στάση των Ελλήνων ΓΤΠ σε σχέση με τον διεθνή σιωνιστικό παράγοντα. Ο τελευταίος θεωρείται θέμα ταμπού για την πλειοψηφία των ακροδεξιών και σπανίως υπάρχουν αναφορές ή καταγγελίες για την δράση του και την εξάπλωση των σχεδίων του.

Εν κατακλείδι η παρουσία του υποψήφιου βουλευτή των Ελλήνων ΓΤΠ είναι δείγμα γραφής των «νεοεθνικιστών» που έχουν αλώσει σε πολλαπλά επίπεδα τον εθνικισμό και δυστυχώς την ριζοσπαστική σκέψη και δράση. Ενώ αρχικά δείχνουν να ευνοούνται από τις πολιτικές συνθήκες και να απολαμβάνουν της ευκαιρία να γευτούν τους «λωτούς» του κοινοβουλευτικού ονείρου, την ίδια στιγμή παραμένουν μια εύκολη λεία στα μαντρόσκυλα του κράτους και των αντιφασιστών. Χρέος μας είναι να ξεχωρίσουμε την θέση μας και να αρνηθούμε συνολικά το αφήγημα που ίδιο με το σημερινό είχαν στο παρελθόν η ΕΠΕΝ,  το ΕΝΕΚ, η Χρυσή Αυγή και οι υπόλοιπες βαλβίδες ασφαλείας του συστήματος με κατασκευαστή την ελληνική άκρα δεξιά. 

Ο γράφων θα έχει την ευκαιρία στο μέλλον - σε ένα ευρύτερο κοινό - να αναλύσει το παρασκήνιο της νέας ακροδεξιάς οπερέτας προς ενημέρωση όλων αυτών που νοιάζονται πραγματικά για την αντιδημοκρατική παράδοση και δεν ερεθίζονται μπροστά στην θέα του κοινοβουλευτικού πορνείου της αστικής δημοκρατίας που ζέχνει διαστροφή σαπίλα και βρωμιά.

Κύριε Δημακόγιαννη … Shalom שָׁלוֹם ;

 



του Σταύρου Λιμποβίση

Αίσθηση προκάλεσε η συνέντευξη του εκδότη Γιώργου Δημακόγιαννη στον «Στόχο» και στον γνωστό Θόδωρο Χατζηγώγο σχετικά με τον ελληνικό εθνικισμό και τις εκλογές. Καταρχάς να σημειωθεί ότι ο δημοσιογράφος που πήρε την συνέντευξη δηλώνει φίλος ενός παλαιότερου Αμερικανού πρέσβη και ύπατου αρμοστή της αποικίας, συχνός θαμώνας στα coctail parties της πρεσβείας, φίλος του Ισραήλ και υποστηρικτής της άποψης ότι οι εθνικιστές «πρέπει να ζητήσουν συγνώμη από τους Εβραίους αν θέλουν να δουν μέλλον». 

Ουδείς αγνοεί το γεγονός ότι ο Μανιάτης εκδότης της «Αδούλωτης Μάνης» έχει συμβάλλει στην πατριωτική «παράταξη» όπως αρέσκονται να αποκαλούν οι ακροδεξιοί τον εθνικιστικό «χώρο», όμως η κριτική έχει νόημα όταν υπάρχει μια ξεκάθαρη πολιτική σκέψη και ένας καίριος σχολιασμός σε θέματα ευαίσθητα. Και αν μη τι άλλο το Σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ και ο Διεθνής Σιωνισμός στο σύνολο του είναι θέματα «δύσκολα» προς δημόσια διαβούλευση και τροφή για έναν διάλογο άνευ απαγορεύσεων. Όχι μόνο επειδή υπάρχει η σχετική νομοθεσία αλλά και για τον λόγο ότι πολλοί αποφεύγουν την όποια κριτική σε σχέση με το εβραϊκό ζήτημα. 

Η δεξιά και οι ουρές της είναι γνωστές για την φιλοσιωνιστική πρακτική τους όπως και τα πρόσωπα που την προωθούν είτε πρόκειται για την Ντόρα Μπακογιάννη, τον ένθερμο φίλο του Ισραήλ και αλεξιπτωτιστή … Φαήλο Κρανιδιώτη, τον πρώην συνεργάτη του Κωνσταντίνου Πλεύρη και υπουργό της ΝΔ Άδωνη Γεωργιάδη αλλά και με τελευταίο στην σειρά τον Κωνσταντίνο Μπογδάνο που από το βήμα δεν κρύβει τις φιλοσιωνιστικές απόψεις του.  

Πριν ελάχιστες ημέρες και συγκεκριμένα την 8η Δεκεμβρίου όπως μπορείτε να διαβάσετε - εδώ - ο εκδότης με καταγωγή από την Μάνη, πρώην «κολλητός» του Νίκου Μιχαλολιάκου, γνωστός από την θητεία του σε διάφορα κόμματα της άκρας δεξιάς δηλώνει ευθαρσώς: 

«Επηρεασμένος από τα σχετικά μελετήματα, όπως το «Ας μιλήσουμε για Εβραίους» του Κ. Πλεύρη, ήμουν κι εγώ πολύ αρνητικός λόγω ιστορίας, σήμερα όμως δεν έχω παρά να εκφράσω το θαυμασμό μου για το σοβαρό κράτος του Ισραήλ! Πόσα έχει να μάς διδάξει αυτός ο λαός και αυτό το κράτος!.. Στο κριτήριο επιλογής της ηγεσίας του, στο μέγα θέμα της λαθρομετανάστευσης, στην κατ’ ουσίαν εφαρμογή του δόγματος πολίτη - οπλίτη όπως στην αρχαία Σπάρτη, με επέκταση και στις γυναίκες μάλιστα, στο πώς μια έρημος γίνεται εύφορη γη κλπ, κλπ. Τους επικροτώ και για την θέση τους απέναντι στην απειλή του Ισλάμ στην Ευρώπη!»

Ο φιλοσιωνισμός είναι το χαρακτηριστικό της νέας άκρας δεξιάς και των λεγόμενων «νεοεθνικιστών». Πρόσωπα όπως η Γαλλίδα Λεπέν, ο Ολλανδός Βίλντερς, ο Αυστριακός Στράχε και παλαιότερα ο Ιταλός Φίνι αλλά και άλλοι όπως προσφάτως η Μελόνι έχουν στηρίξει το κράτος αυτό ή έχουν βρεθεί προσωπικά στο Ισραήλ για να προσευχηθούν στο γνωστό «τείχος των δακρύων» και για να λάβουν τα εύσημα από τους Σιωνιστές.  

Το κράτος που χτίστηκε μέσα από τις τυφλές επιθέσεις των πρώτων κρατικών τρομοκρατικών οργανώσεων, το κράτος που επιτέθηκε σε όλα τα Αραβικά κράτη με τα οποία συνορεύει, το κράτος που υποδαύλισε την Συριακή αντιπολίτευση των μακελάρηδων που εξόντωσαν ανάμεσα σε άλλους και χιλιάδες χριστιανούς της Συρίας, το κράτος που έγινε αρωγός ισλαμικών Σαλαφιστικών δικτύων και προέτρεψε μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να καταστρέψουν καθεστώτα τα οποία ήταν εχθρικά σε αυτό, είναι το κράτος που θαυμάζει ο κύριος Δημακόγιαννης που σήμερα στηρίζει με την σειρά του τον Ηλία Κασιδιάρη και το κόμμα του. 

Μάλλον ο κύριος εκδότης δεν έχει ακούσει ότι το Σιωνιστικό κράτος αφαίμαξε  ευρωπαϊκές οικονομίες, παρέλαβε παράνομες αποζημιώσεις με σκάνδαλα να στολίζουν τα πρωτοσέλιδα προηγούμενων ετών, έκλεψε τεχνογνωσία από κορυφαίες εταιρείες και εξόντωσε επιστήμονες, αντέγραψε σχέδια πολεμικών σκαφών και αεροπλάνων ή έκλεψε τα πρωτότυπα, κινητοποίησε μυστικές υπηρεσίες για να εξοντώσουν όσους ηγέτες δεν συμφωνούσαν με τα σχέδια των γερακιών του Τελ Αβίβ και χίλια άλλα «καλά» όπως το να διατηρεί σήμερα στην Γάζα την μεγαλύτερη φυλακή του κόσμου αγνοώντας τις δυσμενείς συνθήκες που ζουν οι Παλαιστίνιοι. 

Για να μην πούμε για τον ρόλο του Ισραήλ στα θέματα σχετικά με το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, την σύλληψη τον βασανισμό και την εκδίωξη Ελλήνων ακόμη και σε γεγονότα κομβικά όπως η ανάκριση διαδηλωτών στο Μαβί Μαρμαρά, και δεκάδες άλλες υποθέσεις ανθελληνικών κινήσεων και δράσεων απέναντι στα ελληνικά συμφέροντα! Αυτούς θαυμάζει ο κύριος Δημακόγιαννης. Θαυμάζει το κράτος εκείνο που εμπλέκεται στο μεγαλύτερο εμπόριο λευκής σαρκός, το κράτος που εξοντώνει ξένους ηγέτες και στρατιωτικούς ανεξαρτήτων χωρών και έχει να επιδείξει μια φανατική ανθελληνική πολιτική δεκαετιών, ένα κράτος δολοφόνος που αποτελεί θανάσιμο εχθρό για δεκάδες χώρες και είναι στόχος καθεστώτων που δεν ανέχονται την διεθνή εγκληματική σιωνιστική πολιτική.

Τέλος θα έπρεπε ο κύριος Δημακόγιαννης, να είναι λίγο πιο προσεκτικός ως Μανιάτης και Λάκωνας για να θεωρεί το Ισραηλινό κράτος ως παράδειγμα προς μίμηση. Για τον λόγο ότι από την δεκαετία του ’60 η Mossad σε συνεργασία με άλλες υπηρεσίες και με αρωγό τις πανεπιστημιακές έδρες που ελέγχονται πλήρως, προωθεί ιστορικές απόψεις που κάνουν λόγο για κοινή καταγωγή Εβραίων και ... Κρητών/Μανιατών! 

Σε αυτές τις επιχειρήσεις εμπλέκονται άτομα υπεράνω πάσης υποψίας καθώς και πανεπιστημιακοί κύκλοι του εξωτερικού μαζί με τις υποτακτικές ελληνικές αρχές σύμφωνα με γνωστά δημοσιεύματα δυο από τα οποία ενδεικτικά μπορείτε να διαβάσετε εδώ και εδώ. Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 υπήρξαν ακόμη και παράνομες αποστολές σε Μάνη και Κρήτη σε συνεργασία με ξένους αρχαιολόγους που προσπαθούσαν να παραποιήσουν την ιστορία, να εξυπηρετήσουν σκοτεινά συμφέροντα και με τελικό στόχο να πλήξουν τον Ελληνισμό.

Καλό θα είναι λοιπόν να προσέχουν κάποιοι, γιατί επιβεβαιώνουν πλήρως τα όσα έχει γράψει η συντακτική μας ομάδα από το 2007 για τον ρόλο του Ισραηλινού παράγοντα στα ενδότερα της ελληνικής άκρας δεξιάς, γεγονός που εξελίσσεται ακόμη και στις μέρες μας.

Με τον Ελληνισμό ή με τον Eliyáhu (אֱלִיָּהוּ) ;


του Σταύρου Λιμποβίση

Το αστικό κράτος της δεξιάς γνωρίζει καλά την συνταγή της πολιτικής εξόντωσης είτε δια του περιορισμού είτε δια του εισοδισμού. Διαχρονικό θύμα ή χρήσιμος μπαλαντέρ ανάλογα με την εποχή η άκρα δεξιά στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό από την εποχή του Λαμπράκη μέχρι την Αμφιάλη. Είτε ενδεδυμένοι την στολή των «Ταγμάτων Εφόδου» που αντί για μαχαίρια στα πεζοδρόμια «ακόνισαν» τελικά στο σύνολο τους τα επιδόματα των επιτροπών και τους κοινοβουλευτικούς μισθούς, είτε προσαρμοσμένοι εσχάτως στα ακριβά κουστούμια που θυμίζουν κολωνακιώτικη αισθητική, αδυνατούν να δουν τη φάκα του συστήματος που εκσυγχρονίζεται και αναδιπλώνεται συνεχώς έχοντας την χρήσιμη εμπειρία του παρελθόντος. 

Από την εποχή του ΙΔΕΑ όπου οι μάχιμοι αξιωματικοί αγνοούσαν πλήρως την δυναμική του Καραμανλισμού που έβρισκε δύναμη και κατευθυντήριες οδηγίες στις στοές της Αγγλίας μέχρι σήμερα που το περιβόητο «Εθνικό Κόμμα» θυμίζει την δυσοίωνη πορεία ενός άλλου εθνικού κόμματος της γνωστής ... ΕΠΕΝ. Κοινές λογικές και κοινές τακτικές, κοινός ο ομφάλιος λώρος με πρόσωπα που συνδέονται ή συνδέθηκαν στο παρελθόν με κορυφαίο υπουργό της ΝΔ, κοινή ξύλινη γλώσσα που δεν προσελκύει την νεολαία. Χωρίς να αμφισβητείται στο ελάχιστο το άδικο της δικαστικής απόφασης δεν μπορεί ουδείς που έχει το πολιτικό αισθητήριο να μην παρατηρήσει ότι στα ουσιώδη ζητήματα η άκρα δεξιά παραμένει ένας παρατηρητής και ποτέ ο πρωταγωνιστής. 

Με αφορμή την τελευταία συνέντευξη του Ηλία Κασιδιάρη - δείτε εδώ - αναλογίζεται κανείς αν η «εθνική προσπάθεια» θα καταλήξει πάλι στον κάλαθο των πολιτικών απορριμμάτων αν όχι στην βιτρίνα τροπαίων της δεξιάς. Σημαντικό στοιχείο η παράλληλη προβολή στελέχους γνωστού συντηρητικού δικτύου. Τουτέστιν προκαλεί τουλάχιστον θυμηδία η συνεχής ευνοϊκή αναφορά του έγκλειστου και ιδρυτού του κόμματος στην φιλικά προσκείμενη στον Διεθνή Σιωνισμό Τζόρτζια Μελόνι που είναι και υπέρ των υποχρεωτικών εμβολιασμών και συνηγορεί σήμερα στην συνέχιση της οικονομικής πολιτικής της Κομισιόν μέσω του στενού συνεργάτη  του Ντράγκι ενώ δεν πράττει τίποτα για τον εποικισμό. Προκαλεί τον γέλωτα για παράδειγμα η αδιανόητη απάντηση του ιδρυτή του ακροδεξιού κόμματος για το εθνικό νόμισμα όταν εθνική κυριαρχία χωρίς εθνικό νόμισμα δεν νοείται. Και για να μπούμε και στην ουσία εθνική κυριαρχία πρωτίστως σημαίνει έλεγχος της Τράπεζας της Ελλάδος, για την οποία δεν έγινε καμιά αναφορά για το ποιος την διευθύνει από την ίδρυση της μέχρι και σήμερα καθώς και η λειτουργία των γερμανικών τραπεζών που δίνουν τις εντολές. 

Όπως φυσικά δεν έγινε καμιά αναφορά στην ανάγκη για επιβολή της θανατικής ποινής στους εμπόρους ναρκωτικών και στους βιαστές - παιδεραστές. Όπως δεν γίνεται καμιά ουσιώδη ενέργεια διεργασία ομιλία ή εκδοτική προσπάθεια για το θέμα της κρατικής γενοκτονίας που συντελείται μέσω των αμβλώσεων ή για άλλα θέματα όπως η μετατροπή της ενδοχώρας σε πεδίο ασκήσεων του Ισραήλ. Και τι να πούμε άλλωστε για την απάντηση στο ερώτημα περί Ευρώπης λες και είναι θετική η συνεισφορά της τεκτονικής Ε.Ε. στα μείζονα προβλήματα από την εποχή της ένταξης μας με υπογραφή γνωστών σιωνιστών. Αυτά και άλλα πολλά περισσότερα που θυμίζουν την πορεία της ΕΠΕΝ που η ηγεσία της βρισκόταν στην φυλακή χωρίς να αντιδρά σε κρίσιμα ζητήματα, και μετά στράφηκε ακόμη και ενάντια στο ίδιο της το κόμμα ενώ οι ακροδεξιοί γυμνοσάλιαγκες αλώνιζαν στην Ευρώπη ή προσεταιρίζονταν δεξιούς πολιτικούς επί σειρά ετών. 

Μέσα από την φυλακή «αγαπητέ» Ηλία - στην οποία βρίσκεσαι και εσύ και οι άλλοι αδίκως λόγω της βλακείας σας να σπείρετε ρουπακιάδες και να θερίσετε φύσσες μπροστά στα μάτια του Σαμαρά - είστε εύκολος στόχος για τον αντιναβιτιστή γιο του αποστάτη. Είστε σαφώς ένα ακόμη κομματικό πείραμα και όχι κίνημα που στις δημοσκοπήσεις έχετε πράγματι σημαντικά ποσοστά εισόδου αλλά έχετε μικρές ρίζες στην εργατική τάξη στους ανέργους στους νεολαίους στους παππούδες και τις γιαγιάδες σε όλους όσους βιώνουν την ακρίβεια και την κοινωνική απειλή αυτές τις «τρίχες» όπως τις ονόμασε ο «Πατριάρχης». 

Μέσα από τα κάγκελα των φυλακών υψίστης ασφαλείας όσα βιβλία και αν γράψεις αν δεν δομήσεις με απλό λόγο την καθημερινή ιδεολογική πρακτική και στάση ζωής, αν δεν παραμερίσεις τους δεξιούς στρατιωτικούς και αστυνομικούς εν αποστρατεία που σε έχουν ζώσει για τα καλά στα κλιμάκια ελέγχου, αν δεν παραμερίσεις τους «κουμπάρους» του Βορίδη και τα φιλαράκια του Άδωνη ή τους φιλοσιωνιστές διανοητές με τις γνωριμίες στο Τελ Αβίβ, αν δεν σηκώσεις το γάντι όχι μόνο σε θέματα της πολιτικής εξουσίας αλλά και της θρησκευτικής κρυφής εξουσίας που τρώει αμέριμνη το κρατικό χρήμα τότε είσαι χαμένος από χέρι. 

Το κίνημα που οραματίζονται σχεδόν όλοι είτε με χορηγία του Κωνσταντίνου Πλεύρη είτε με την χορηγία του Πούτιν ακόμη και των Καραμανλικών που εκδίδουν ακροδεξιές εφημερίδες και αντικομμουνιστικά βιβλία δεν μπορεί να είναι απλά «εθνικό» αλλά βαθιά αντικομφορμιστικό και εθνικιστικό. Δεν μπορεί απλά να μιλάει επιθετικά για την ΕΕ και το ΝΑΤΟ αλλά να τα καταδικάζει στην πράξη με ομιλίες διαφώτιση και λαϊκή παρέμβαση. Δεν μπορεί απλά να κάνει κάποιος λόγο για άμεσες εξορύξεις αλλά να δίνει στοιχεία με ποιους θα γίνει η εκμετάλλευση σε ποια ποσοστά με ποια τεχνογνωσία και με ποιες συνθήκες. Και κυρίως τι στάση θα κρατήσεις μετά από αυτή την κίνηση. Δεν μπορείς να νομίζεις ότι έχεις τον παλμό της κοινωνίας στα χέρια σου μέσα από ένα καρτοτηλέφωνο και να πράττεις με συνταγές του Μιχαλολιάκου. 

Η αντίσταση στο σύστημα μέσα από τον βούρκο του κοινοβουλευτισμού είναι το λιγότερο ανέφικτη αφού ούτε σε συνθήκες του ’33 ζούμε ούτε τα μέλη των «εθνικών» ή «τεταρτοαυγουστιανών» … κινημάτων διαθέτουν πρόσβαση σε ερπύστριες και δομές μάχης. Οι μόνες δομές μάχης που μπορείς να φτιάξεις είναι στην θέση της «Κιβωτού» την δική σου Κιβωτό (χωρίς τον Νώε) στην θέση της εχθρικής νομεκλατούρας τα δικά σου «κάστρα», στην θέση της εχθρικής μουσικής βιομηχανίας την δική σου μουσική, στην θέση της δημοσιογραφικής αλητείας τα δικά σου μέσα ενημέρωσης και άλλα πολλά που τα γνωρίζεις αλλά για τα οποία ουδέποτε έκανες κάποια αναφορά. Έτσι λοιπόν αν δεν έχεις ένα ράδιο και «κανάλια» επικοινωνίας όσο και αν τα στελέχη των «εθνικών κομμάτων» θεωρούν ότι με την Μελόνι και τον Ορμπάν έρχεται η «ανάταση» στην πραγματικότητα έρχεται η αποδοκιμασία ενός κουρασμένου εκλογικού σώματος που κάποτε πίστεψε σε μαυροφορεμένους τιμωρούς και είδε μια από τα ίδια. 

Κάθε προσπάθεια που σήμερα κραυγάζει για «πατρίδα» στην πράξη δρα ενάντια σε αυτή πολλές φορές χωρίς να το γνωρίζει, κάθε κίνηση που δεν έχει ιδεολογικό μετερίζι είναι βορά στην όρεξη της πλουτοκρατικής δεξιάς του Μητσοτάκη και του Σαμαρά, κάθε πολιτικός φορέας που δεν προβάλλει την αισθητική και την προστασία από τις απειλές είναι εύκολος στόχος για τον κάθε νεομαρξιστή κονδυλοφόρο. Μακριά από αυτούς που τάζουν «κινήματα» και ποτέ δεν μιλούν για εσωτερική ενότητα, μακριά από τους φθαρμένους πρώην κοινοβουλευτικούς που καταδέχονται να συνομιλούν με Σιωνιστές καπιταλιστές υποστηρικτές αμερικανικών κομμάτων και να ευλογούν την συνεργασία της αστικής τάξης για τους υδρογονάνθρακες σε Ελλάδα, Αίγυπτο, Ισραήλ και Κύπρο. 

Μακριά από αυτούς τους γεωπολιτικούς αναλυτές με την αμφισβητήσιμη καταγωγή που απέναντι στο δίκαιο ενός λαού για αυτοάμυνα στον εσωτερικό και εξωτερικό εχθρό μιλούν σήμερα για ουδετερότητα και ξεχνούν εύκολα τις παλαιότερες δηλώσεις. Για την άκρα δεξιά και το πολιτικό σύστημα ο Θεός είναι το χρήμα και ο χρυσός κανόνας, οι εντολές των πρεσβειών και οι εντολές του Γιαχβέ. Όσο και αν διακοσμήσουν τον λόγο τους με περικεφαλαίες και γαλανόλευκα τσιτάτα, όσο και αν διαβρώσουν τον εθνικιστικό λόγο με μισόλογα και ευχολόγια, όσο και αν χαλιναγωγήσουν το εκλογικό σώμα με προγραμματικές δηλώσεις και κοινοβουλευτικές προτάσεις, όλοι αυτοί παραμένουν δέσμιοι των καπιταλιστικών συμφερόντων των πολυεθνικών των δεξιών πολιτικών και του υπόκοσμου της αποικίας που ονομάζεται σύγχρονη Ελλάς. 

Οι κυβιστήσεις και οι προσφορές θυσίας στον ναό των παγκόσμιων εξουσιαστών προκαλούν αναθυμιάσεις επικίνδυνες για αυτούς που πράττουν κοινοβουλευτικά και πάντα θεσμικά. Απέναντι στις παλινωδίες της άκρας δεξιάς κάποιοι έχουν την δύναμη να παραμείνουν δυνατοί και υγιείς χωρίς να καταδέχονται να γραφτούν τα ονόματα τους στις λίστες φίλων των πρεσβειών και των υπηρεσιών, κάποιοι αρνούνται να τείνουν χείρα φιλίας σε γενικούς γραμματείς αστικών κομμάτων της δεξιάς και σε υπουργούς που είναι σήμερα υπεύθυνοι στον τομέα της υγείας, κάποιοι διαγράφουν χωρίς δισταγμό την κοινοβουλευτική δημοκρατία παραμερίζοντας τα κανάλια εξουσίας και τα σκοτεινά συμφέροντα και προτιμούν τον δικό τους κώδικα τιμής, χωρίς να οραματίζονται λόγω της χρήσης των κοινοβουλευτικών ουσιών «ποτάμια» και «λάβες» της ακροδεξιάς που έρχονται αλλά ποτέ δεν έρχονται τελικά από το ‘74 και μετά …

Ο Δρόμος του «Kosher Εθνικισμού» προς την Σιωνιστική κόλαση είναι στρωμένος με τις καλύτερες προθέσεις ή «facilis descensus averno»

Ο Troy Southgate για την Giorgia Meloni

Κάποιες ωμές σκέψεις για τις Ιταλικές εκλογές (γράφει ο Κωνσταντίνος Μποβιάτσος)

Μια δημοσίευση που κάποιοι δεν θέλουν να θυμούνται και ακόμη περισσότεροι δεν γνωρίζουν: συνέντευξη του Alexander Dugin στο περιοδικό «Patria» που δημοσιεύθηκε τον Φεβρουάριο - Μάρτιο του 2011 (αριθμός τεύχους 26).





 

για να κατεβάσετε το .pdf στο σύνδεσμο εδώ ...

«Δεν υπάρχουν αντίπαλοι στον σκοπό του Πούτιν και αν υπάρχουν, είναι ψυχικά άρρωστοι και πρέπει να αποβληθούν για κλινική εξέταση. Ο Πούτιν είναι παντού, ο Πούτιν είναι τα πάντα, ο Πούτιν είναι απόλυτος και ο Πούτιν είναι απαραίτητος»

Alexander Dugin


του Σταύρου Λιμποβίση

Με αφορμή την δολοφονία της κόρης του πολιτειολόγου Alexander Dugin, αναδημοσιεύουμε σήμερα μια άγνωστη συνέντευξη του στο περιοδικό «Patria» που δημοσιεύθηκε τον Φεβρουάριο - Μάρτιο του 2011 (αριθμός τεύχους 26). 

Οι Ρώσοι αποσχιστές και υποστηρικτές της εισβολής στην Ουκρανία - όπως ήταν αναμενόμενο - κατηγορούν ευθέως τον Ιουδαίο πρόεδρο της Ουκρανίας και την SBU ενώ το επίσημο Κρεμλίνο τηρεί σιγή ιχθύος, οι Ουκρανοί υποστηρίζουν ότι είναι εσωτερικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών του βαθέως Μοσχοβίτικου κράτους που απέτυχε όμως την επίτευξη του στόχου λόγω μιας σύμπτωσης - ένα ακόμη περιστατικό θανάτου σε μια σειρά δολοφονιών κορυφαίων επιχειρηματιών - ενώ η Ιρανική κυβέρνηση κάνει λόγο ακόμη και για συμμετοχή της Mossad στην ανατίναξη του οχήματος. 

Ανώνυμες ρωσικές πηγές κάνουν λόγο για μια ακατανόητη κίνηση των αρχών ασφαλείας να μην υπάρξει κλοιός επιτήρησης, γύρω από το όχημα της θανούσης μετά την επιστροφή της από «εθνικιστικό φεστιβάλ» ώστε να αποτραπεί κάποια πιθανή δολιοφθορά. 

Ο φιλόσοφος και σύμβουλος του Πούτιν - το δίκτυο των επαφών του στην Ελλάδα περιλάμβανε τον ΣΥΡΙΖΑ, τους Ανεξάρτητους Έλληνες και τη Χρυσή Αυγή, ενώ το βιβλίο του «Η Τέταρτη Πολιτική Θεωρία» παρουσιάστηκε την 19η Ιουνίου του 2013 στην «Στοά του Βιβλίου», και ανάμεσα σε άλλους μίλησε για αυτό ο Δρ. Νικόλαος Λάος ο οποίος κατά δήλωση του «συνέβαλε στην αναδιοργάνωση του Τεκτονισμού και του τάγματος των Βαυαρών Illuminati» - από τους Δυτικούς αντιφασίστες εμφανίζεται ως «ναζί» και «φασίστας», ενώ ο ίδιος τα τελευταία χρόνια δεν χάνει ευκαιρία να δηλώσει δημοσίως ότι είναι εχθρός του φυλετισμού, του εθνικισμού, υπέρ της επιμειξίας και κατά των ανθρώπων με Λευκή καταγωγή, και όλα αυτά σε ένα Ομοσπονδιακό κράτος που διοργάνωσε διεθνές «αντιφασιστικό συνέδριο» και προωθεί ως επιχείρημα την «αποναζιστικοποίηση», θυμίζοντας φυσικά σε πολλούς την ανάλογη εμπρηστική ρητορική των ΗΠΑ όταν ήθελαν να καταστρέψουν καθεστώτα που δεν εξυπηρετούσαν την Σιωνιστική εξωτερική πολιτική. 

Η επίσημη δήλωση του σε τηλεοπτικό σταθμό ότι «η παράδοση της Καμπάλα, είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα του ανθρώπινου πνεύματος» εγείρει ερωτηματικά κατά πόσο τελικά η αλλαγή του καθεστώτος στην Μόσχα ήταν μια «εθνικιστική αναγέννηση» όπως ισχυρίζονταν κάποιοι ή μήπως ήταν τελικά μια εσπευσμένη «αλλαγή φρουράς» όπου το Ανώτατο Σοβιέτ αντικαταστάθηκε - μια κρύα νύχτα του Δεκέμβρη - με μια φρουρά μαφιόζων και καπιταλιστών γνωστής καταγωγής, η οποία με όχημα την Ορθοδοξία και το ιδεολόγημα του Πανσλαβισμού - και με τα χέρια τους βαμμένα από την σφαγή της Δούμας του ’93 - τείνουν όχι φυσικά να απελευθερώσουν την οικουμένη όπως διατείνεται η «Ελεύθερη Ώρα» και το «Μακελειό», αλλά να είναι ένας ακόμη εφεδρικός πόλος εξουσίας και επιβολής της ΝΤΠ. 

Ο Dugin για κάποιους είναι υποστηρικτής μιας μερίδας της ελεγχόμενης από τον Σιωνισμό «Alt Right» και του «Kosher - Εθνικισμού» και μάλιστα διατηρεί εξαιρετικές σχέσεις με την antifa σε όλη την Ευρώπη, ένας από τους κυριότερους αρχιτέκτονες πίσω από τον «Ευρασιατισμό». Για άλλους όμως είναι ένας φανατικός εχθρός της Παγκοσμιοποίησης που κάποτε «φλέρταρε» με τον Φασισμό και τον Εθνικομπολσεβικισμό ενώ στο βιογραφικό του έχει καταγραφεί η αποβολή του από την σχολή Αεροπορίας λόγω «φιλοφασιστικών απόψεων». 

Η σημερινή πολιτική του Πούτιν που είναι ένα μείγμα προσοβιετικού Ιμπεριαλισμού, Σοβιετικού Διεθνισμού και Ρωσικού Εθνικού Καπιταλισμού κεντρίζει το ενδιαφέρον και αναζωπυρώνει το πάθος αλλά και το μίσος μιας σημαντικής μερίδας του λεγόμενου «χώρου». Σύμφωνα με τον Ντούγκιν, οι Ρώσοι είναι ένας μεσσιανικός λαός ενώ η προσπάθεια να επιβληθούν θυμίζει παράδοση μυστικισμού και βυζαντινισμού.

Η δημόσια δήλωση του ανθρώπου που εισήγαγε την σκέψη του Julius Evola και του Martin Heidegger στην Ρωσική κοινωνία ενώ δεν παρέλειψε να εξυμνήσει και την δομή των Waffen - SS, και σε νεαρή ηλικία ενίσχυσε την οργάνωση Pamyat - που όμως σε μια κρίσιμη στιγμή της χώρας η οργάνωση αυτή ενίσχυσε με τα όπλα τον φιλελεύθερο Γιέλτσιν … - ότι «στόχος δεν είναι να κατακτήσουμε τον κόσμο αλλά να είμαστε ένα ακόμη κέντρο αποφάσεων ανάμεσα σε άλλα» το μισανθρωπικό κάλεσμα του για την «γενοκτονία των Ουκρανών κρετίνων»», ακόμη και η πρόσφατη και άκρως συμβολική επισήμανση της Darya Dugina στην κατεστραμμένη Μαριούπολη ότι «το Azovstal ήταν γεμάτο Σατανιστική μαύρη ενέργεια» προκαλεί σε πολλούς θυμηδία, ερωτηματικά αλλά και προβληματισμό για την πραγματική στόχευση της εξωτερικής πολιτικής του Κρεμλίνου. 

Για την κόρη του Ρώσου στοχαστή και διανοητή η «Δύση» είναι «φασιστική» και «ρατσιστική» ενώ ο υποστηρικτής της Ρωσίας Tigran Keosayan, θεώρησε λογικό να ισοπεδωθεί το κέντρο του Κιέβου ως εκδίκηση για τον θάνατο της αδιαφορώντας πλήρως για το ενδεχόμενο να σκοτωθούν άμαχοι Σλαβικής καταγωγής. 

Το περιοδικό «Patria» είναι γεγονός ότι φιλοξένησε σημαντικά και ποιοτικά άρθρα εκπροσώπων της εθνικιστικής ιδέας, αλλά και ατόμων που «ερωτοτροπούσαν» από παλιά με την φιλελεύθερη δεξιά, ως εκ τούτου δεν στάθηκε δυνατό να αποτελέσει μια «κόκκινη γραμμή» στο επίπεδο των εκδόσεων απέναντι στον πολιτικό εισοδισμό της δεξιάς και την «μόχλευση» σύμφωνα με τον αγαπημένο όρο γνωστών υβριστών και συκοφαντών. 

Η στόχευση της όποιας «ενότητας» αποτέλεσε μια παγίδα (;) της πολυάριθμης συντακτικής ομάδας που κατέληξε τελικά στην προβολή και ενίσχυση γνωστών προσώπων της δεξιάς παράταξης. Δεν είναι τυχαίο ότι στο έντυπο αυτό αρθρογραφούσε ένας υπεύθυνος γραφείου κορυφαίου υπουργείου της ΝΔ και στενός φίλος του Μάκη Βορίδη, ο οποίος σήμερα πρωτοστατεί στην εξύβριση του Ουκρανικού έθνους και των εθελοντών εθνικιστών μαχητών του Συντάγματος Azov

Στο πλευρό της ίδιας ομάδας με την «νεοδεξιά» (;) σκέψη και αισθητική βρίσκεται ο εν Ελλάδι εκπρόσωπος του Trump - με την γνωστή καταγωγή - που κάποτε υπερασπιζόταν τον Λαφαζάνη ακόμη και τα αντιεξουσιαστικά Εξάρχεια. 

Ο Θάνος Πλεύρης, εξηγεί σε εκδήλωση του περιοδικού «Patria» το 2013, με ποιους τρόπους αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά το ζήτημα της μετανάστευσης … ενώ ο Χρίστος Γούδης του Ιδρύματος Καραμανλή φίλος του ΚΙΣ αλλά και υποστηρικτής του κόμματος του Μιχαλολιάκου, που δημοσίως καθυβρίζει τους «φασίστες» αλλά σε εκδοτικό επίπεδο τους εξυμνεί (!) ήταν μια εμβληματική φιγούρα στην κίνηση αυτή που έληξε άδοξα ... αφού κάποιοι επέλεξαν την ανάδειξη τους και την μελλοντική καριέρα τους, μέσα από την ανοιχτή και δημόσια ενίσχυση ακροδεξιών μορφωμάτων και δεξιών παραγόντων. 

Δημοσιογράφοι και πολιτευτές που μέχρι χτες στήριζαν τον Καρατζαφέρη και σήμερα τον Κασιδιάρη, άνθρωποι του Κωνσταντίνου Πλεύρη και σημαίνοντα πρόσωπα της τοπικής αυτοδιοίκησης που ελέγχονταν από την ΝΔ, φιλοσιωνιστές δικηγόροι «αλεξιπτωτιστές της τυρόπιτας» που υμνούν το κράτος του Ισραήλ, υποστηρικτές του φιλοσιωνιστή Trump, ιδιοκτήτες ομάδων και επιχειρηματίες κομματάρχες που επισκέπτονται τις Ρωσικές μονές του Αγίου Όρους, απογοητευμένοι εθνικιστές και νεοεθνικιστές που βρέθηκαν να αρθρογραφούν δίπλα σε φανατικούς αντιφασίστες, σήμερα αδυνατούν να αντιληφθούν ότι το Κρεμλίνο είναι ένας μικρότερος πόλος της «Νέας Γιάλτας» που επικράτησε εις βάρος της Ευρώπης. 

Η ετικέτα πλέον που τους ξεχωρίζει είναι ο «Συντηρητισμός», αν και δημόσια κοιτάνε προς Ανατολάς και θέλουν να γευτούν το λαχταριστό μπορς του κρατικού εστιατορίου της Μόσχας η καρδιά τους τελικά είναι στην Ουάσιγκτον και το μυαλό τους πάντα στο Τελ Αβίβ!

Τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της συνέντευξης του Σταύρου Λιμποβίση (Beyond the Ruins - 04.12.2021)


Τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της συνέντευξης του Σταύρου Λιμποβίση, υπεύθυνου της συντακτικής ομάδας του «Μαύρου Κρίνου» - προβλήθηκε ζωντανά στην εκπομπή Beyond the Ruins στις 04.12.2021 -

 

Δείτε την συνέντευξη του Σταύρου Λιμποβίση υπεύθυνου της συντακτικής ομάδας του «Μαύρου Κρίνου» (προβλήθηκε ζωντανά την 4η Δεκεμβρίου 2021 στην εκπομπή Beyond the Ruins) μέσω της πλατφόρμας Patreon και ενισχύστε οικονομικά τους συντελεστές της παραγωγής ώστε να βελτιωθεί η ποιότητα (έχει ανέβει σε τρεις διαφορετικές ποιότητες. 1080p, 720p και 480p.) - Τα νέα του κανένα -

 

Δείτε την συνέντευξη του Σταύρου Λιμποβίση υπεύθυνου της συντακτικής ομάδας του «Μαύρου Κρίνου» (προβλήθηκε ζωντανά την 4η Δεκεμβρίου 2021 στην εκπομπή Beyond the Ruins) μέσω της πλατφόρμας Patreon και ενισχύστε οικονομικά τους συντελεστές της παραγωγής ώστε να βελτιωθεί η ποιότητα (έχει ανέβει σε τρεις διαφορετικές ποιότητες. 1080p, 720p και 480p.) - Τα νέα του κανένα -

Το Patreon είναι μια πλατφόρμα «οικονομικής ενίσχυσης των δημιουργών». Μέσω του Patreon, οι συνδρομητές έχουν πρόσβαση σε αποκλειστικό γι αυτούς υλικό ή υλικό που το διαβάζουν πριν την κυκλοφορία του ή ακόμα, σε προσφορές. Είναι μια απόλυτα ασφαλής πλατφόρμα, τηρεί όλα τα πρωτόκολλα για τα προσωπικά δεδομένα και τις διαδικτυακές συναλλαγές και έχει πλήθος συνδρομητών, στις σελίδες δημιουργών που φιλοξενεί.

Ο σύνδεσμος ΕΔΩ

Η μαγνητοσκοπημένη συνέντευξη του Σταύρου Λιμποβίση είναι αναρτημένη στο Patreon του Beyond the Ruins. 

https://www.patreon.com/TaNeaTouKanena

 Η πρόσβαση στη μαγνητοσκόπηση γίνεται έναντι του μικρότερου μηνιαίου αντίτιμου αξίας 2,7 ευρώ. Μετά τη λήψη της μαγνητοσκόπησης έχετε την άδεια της παραγωγής να αναμεταδώσετε σε δικό σας μέσο (π.χ. youtube) οποιοδήποτε μέρος της συνέντευξης αρκεί να τηρούνται τρεις προϋποθέσεις. 

1ον Να μην γίνει κοπτοραπτική που να παρερμηνεύει και να αλλοιώνει το νόημα της απάντησης του καλεσμένου. 

2ον Να μην ανέβει καθ ολοκληρία όλη η συνέντευξη αλλά σε θεματικές ερωταπαντήσεις που να μην ξεπερνούν τη μισή ώρα. 

3ον να προσθέσουν στην περιγραφή του βίντεο το κύριο κανάλι της παραγωγής του Beyond the Ruins. 

https://www.youtube.com/c/NowhereLivestreams

Σε περίπτωση που δεν επιθυμείτε την αναμετάδοση αλλά μόνο την προσωπική χρήση έχετε την άδεια να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε στο αρχείο σας την συνέντευξη και όποια άλλη εκπομπή έχει προστεθεί έως τότε και έπειτα να σταματήσετε την συνδρομή στο Patreon πριν κλείσετε τις 30 ημέρες για να μην χρεωθείτε για τον επόμενο μήνα. 

Επιστολή του συναγωνιστή και μαχητή της ΕΟΚΑ Β’ Λουκά Σταύρου σχετικά με την εκπομπή «Διαξιφισμοί» που προβλήθηκε ζωντανά στον δίαυλο «Ελληνική Ελεύθερη Τηλεόραση» την 23η και 27η Νοεμβρίου 2020.




Για να δείτε την Ελεύθερη Ελληνική Τηλεόραση εδώ

Από το 2007 η συντακτική ομάδα του «Μαύρου Κρίνου» σε διάφορες αναρτήσεις έχει προβάλλει πολλά πρόσωπα της λεγόμενης «Παλιάς Φρουράς» του λεγόμενου «χώρου». Ενδεικτικά μεταξύ άλλων ξεχωρίζουν ο αείμνηστος ακτιβιστής και διανοητής Θεόδωρος Καραμπέτσος, ο Ιωάννης Γιαννόπουλος υπαρχηγός της πάλαι ποτέ Εθνικοσοσιαλιστικής «Χρυσής Αυγής», ο Λουκάς Σταύρου βετεράνος μαχητής και μέλος της ΕΟΚΑ Β’, ο Άρης Αρίων γνωστός για τις ρηξικέλευθες προτάσεις του και αρωγός μεταξύ άλλων και του Ουκρανικού Εθνικοεπαναστατικού κινήματος, ο Αθανάσιος Γιαλαμάς που συμμετείχε παλιότερα στην σ.ο. του περιοδικού «Αντίδοτο» και προκάλεσε ιδιαίτερες θετικές κριτικές η πρόσφατη συνέντευξη του που μας έκανε την τιμή να μας παραχωρήσει.

Οι Συναγωνιστές - αλλά και κάποιοι άλλοι που δεν αναφέρθηκαν - πρέπει να τονίσουμε ότι παραμένουν πιστοί στην Μελανοπόρφυρη Ιδεολογία, ουδέποτε προσκύνησαν το ανθελληνικό κράτος και τους πολιτικούς, δεν ασπάστηκαν με ευγένεια ... το χέρι της σιωνιστικής εξουσίας, δεν πρωτοστάτησαν σε αισχρές και ανήθικες σκιαμαχίες στο διαδίκτυο, δεν γοητεύτηκαν από τις "σειρήνες" του πολιτικαντισμού, δεν σιώπησαν απέναντι στην τρομοκρατία της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς, δεν συνθηκολόγησαν απέναντι στον παγκόσμιο εχθρό, δεν ζήτησαν ευμενή μεταχείριση από τους ανθρωποφύλακες του καθεστώτος, δεν υπέγραψαν δηλώσεις μετανοίας απέναντι στις μαριονέτες της κατοχικής δικαιοσύνης, δεν σήκωσαν λευκή σημαία απέναντι στην επίθεση της αστικής δημοκρατίας και της antifa και είναι μέχρι σήμερα Αυτόνομοι Πολιτικοί Στρατιώτες. 

Διαθέτουν αξιοπρέπεια, επιδεικνύουν αλληλεγγύη προς τους νεότερους συναγωνιστές, είναι άνθρωποι του μόχθου και της βιοπάλης, με καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα και πολύπλευρη προσφορά στο κίνημα και στον λαό μας. Μαχητές που παρά το ότι τα χρόνια πέρασαν δεν φοβήθηκαν τις δυσκολίες της ζωής και ξεχωρίζουν για το ήθος και το ύφος τους. 

Οι περισσότεροι εξ αυτών δηλώνουν πρόμαχοι της «αριστερής» Εθνικοσοσιαλιστικής πτέρυγας του λεγόμενου «Στρασσερισμού» που είναι μια πολύπλευρη έκφραση του αντικαπιταλισμού και εκφράστηκε στην Ελλάδα αρχικά από μια τάση του φοιτητικού ΕΣΕΣΙ (συσπείρωση Εθνικοσοσιαλιστών, Εθνικοαναρχικών, Εθνικομπολσεβίκων που ονομάστηκαν από κάποιους ως nazi - maoists και για τους οποίους μπορείτε να διαβάσετε εδώ) αργότερα από το «Επαναστατικό Εθνικοσοσιαλιστικό Εργατικό Μέτωπο» στις γειτονιές του Πειραιά, τα περιοδικά «Επαναστάτης», «Αντίδοτο» «Γεννήτωρ Ιδεών» κ.α. καθώς και από τον «Έλληνα Εργάτη» και φυσικά το «Γαμμάδιον» που έκανε θραύση στους αντίπαλους πολιτικούς χώρους. Όλοι κατάλαβαν την σημασία και την αξία καθώς και την τακτική να παλεύεις για τον «Δεξιό Γκραμσισμό» και ο όρος αυτός έχει μια διαφορετική έννοια από όσο οι περισσότεροι πιστεύουν αλλά θα αναλυθεί σε μελλοντικό άρθρο.

Οφείλουμε να τονίσουμε ότι οι Συναγωνιστές αγκάλιασαν την πολύπλευρη προσπάθεια της συντακτικής μας ομάδας όλα αυτά τα χρόνια και βοήθησαν έμπρακτα κάθε αυτόνομη πρωτοβουλία στήριξης προς τους φυλακισμένους, ενίσχυσαν τις αυτόνομες/ανένταχτες οργανώσεις/ομάδες/κινήσεις/έντυπα, συμμετείχαν σε συνελεύσεις με ποιοτικές προτάσεις για ζυμώσεις και μια άλλη οπτική απέναντι στην κοινωνία, προώθησαν ιδεολογικές εκδόσεις στις οποίες υπερασπίστηκαν τις επαναστατικές αξίες, πρόβαλλαν με σθένος θέσεις και απόψεις σε δημόσιο διάλογο και πολλές φορές απέναντι ακόμη  και σε πολυάριθμους αντιπάλους, ενημέρωσαν στο εξωτερικό για τις θέσεις των Ελλήνων συντρόφων και κέρδισαν κυριολεκτικά τον σεβασμό των ξένων χωρίς να πέφτουν ούτε μια στιγμή θύματα της καταγωγιακής «παρενδυτικής» αστικής ακροδεξιάς σκέψης η οποία σήμερα εμφανίζεται με διάφορες «προβιές» και ειδεχθή πρόσωπα και προσβάλλει καθημερινά ιδανικά, σύμβολα και πολιτικές παραδόσεις.

Η πρόσφατη συνέντευξη μέλους της συντακτικής μας ομάδας απέναντι σε γνωστό ιστορικό ερευνητή και συγγραφέα που συνδέθηκε με τους υπερασπιστές και οπαδούς του Γεωργίου Παπαδόπουλου προκάλεσε ιδιαίτερο ενδιαφέρον στις τάξεις του «χώρου». 

Η εκπομπή «Διαξιφισμοί» που προβλήθηκε ζωντανά στον δίαυλο «Ελληνική Ελεύθερη Τηλεόραση» την 23η και 27η Νοεμβρίου - συνολικής διάρκειας 3 ωρών - σχετικά με τα ιστορικά γεγονότα της 21ης Απριλίου 1967 και της 25ης Νοεμβρίου 1973 προκάλεσε άκρως θετικές εντυπώσεις σε συναγωνιστές, φίλους αλλά και αντιπάλους αν κρίνουμε από τα συνολικά ευμενή σχόλια και τις αντιδράσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα τηλέφωνα και τα μηνύματα στους συμμετέχοντες καθώς και στα chat, και γενικά από το «επικοινωνιακό απόσταγμα» μιας εκπομπής που διακρίθηκε για την ευγένεια αλλά και τον εποικοδομητικό διάλογο σχετικά με θέματα που πολλοί δεν αποκαλύπτουν για δικούς τους λόγους.

Οι αντίθετες απόψεις που προβλήθηκαν αλλά και αυτές που είχαν κοινό πεδίο είχαν να κάνουν σχετικά με μια ιστορική περίοδο που δεν είναι αρκετά γνωστή στους νεολαίους συναγωνιστές. Ήταν μια ευκαιρία να ειπωθούν πράγματα που ίσως οδήγησαν κάποιους να βγάλουν συμπεράσματα σύμφωνα πάντα με την δική τους οπτική. Έλαβε μέρος χωρίς να διεκδικούν οι συμμετέχοντες τον τίτλο του ιστορικού ή του παντογνώστη ή του ειδικού αλλά με σεβασμό στους συναγωνιστές, στην πορεία της ιστορίας και με τελικό στόχο την ανάδειξη ενός επιλόγου για τα πρόσωπα που σημάδεψαν την πορεία του κινήματος . Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι κινήσεις της τότε εποχής και των μοιραίων πρωταγωνιστών της ιστορίας κάποιοι εκ των οποίων πέθαναν στις φυλακές του καθεστώτος έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην μετέπειτα διαμόρφωση και προώθηση προσώπων, κινήσεων, κομμάτων, εκδόσεων και ομάδων και όποιος γνωρίζει την εθνικιστική πολιτική ιστορία μπορεί να διακρίνει τόσο τον ρόλο της αστικής ακροδεξιάς αλλά και τις καίριες διαφωνίες που είχαν οι «νεοφασίστες» της εποχής με τους τελευταίους να διώκονται από την ηγεσία των Απριλιανών.

Θεωρούμε δεδομένο ότι πρέπει όλοι όσοι σκέφτονται με έναν ριζοσπαστικό τρόπο να εκφέρουν λόγο και άποψη για θέματα ιδεολογικά, ιστορικά, κοινωνικά χωρίς φανφαρονισμούς και το συνηθισμένο ύφος που προκαλεί το γέλιο και την απέχθεια, μακριά από λογικές και συμπεριφορές που έχουν κουράσει τους πάντες.

Η ανάκληση της μεραρχίας από την Κύπρο, η διαμάχη κορυφαίων προσώπων της στρατιωτικής κυβέρνησης για την πολιτική της ηγετικής τριανδρίας, η σύγκρουση του Στρατηγού Γρίβα με τους Απριλιανούς, άγνωστα εθνικιστικά έντυπα που προβάλλουν μια διαφορετική άποψη για τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και τα οποία ελάχιστοι προβάλλουν, ο ρόλος της αριστεράς κατά την διάρκεια της επταετίας, η συνεισφορά του ιστορικού και συγγραφέα Σπύρου Παπαγεωργίου, η ανατροπή του Μακαρίου, η δράση της εθνικιστικής αντάρτικης οργάνωσης ΕΟΚΑ Β’, η τακτική του Καραμανλή, είναι μόνο κάποια από τα θέματα που αναπτύχθηκαν στην εν λόγω εκπομπή και τα οποία έγιναν αφορμή για συζητήσεις και σχολιασμούς τις ημέρες που ακολούθησαν.

Πολλοί συναγωνιστές εξέφρασαν την επιθυμία να υπάρξουν και στο μέλλον ανάλογες εκπομπές όμως δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι σήμερα είναι διαφορετικά τα γεγονότα που «καίνε» τους Έλληνες. Η ψηλάφηση της ιστορίας προάγει την ιστορική σκέψη καθώς και την εξαγωγή κάποιων συμπερασμάτων αφού τα διδάγματα της ιστορίας είναι χρήσιμα για το μέλλον. Η προβολή απόψεων που έρχονται σε αντιπαράθεση με τα «παραμύθια» της αστικής ακροδεξιάς η οποία είναι ουρά του καθεστώτος θα πρέπει να είναι προτεραιότητα αν θέλουμε οι ιδέες μας να παίξουν καίριο ρόλο στο μέλλον, χωρίς να πέφτουμε στο ναρκοπέδιο της παραπληροφόρησης που προάγουν οι αντιφασίστες γραφικοί «νεοεθνικιστές» σε γνωστά διαδικτυακά λαγούμια και οι ταρτούφοι που τους στηρίζουν μέσα και έξω από κομματικές συμμορίες. Όλοι αυτοί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σιτίζονται στις κατακόμβες της πλουτοκρατίας και προάγουν τον γαλανόλευκο αντιφασισμό/αντιναζισμό που προωθεί το αστικό δημοκρατικό κράτος και οι ΜΚΟ.

Με αφορμή τα παραπάνω δημοσιεύουμε σήμερα μια επιστολή του Συναγωνιστή Λουκά Σταύρου ο οποίος αγωνίστηκε στα πεδία των μαχών για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα - η παρακαταθήκη του Στρατηγού Γρίβα - και απέναντι στους Τούρκους εισβολείς, διώχθηκε και φυλακίστηκε από το άθλιο Μακαριακό καθεστώς και παραμένει ως σήμερα μια φωνή της εθνικής αντίστασης μέσα στην έρημο της σύγχρονης παρακμιακής Κυπριακής κοινωνίας. 

Τον ευχαριστούμε για πολλοστή φορά για την τιμή και την συνολική προσφορά του προς την συντακτική ομάδα και στους Αυτόνομους.

Εκ μέρους της συντακτικής ομάδας

mavroskrinos@gmail.com

Επιστολή του συναγωνιστή και μαχητή της ΕΟΚΑ Β’ Λουκά Σταύρου σχετικά με την εκπομπή «Διαξιφισμοί» που προβλήθηκε ζωντανά στον δίαυλο «Ελληνική Ελεύθερη Τηλεόραση» την 23η και 27η Νοεμβρίου 2020.

Άκουσα και τις δύο εκπομπές με θέμα την στρατιωτική κυβέρνηση της επταετίας 1967-74 και συνομιλητές τους Μάνο Χατζηδάκη και Σταύρο Λιμποβίση. Το επίπεδο της συζήτησης ήταν κόσμιο και αξιόλογο.

Ο Σταύρος Λιμποβίσης ήταν αρκετά διαλεκτικός και αν και φάνηκε να υπερασπίζεται τον Ιωαννίδη εν τούτοις δέχθηκε πως εν γένει η επταετία απέτυχε παταγωδώς και κρίθηκε εκ των αποτελεσμάτων της αναφέροντας την κατοχή του βορείου τμήματος της Κύπρου και την επιστροφή του παλαιού κοινοβουλευτικού προσωπικού.

Ο Μάνος Χατζηδάκης και συγγραφέας σχετικού βιβλίου φάνηκε υπερασπιστής του Παπαδόπουλου σε βαθμό που φάνηκε ξεκάθαρα πως μεροληπτούσε η έρευνα του και αποσκοπούσε εκ των προτέρων στον εκθειασμό της δικτατορικής περιόδου του Παπαδόπουλου. 

Στην ρύμη του λόγου μάλιστα αιτιολόγησε ανεπαρκώς την ανάκληση της μεραρχίας από την Κύπρο και χαρακτήρισε την ΕΟΚΑ Β’ ως εγκληματική οργάνωση μη θέλοντας να κατανοήσει το ισχυρό αίτιο που γέννησε την ΕΟΚΑ Β’ και που δεν ήταν άλλο από την εγκατάλειψη της Κύπρου εκ μέρους της Ελλάδος μετά τα γεγονότα της τουρκικής επέμβασης του 1967 δηλαδή μετά την εκδήλωση του τουρκικού επεκτατισμού στο νησί. Θέλω να πω ότι δεν ανακλήθηκε η μεραρχία εν καιρώ αιθρίας αλλά σε καιρούς καταιγίδας γεγονός που πολλαπλασιάζει την ανευθυνότητα του Παπαδοπουλικού καθεστώτος.

Αφού αναφέρθηκα στους ομιλητές η ουσία της συζήτησης μεταβαίνει στην περίοδο της επταετίας και το μείζον ερώτημα που τίθεται είναι τι έχει να μας διδάξει σήμερα εκείνη η ιστορική περίοδος;

Κατ, αρχήν όμως πρέπει να εξετάσουμε και το αίτιο του πραξικοπήματος του 1967. Το αίτιο φαίνεται να προσδιορίζεται από τους υπερασπιστές του πως ήταν η απαλλαγή της Ελλάδος από το πολιτικό κατεστημένο καθώς και η αποσόβηση του κομμουνιστικού κινδύνου.

Η πρώτη αιτιολόγηση αναιρείται από τα πεπραγμένα της επταετίας. Διότι όταν λέμε πολιτικό κατεστημένο εννοούμε την υποταγή της Ελλάδος στα κελεύσματα της μεγάλης Βρετανίας και του ΝΑΤΟ με ισχυρά ερείσματα του ντόπιου πολιτικού κατεστημένου στο στρατό και στον κρατικό μηχανισμό.

Συνεπώς αν η επταετία ήθελε να απαλλάξει την χώρα από το κατεστημένο θα άλλαζε την σχέση της τόσο με την Μεγάλη Βρετανία όσο και με το ΝΑΤΟ, πράγμα που όχι μόνο δεν έκανε αλλά μάλλον ισχυροποίησε τους δεσμούς της με αυτά τα μεγέθη.

Αναφορικά με την αντιμετώπιση του κομμουνιστικού κινδύνου δεν κατατίθενται σοβαρά επιχειρήματα καθότι μετά την Γιάλτα και μετά το γνωστό τέλος του εμφυλίου η Ελλάδα δεν έδειχνε να κινδυνεύει από τον κομμουνισμό δηλαδή από την επέκταση της Σοβιετικής Ρωσίας στην Ελλάδα η οποία ήταν δεμένη πισθάγκωνα στο άρμα του ΝΑΤΟ και γενικά της καπιταλιστικής Δύσης.

Τούτο σημαίνει πως των αιτίων μη αρκούντων να δικαιολογήσουν την επέμβαση του στρατού, ενός στρατού νατοϊκού, τότε όλα κατανοούνται ως υπόθεση του ΝΑΤΟ και η στρατιωτική παρέμβαση είχε τελικό αίτιο την διευθέτηση νατοϊκών υποθέσεων που περιλαμβάνουν και τον διαμοιρασμό της Κύπρου.

Επιπρόσθετα η επταετία δεν έφερε καμία θεσμική αλλαγή σε θέματα παραγωγής, ιδιοκτησίας και κατανάλωσης υπέρ του λαού αλλά ενδυνάμωσε τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και το τραπεζικό σύστημα και επέτρεψε την γιγαντιαία συγκέντρωση του πληθυσμού από την επαρχία στο λεκανοπέδιο της Αττικής στα πλαίσια μιας πρόχειρης εκβιομηχάνισης με ολέθρια περιβαλλοντική καταστροφή.

Εις απάντηση τώρα του ερωτήματος που έθεσα αν έχει κάτι να μας διδάξει εκείνη η ιστορική περίοδος είναι πως χωρίς συγκεκριμένους πολιτικούς στόχους, χωρίς ιδεολογικό υπόβαθρο , χωρίς προετοιμασία στελεχών και λαϊκού ερείσματος τέτοια εγχειρήματα αποβαίνουν καταστροφικά ακόμα και αν αυτοί που τα επιχειρούν πιστώνονται με πατριωτισμό και έχουν να επιδείξουν παράσημα και ήθος.

Η περίοδος της χούντας έχει μεγάλη αξία για την ακροδεξιά που πάντοτε υπηρετεί την ολιγαρχία και αποδέχεται τα αφηγήματα της.

Τέλος να πω ότι το σύνθημα της χούντας, «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών»  το οποίο αποδέχθηκε και η εκκλησία της Ελλάδος φανερώνει πως η θρησκεία αυτή δεν είναι τίποτα άλλο από ένα εργαλείο εξουσιασμού έτσι όπως το γνωρίσαμε στην μεγάλη σκοταδιστική περίοδο του Βυζαντίου που ακόμα συνεχίζεται και αποτελεί ιδεολογικό όπλο της τραπεζοκρατικής ολιγαρχίας με την οποία είναι συμβεβλημένη και η οργάνωση του “θεού’ δηλαδή η εκκλησία.

Λουκάς Σταύρου