Χαμάς : Τις αρχές μας δεν τις παζαρεύουμε.

Ο Kαλίντ Μισχάλ είναι ο αρχηγός του πολιτικού γραφείου της Χαμάς. Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε στις 31 Ιανουαρίου 2006 για την βρετανική εφημερίδα Guardian , και παρουσιάζει τις θέσεις της Χαμάς.

Θεωρούμε σημαντικό το συγκεκριμένο κείμενο που πληροφορεί τους αναγνώστες για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Παλαιστίνη και μετά τις εκλογές που ανέδειξαν πρώτη δύναμη την Χαμάς , πράγμα που οδήγησε σε σοβαρές αντιδράσεις και απειλές από πλευράς Αμερικάνων και Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών.

του Καλίντ Μισχάλ

Είναι ευρέως αποδεκτό ότι οι Παλαιστίνιοι συγκαταλέγονται στους πιο πολιτικοποιημένους και μορφωμένους λαούς του κόσμου. Όταν προσήλθαν στις κάλπες την περασμένη Τετάρτη γνώριζαν όλοι τι διακυβεύεται και εκείνοι που ψήφισαν την Χαμάς ήξεραν τι πρεσβεύει. Επέλεξαν τη Χαμάς λόγω της δέσμευσης της να μην εγκαταλείψει ποτέ τα νόμιμα δικαιώματα του Παλαιστινιακού λαού και την υπόσχεση της να ξεκινήσει ένα πρόγραμμα αλλαγής και μεταρρύθμισης. Ακούγονταν φωνές που τους προειδοποιούσαν , στο εσωτερικό και διεθνώς , να μην ψηφίσουν μια οργάνωση που στιγματίζεται από τις ΗΠΑ και την ΕΕ ως τρομοκρατική , επειδή αυτού του τύπου η άσκηση του δημοκρατικού δικαιώματος θα τους κόστιζε την οικονομική βοήθεια των ξένων δωρητών.

Τη μέρα που η Χαμάς κέρδισε τις Παλαιστινιακές δημοκρατικές εκλογές , οι ηγέτιδες δημοκρατίες του κόσμου κόπηκαν σης εξετάσεις της δημοκρατίας. Αντί να αναγνωρίσουν τη νομιμοποίηση της Χαμάς ως ελεύθερα εκλεγμένου εκπροσώπου του Παλαιστινιακού λαού, αντί να αρπάξουν την ευκαιρία που δημιουργήθηκε από το αποτέλεσμα για να υποστηρίξουν την ανάπτυξη μιας καλής διακυβέρνησης στην Παλαιστίνη και να αναζητήσουν τα μέσα για τον τερματισμό της αιματοχυσίας , οι ΗΠΑ και η ΕΕ απείλησαν τον Παλαιστινιακό λαό με συλλογική τιμωρία επειδή άσκησε το δικαίωμά του να επιλέξει τους εκπροσώπους του στο Κοινοβούλιο.

Τιμωρούμαστε απλώς επειδή αντιστεκόμαστε στην κατοχή και παλεύουμε για δικαιοσύνη. Εκείνοι που απειλούν να επιβάλουν κυρώσεις στο λαό μας είναι οι ίδιες δυνάμεις που ξεκίνησαν τα δεινά μας και εξακολουθούν να στηρίζουν τους καταπιεστές μας σχεδόν άνευ όρων. Εμείς, τα θύματα , ποινικοποιούμαστε , ενώ οι καταπιεστές μας παραχαϊδεύονται. Οι ΗΠΑ και η ΕΕ θα μπορούσαν να έχουν χρησιμοποιήσει τη νίκη της Χαμάς για να ανοίξουν ένα νέο κεφάλαιο στις σχέσεις τους με τους Παλαιστίνιους , τους Άραβες και τους Μουσουλμάνους και για να κατανοήσουν καλύτερα ένα κίνημα που μέχρι στιγμής παρακολουθούν μέσα από τα δίοπτρα των Σιωνιστών κατακτητών της πατρίδας μας.

Το μήνυμά μας στις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ είναι αυτό : η προσπάθειά σας να μας πιέσετε να εγκαταλείψουμε τις αρχές μας ή τους αγώνες μας είναι μάταιη. Ο λαός μας που έδωσε χιλιάδες μάρτυρες , τα εκατομμύρια των προσφύγων που περιμένουν περίπου 60 χρόνια να επιστρέψουν στην πατρίδα και οι 9.000 πολιτικοί και πολεμικοί κρατούμενοι σε ισραηλινές φυλακές δεν έκαναν αυτές τις θυσίες για να συμβιβαστούν με το τίποτα. Η Χαμάς εξελέγη κυρίως λόγω της αμετακίνητης πίστης της στο αναπόφευκτο της νίκης μας , και η Χαμάς είναι απρόσβλητη στη δωροδοκία , τον εκφοβισμό και τον εκβιασμό. Αν και είμαστε ικανοί να έχουμε Φιλικές σχέσεις με όλα τα έθνη δεν θα αναζητήσουμε φιλίες εις βάρος των νόμιμων δικαιωμάτων μας.

Έχουμε δει πως άλλα έθνη , συμπεριλαμβανομένων των λαών του Βιετνάμ και της Νοτίου Αφρικής , επέμειναν στον αγώνα μέχρι που η αναζήτησή τους για ελευθερία και δικαιοσύνη αμείφθηκε. Δεν διαφέρουμε , ο σκοπός μας δεν είναι λιγότερο άξιος , η αποφασιστικότητά μας δεν είναι λιγότερο βαθιά και η υπομονή μας δεν είναι λιγότερο άφθονη.

Το μήνυμα μας στα Μουσουλμανικά και Αραβικά έθνη είναι αυτό : έχετε την ευθύνη να σταθείτε στο πλευρό των γυναικών και αντρών Παλαιστίνιων αδελφών σας των οποίων οι θυσίες έγιναν για όλους εσάς. Ο λαός στην Παλαιστίνη δεν θα έπρεπε να περιμένει για την όποια βοήθεια από χώρες που προσαρτούν εξευτελιστικούς όρους σε κάθε δολάριο ή ευρώ που πληρώνουν παρά την ιστορική και ηθική ευθύνη τους για τα δεινά μας. Περιμένουμε να βγείτε στο προσκήνιο και να αποζημιώσετε τον Παλαιστινιακό λαό για κάθε απώλεια βοήθειας και απαιτούμε να άρετε όλους τους περιορισμούς απέναντι στους θεσμούς της κοινωνίας πολιτών που θέλουν να συγκεντρώσουν χρήματα για τον Παλαιστινιακό αγώνα.

Το μήνυμά μας προς όλους τους Παλαιστίνιους είναι αυτό : ο λαός μας δεν είναι μόνο εκείνοι που ζουν υπό κατοχή στη Δυτική Όχθη και στη Λωρίδα της Γάζας , αλλά και τα εκατομμύρια που δεινοπαθούν σε προσφυγικά στρατόπεδα στο Λίβανο , την Ιορδανία και τη Συρία και τα εκατομμύρια της ανά τον κόσμο διασποράς που δεν μπορούν να επιστρέψουν στην πατρίδα.



Σας υποσχόμαστε ότι τίποτα στον κόσμο δεν θα μας αποτρέψει από το στόχο μας για απελευθέρωση και επιστροφή. Δεν φειδόμαστε καμίας προσπάθειας να εργαστούμε με όλες τις οργανώσεις και τους θεσμούς προκειμένου να μπει τάξη στο Παλαιστινιακό σπίτι. Έχοντας κερδίσει τις κοινοβουλευτικές εκλογές , οι μεσοπρόθεσμοι στόχοι μας είναι να αναμορφώσουμε την ΟΑΠ με σκοπό να αναζωογονήσουμε το ρόλο της ως τον αληθινό εκπρόσωπο ολόκληρου του Παλαιστινιακού λαού , χωρίς εξαιρέσεις και διακρίσεις.

Το μήνυμά μας στους Ισραηλινούς είναι αυτό : δεν σας πολεμάμε επειδή ανήκετε σε μια συγκεκριμένη πίστη ή κουλτούρα. Οι Εβραίοι ζούσαν στο Μουσουλμανικό κόσμο για 13 αιώνες ειρηνικά και αρμονικά , είναι σύμφωνα με τη θρησκεία μας «λαός της Βίβλου» που έχουν μια διαθήκη από το Θεό και τον Προφήτη του Μοχάμεντ ( ειρήνη σε αυτόν ) να είναι σεβαστοί και προστατευμένοι. Η σύγκρουση μας μαζί σας δεν είναι θρησκευτική αλλά πολιτική. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τους Εβραίους που δεν μας έχουν επιτεθεί το πρόβλημά μας είναι με εκείνους που ήρθαν στη γη μας , επέβαλαν την παρουσία τους με τη δύναμη, κατέστρεψαν την κοινωνία μας και εξοστράκισαν το λαό μας. Δεν θα αναγνωρίσουμε ποτέ το δικαίωμα καμιάς εξουσίας να ληστεύει τη γη μας και να αρνείται τα εθνικά μας δικαιώματα.





Δεν θα αναγνωρίσουμε ποτέ τη νομιμότητα ενός Σιωνιστικού κράτους που δημιουργήθηκε πάνω στο δικό μας έδαφος για να εξιλεωθούν οι αμαρτίες κάποιου άλλου ή για να επιλυθούν τα προβλήματα κάποιου άλλου. Αλλά αν είστε πρόθυμοι να δεχτείτε την αρχή μιας μακροχρόνιας εκεχειρίας , είμαστε έτοιμοι να διαπραγματευθούμε τους όρους.

Η Χαμάς τείνει ένα χέρι για την ειρήνη προς εκείνους που πραγματικά ενδιαφέρονται για μια ειρήνη βασισμένη στη δικαιοσύνη.




Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στο όγδοο τεύχος του περιοδικού "Γαμμάδιον" το καλοκαίρι του 2006.


Βίντεο της Χαμάς με την μορφή παιδικού κινούμενου σχεδίου κατά της προδοτικής ηγεσίας της Φατάχ :

http://www.youtube.com/watch?v=RHJcKNU4OW8

Βίντεο της Χαμάς προς τιμή του πνευματικού ηγέτη , του πολιτικού αρχηγού , και των μαχητών της οργάνωσης που θυσιάστηκαν για την Παλαιστίνη :

http://www.youtube.com/watch?v=NAPauwuo4FY

Βίντεο για τον απελευθερωτικό αγώνα της Χαμάς :

http://www.youtube.com/watch?v=GZwC6wa_pEY

Βίντεο για τον απελευθερωτικό αγώνα της Χαμάς :

http://www.youtube.com/watch?v=IUkKKLJaRVA&feature=related

Ιρανική Επανάσταση - Αγιατολάχ Χομεϊνί 'Α μέρος.

Μετά τα αφιερώματα του Μαύρου Κρίνου στον IRA και τον Bobby Sands , το PKK και την Ελευθερία Φουρτουλάκη , την Χεζμπολάχ και τον Χασάν Νασράλα το Βασκικό Εθνικοεπαναστατικό κίνημα και την Εθνικιστική Αριστερά συνεχίζουμε τις αναφορές μας σε σημαντικά πρόσωπα και κινήματα που έπαιξαν κύριο ρόλο στον αγώνα ενάντια στον Καπιταλισμό και την νέα τάξη πραγμάτων.

Ο Αγιατολάχ Χομεϊνί είναι άγνωστος στους περισσότερους Έλληνες και αυτό δεν είναι τυχαίο. Η δυναμική φυσιογνωμία του παραμένει σύμβολο για τους Εθνικοεπαναστάτες 18 χρόνια μετά τον θάνατο του.

Η Ισλαμική Επανάσταση υπήρξε πολύ σημαντικό γεγονός στο αντιμπεριαλιστικό αγώνα και ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά σχετικά με αυτή την περίοδο της ιστορίας. Οι πρωτεργάτες της Ισλαμικής Επανάστασης υπήρξαν φανατικοί εχθροί των Σιωνιστών και των Ιμπεριαλιστών Αμερικανών και αρωγοί βοήθειας σε Ισλαμικά αλλά και Ευρωπαϊκά αντιστασιακά κινήματα και οργανώσεις. Το σημερινό Ιράν συνεχίζει να αντιστέκεται στον Αμερικανικό Ιμπεριαλισμό παρόλο τα σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει και εμείς δεν έχουμε παρά να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας.

Δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα οι μόνοι που εκφράζουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους με πορείες και εκδηλώσεις στην κυβέρνηση Αχμαντινεζάντ είναι οι Σοσιαλιστές Εθνικιστές ( NPD Γερμανία , NVU Ολλανδία ) και οι Αυτόνομοι Αντικαπιταλιστές.



Ο Αγιατολάχ Χομεϊνί - Ayatullah Sayid Ruhullah Musawi Khomeini - ( 21 Σεπτεμβρίου 1902 - 3 Ιουνίου 1989 ) ήταν ανώτερος μουσουλμανικός κληρικός Ισλαμιστής φιλόσοφος και ο πολιτικός ηγέτης της Ιρανικής επανάστασης του 1979 που επιδίωκε την συντριβή του Mohammad Reza Pahlavi , του τελευταίου Σάχη του Ιράν. Μετά από την επανάσταση , ο Χομεϊνί έγινε στην χώρα η ανώτατη αρχή ο ηγέτης και κυρίαρχος πολιτικός της νέας Ισλαμικής Δημοκρατίας μέχρι το θάνατό του.



Οι γονείς του ονομάζονταν Ayatullah Sayid Mustafa Musawi και Hajiyah Aga Khanam , γεννήθηκε στην κωμόπολη Khomein , περίπου 300 χιλιόμετρα (180 μίλια) νότια της Τεχεράνης , του Ιράν , στις 21 Σεπτεμβρίου , 1902. Ήταν από μια θρησκευτική οικογένεια που είναι απόγονοι του Muhammad , μέσω του έβδομου ιμάμη , του ιμάμη Muwsa Kaazim του παππού του, Sayid Ahmad Musawi Hindi από την πόλη Nishabur , στην επαρχία Khorasan του Ιράν. Ο πατέρας του Khomeini δολοφονήθηκε όταν ήταν πέντε μηνών. Πολλοί ιστορικοί θεωρούν σήμερα ότι ο πατέρας του μπορεί να ήταν το θύμα μιας τοπικής διαφωνίας. Μεγάλωσε από τη μητέρα του και με μια από τις θείες του. Αργότερα, όταν ήταν 15 ετών , η μητέρα και η θεία του πέθαναν την ίδια χρονιά. Στην ηλικία των έξι άρχισε να μελετά το Koran , ιερό βιβλίο του Ισλάμ , και έλαβε την πρόωρη εκπαίδευσή του στο σπίτι και στο τοπικό σχολείο , υπό την επίβλεψη του Mullah Abdul Qaasim και Shaykh Jaafar , και ήταν κάτω από την κηδεμονία του παλαιότερου αδελφού του, Ayatullah Pasandideh , έως ότου ήταν 18 ετών. Δίδαξε την ισλαμική νομοθεσία ( Sharia ), την ισλαμική φιλοσοφία και το μυστικισμό ( Irfan ) για πολλά έτη και έγραψε πολυάριθμα βιβλία σε αυτά τα θέματα.

Ως δάσκαλος ήταν ομιλητής στους σχολές Najaf και Qum για δεκαετίες προτού να γίνει γνωστός στην πολιτική σκηνή. Έγινε σύντομα μελετητής και δίδαξε πολιτική φιλοσοφία , την Ισλαμική ιστορία και την ηθική. Αρκετοί από τους σπουδαστές του ( π.χ. Morteza Motahari) αργότερα έγιναν κορυφαίοι ισλαμικοί φιλόσοφοι. Σαν μελετητής και δάσκαλος , ο Χομεϊνί έγραψε πολυάριθμες μελέτες στην Ισλαμική φιλοσοφία. Η διδασκαλία του εστίασε συχνά στη σημασία της θρησκείας στα πρακτικά κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα της ημέρας.


Κράτησε μια μέτρια στάση έναντι της Ελληνικής φιλοσοφίας. Θεώρησε τον Αριστοτέλη ως ιδρυτή της λογικής και τον τίμησε για τις υπηρεσίες του στη φιλοσοφία. Επηρεάστηκε επίσης από τη φιλοσοφία του Πλάτωνα. Ο Khomeini ενδιαφέρθηκε επίσης για τη λογοτεχνία και την ποίηση. Η συλλογή ποίησης του εκδόθηκε μετά από το θάνατό του.


Τον Ιανουάριο του 1963 , ο Σάχης ανήγγειλε τη " άσπρη επανάσταση ", ένα πρόγραμμα έξι - σημείων που απαιτεί τη μεταρρύθμιση του εδάφους , την ιδιωτικοποίηση των δασών, την πώληση των κρατικών επιχειρήσεων στα ιδιωτικά συμφέροντα , τη διανομή κέρδους στους βιομηχάνους.


Όλες αυτές οι πρωτοβουλίες θεωρήθηκαν επικίνδυνες τάσεις από το ανώτατο ιερατείο. Στις 22 Ιανουαρίου του 1963 ο Χομεϊνί εξέδωσε μια έντονα διατυπωμένη δήλωση καταγγέλλοντας τον Σάχη και τα σχέδιά του. Ο Χομεϊνί συνέχισε την καταγγελία των προγραμμάτων του Σάχη , εκδίδοντας ένα μανιφέστο που είχε τις υπογραφές οκτώ άλλων ανώτερων Ιρανών θρησκευτικών ηγετών. Σε αυτό απαρίθμησε τους διάφορους τρόπους με τους οποίους ο Σάχης είχε παραβιάσει σύμφωνα με τους ισχυρισμούς το σύνταγμα , καταδίκασε τη διάδοση της ηθικής δωροδοκίας στη χώρα , και κατηγόρησε τον Σάχη για την υποταγή στην Αμερική και το Ισραήλ. Στις 5 Ιουνίου 1963 , δύο ημέρες μετά από αυτήν την δημόσια καταγγελία του Shah Mohammad Reza Pahlavi , ο Χομεϊνί συνελήφθη. Αυτό το γεγονός προκάλεσε τρεις ημέρες σημαντικών ταραχών σε όλο το Ιράν και οδήγησε στο θάνατο περίπου 400 άτομα.Ο Khomeini κρατήθηκε υπό τον κατ'οίκον περιορισμό για 8 μήνες και απελευθερώθηκε το 1964.



Κατήγγειλε τον Σάχη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, αυτή τη φορά σε απάντηση στις "συνθηκολογήσεις" ή στην διπλωματική ασυλία που χορηγήθηκε από τον Σάχη στο αμερικανικό στρατιωτικό προσωπικό στο Ιράν. Εστάλη εξόριστος στην Τουρκία. Και πέρασε πάνω από 14 έτη στην εξορία , στην ιερή Σιιτική πόλη Najaf , στο Ιράκ. Αρχικά εστάλη στην Τουρκία στις 4 Νοεμβρίου 1964 όπου έμεινε στην πόλη Bursa για λιγότερο από ένα έτος. Έμεινε μέχρι να φύγει το 1978 και μετά πήγε στη Γαλλία επιδιώκοντας το πολιτικό άσυλο, όπου έμεινε για τέσσερις μήνες. Στις αρχές του 1970 ο Χομεϊνί έδωσε μια σειρά διαλέξεων που δημοσιεύθηκε αργότερα και οριοθέτησε τις ιδέες του σχετικά με τη διακυβέρνηση (εκείνη την περίοδο) : Ότι οι νόμοι της κοινωνίας πρέπει να αποτελούνται μόνο από τους νόμους του Θεού (Sharia), οι οποίοι καλύπτουν "όλες τις ανθρώπινες υποθέσεις".


Αντίγραφα κασετών των διαλέξεών του που καταγγέλλουν σκληρά τον Σάχη όπως (παραδείγματος χάριν) "... ο εβραϊκός πράκτορας , το αμερικανικό φίδι το του οποίου κεφάλι πρέπει να συνθλιφτεί με μια πέτρα ", έγιναν γνωστά στο Ιράν.Αν και χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το Ιράν στο Παρίσι, ο Χομεϊνί έθεσε την πορεία της επανάστασης , που ώθησε τους Ιρανούς να μην συμβιβαστούν και διέταζε τις στάσεις εργασίας ενάντια στο καθεστώς. Ο Χομεϊνί είχε αρνηθεί να επιστρέψει στο Ιράν έως ότου φύγει ο Σάχης. Στα μέσα του 1977 αρκετοί άνθρωποι δολοφονήθηκαν όταν η αστυνομία διέλυσε βίαια διαδηλώσεις διαμαρτυρίας κατά του Σάχη. Η χρονιά τελείωσε με μεγάλες φοιτητικές διαδηλώσεις και το κλείσιμο πολλών πανεπιστημίων. Η επόμενη χρονιά ξεκίνησε με συγκρούσεις στην πόλη του Κομ , που άφησαν δεκάδες νεκρούς, και συνεχίστηκε με ένα κύμα όλο και περισσότερο βίαιων διαδηλώσεων, γενικών απεργιών και αστάθειας.



Στις 10 Δεκεμβρίου 1978, ένα πλήθος περίπου 8 εκατ. Ιρανών σε όλο το Ιράν διαδήλωσε κατά του Σάχη. Η πολιτική της δυναστείας των σάχηδων της δυναστείας Παχλεβί προκαλούσε όλο και περισσότερο τη δυσαρέσκεια όλων των τμημάτων της ιρανικής κοινωνίας , ακόμη και μεταξύ των μεσαίων τάξεων που ήταν παραδοσιακά οι ισχυροί υποστηρικτές του καθεστώτος. Τον Αύγουστο του 1977 , 50.000 φτωχοί που έμεναν σε τρώγλες αντιστάθηκαν επιτυχώς στην αναγκαστική τους μετακίνηση από τα μέρη όπου έμεναν από την αστυνομία, ενώ αργότερα, τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου, η αστυνομία κατέσφαξε 40 θρησκευτικούς διαδηλωτές και η απλή δυσαρέσκεια μετατράπηκε πλέον σε ανοικτό θυμό. Οι απεργίες και τα σαμποτάζ αυξήθηκαν όταν οι μισθοί μειώθηκαν εξαιτίας μιας οικονομικής κρίσης. Ο σάχης επέβαλε το στρατιωτικό νόμο τη λεγόμενη «Μαύρη Παρασκευή», στις 8 Σεπτεμβρίου 1978, όταν ο στρατός άνοιξε πυρ σε χιλιάδες διαδηλωτές. Οι εξαγριωμένοι εργαζόμενοι απάντησαν με ένα απεργιακό κύμα που επεκτάθηκε γρήγορα σε ολόκληρη τη χώρα σαν πυρκαγιά. Οι εργαζόμενοι στη βιομηχανία πετρελαίου απείργησαν για 33 ημέρες συνεχώς, απονεκρώνοντας την οικονομία, παρά τις άκαρπες προσπάθειες του καθεστώτος να στείλει στρατεύματα στις πετρελαιοφόρες περιοχές.



Στα μέσα Φεβρουαρίου, άρχισε μια εξέγερση , όταν οι μαθητές της στρατιωτικής σχολής της Πολεμικής Αεροπορίας ενώθηκαν με τις δυνάμεις των ανταρτών – δηλαδή την αριστερή οργάνωση Fedai του Ιρανικού Λαού , ή Fedayeen ( φενταγίν ) καθώς και την εθνικιστική οργάνωση Mujahedeen – και καταλήφθηκαν η στρατιωτική ακαδημία , στρατιωτικές βάσεις , το κοινοβούλιο , εργοστάσια, οπλοστάσια και ο τηλεοπτικός σταθμός. Το καθεστώς των Παχλεβί κατέρρευσε.Στις 16 Ιανουαρίου 1979, ο Σάχης άφησε τη χώρα φαινομενικά για διακοπές. Δύο εβδομάδες έπειτα την Πέμπτη 1 Φεβρουαρίου 1979 ο Χομεϊνί που επέστρεψε στο Ιράν καλωσορίστηκε από ένα πλήθος που υπολογίστηκε τουλάχιστον σε έξι εκατομμύρια. Αφού σύντριψε τις στρατιωτικές δυνάμεις που δεν παραδόθηκαν στις 30 Μαρτίου του 1979 υπήρξε ένα δημοψήφισμα για να αντικαταστήσει τη μοναρχία με μια Ισλαμική Δημοκρατία.

Τον Νοέμβριο του 1979 το νέο σύνταγμα της ισλαμικής Δημοκρατίας επικυρώθηκε με δημοψήφισμα. Ο Χομεϊνί καθιερώθηκε ως ο ανώτατος ηγέτης και ως " ηγέτης της επανάστασης." Στις 4 Φεβρουαρίου του 1980 ο Abolhassan Banisadr εκλέχτηκε ως πρώτος Πρόεδρος του Ιράν. Φοιτητές σε αντίδραση για την παροχή ιατρικής βοήθειας στον Σάχη από αμερικανικά νοσοκομεία κατέλαβαν την αμερικανική πρεσβεία στην Τεχεράνη , και πήραν 63 αμερικανούς πολίτες ως ομήρους. Οι υποστηρικτές του Χομεϊνί ονόμασαν την πρεσβεία ως ένα " κρησφύγετο της κατασκοπείας ", και κοινοποίησαν τα όπλα, τις ηλεκτρονικές συσκευές παρακολούθησης , άλλο εξοπλισμό και πολλούς όγκους των επίσημων και μυστικών ταξινομημένων εγγράφων που βρήκαν εκεί. Παρά την αφοσίωση του στο Ισλάμ ο Χομεϊνί υπογράμμισε επίσης την διεθνή επαναστατική αλληλεγγύη του εκφράζοντας την υποστήριξη του στην Παλαιστινιακή αντίσταση και την PLO , τον IRA , και την Κούβα.



Λαμβάνονται ορισμένες πρώτες κοινές αποφάσεις : κρατικοποίηση πετρελαιοβιομηχανίας και τραπεζών , αντιμετώπιση της φτώχειας , εφαρμογή αγροτικής μεταρρύθμισης, συνεργασία με το Κίνημα των Αδεσμεύτων. Ο Σαντάμ Χουσείν τον Σεπτέμβριο του 1980 εισβάλλει στην χώρα προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί την τεταμένη κατάσταση αλλά οι Ιρανοί καταφέρνουν να επανακτήσουν τα χαμένα εδάφη. Η εισβολή συσπείρωσε τους Ιρανούς πίσω από το νέο καθεστώς, ενίσχυσε το κύρος του Khomeini και επέτρεψε σε αυτόν να παγιώσει και να σταθεροποιήσει την ηγεσία του. Αρνήθηκε ο Χομεϊνί την ανακωχή και ζήτησε την ανατροπή του Σαντάμ Χουσεΐν από την εξουσία. Ο πόλεμος συνεχίστηκε για άλλα έξι έτη , με 450.000 έως 950.000 θύματα στην ιρανική πλευρά και με κόστος $300 δις.

Σε μια ομιλία που δόθηκε σε ένα τεράστιο πλήθος μετά την επιστροφή στο Ιράν ο Χομεϊνί έκανε σημαντικές αναφορές για το ερχόμενο ισλαμικό καθεστώς του : ΄΄ Μια γενικά εκλεγμένη κυβέρνηση που θα αντιπροσώπευε τους πληθυσμούς του Ιράν Υποσχέθηκε ότι " κανένας δεν πρέπει να παραμείνει άστεγος σε αυτήν την χώρα "και ότι Ιρανοί θα είχαν το τηλέφωνο , τη θέρμανση , την ηλεκτρική ενέργεια , τις υπηρεσίες λεωφορείων και το ελεύθερο πετρέλαιο΄΄.




Μετά από 11 μέρες στο νοσοκομείο στις 3 Ιουνίου του 1989 πεθαίνει σε ηλικία 86 ετών λόγω καρδιακών προβλημάτων . Το πλήθος σε κατάσταση απερίγραπτης λύπης στην πρώτη επίσημη ταφή στην προσπάθεια του να ακουμπήσει το νεκρό σώμα καταστρέφει μέρος του φέρετρου και η δεύτερη κηδεία διεξάγεται με δρακόντεια μέτρα ασφαλείας.





Εκδήλωση Ολλανδών συντρόφων του NVU κατά του πολέμου στο Ιράν :

http://www.youtube.com/watch?v=ZMJ7PUtl-Kk

Βίντεο προς τιμή της Ιρανικής Επανάστασης και του Χομεϊνί :

http://www.youtube.com/watch?v=e7oqoJ2vhfU&feature=related

Βίντεο προς τιμή του Χομεϊνί :

http://www.youtube.com/watch?v=nq_bKmPSIQQ&feature=related

Η κηδεία του Χομεϊνί :

http://www.youtube.com/watch?v=SV8NWPtguPg

Όχι στις «εθνικόφρονες» απάτες !

του Αλεξόπουλου Στέλιου
Αναμενόμενες υπήρξαν οι εξελίξεις για το θέμα των Σκοπίων. Δεν εκπλαγήκαμε καθόλου. Μα ας καθίσουμε Σύντροφοι να αναλογιστούμε.. αξίζουν πραγματικά οι νεοέλληνες της Βόρειας Ελλάδας να φέρουν τον τίτλο του Μακεδόνα ; Μόνο και μόνο επειδή κάποιοι πρόγονοι μας πριν από έναν αιώνα έχυσαν το αίμα τους για αυτό το όνομα ; Αυτοί ναι ήταν άξιοι Μακεδόνες , αυτοί κέρδισαν το όνομα αυτό με το αίμα τους και όχι με ξεδιάντροπες διαπραγματεύσεις με καπιταλιστικά αφεντικά.


Εμείς πνιγμένοι από αγανάκτηση , βροντοφωνάζουμε ΟΧΙ δεν ξεπούλησαν όλα αυτά τα χρόνια οι πολιτικοί την Μακεδονία αλλά ο άθλιος και προσκυνημένος Νεοελληνικός λαός της που είναι έρμαιο του καταναλωτισμού και της γκλαμουράτης ζωής ! Χωρίς να αποπροσανατολιζόμαστε από τους διάφορους γνωστούς γελοίους και κάλπικους «εθνικοφρονικούς» αλαλαγμούς των καιρών - χαρακτηριστικά της παρακμιακής εποχής μας - συνεχίζουμε την Αυτόνομη πορεία μας με νέες ομάδες δράσης σε ολόκληρη την Ελλάδα , με περισσότερους συντρόφους και συντρόφισσες στο πλευρό μας. Η Μακεδονία και σήμερα είναι υπό κατοχή ας μην το ξεχνάμε. Ο Καπιταλιστικός ζυγός είναι παντού ο ίδιος σε όλες τις Ευρωπαϊκές πατρίδες η μόνη διαφορά είναι η προέλευση του δυνάστη , και η διαφορετική γλώσσα στα μενού των Mc Donald’s των Starbucks και της Nokia. Τίποτε άλλο δεν έχει διαφορά στις χώρες που κατέχει ο Καπιταλισμός.

Παραφράζοντας τον Ρίχαρντ Βάγκνερ :

« Η στοχαστική ευγενής Ελληνική ψυχή ανατριχιάζει , όταν βλέπει εκείνες τις γελοίες εορταστικές συγκεντρώσεις , τις θεατρινίστικες παράτες τις ανόητες ομιλίες και τα πομπώδη , κενά τραγούδια , που εξωθούν την Ελληνική φυλή στο να φαντάζεται ότι δήθεν είναι ήδη κάτι το εξαιρετικό , άρα δεν χρειάζεται να προσπαθήσει να γίνει στα αλήθεια κάτι το εξαιρετικό »

Σύντροφοι ας μην γελιόμαστε αυτή η ευγενής ψυχή υπάρχει σε πολύ λίγους ανθρώπους σε αυτή την χώρα. Σίγουρα δεν υπάρχει σε αυτούς που μπροστά στα τεράστια κοινωνικά προβλήματα της χώρας της Ευρώπης και του πλανήτη όπως είναι η ανεργία , η μόλυνση του περιβάλλοντος , η υποδούλωση και η καθημερινή ανηλεής δίωξη του εργάτη , του αγρότη , του φοιτητή , ο εργασιακός μεσαίωνας , η πλήρης και συνεχής παρακολούθηση της κοινωνίας με κάμερες , η υποδούλωση της σκέψης και του πνεύματος αλλά και τα νέα Γκουαντάναμο που στήνονται μέσα και έξω από την χώρα , οι λευκές πτήσεις της CIA , οι ακτιβιστές που δολοφονούνται ΚΑΠΟΙΟΙ έχουν το θράσος να ονειρεύονται και να κραυγάζουν υστερικά για την μελλοντική επέλαση αρμάτων μάχης του «Ελληνικού» (;) Στρατού στην Πόλη και στο Μοναστήρι ( μην ξεχάσετε να πάρετε μαζί σας τους αρχιπαπάδες σας και τους πράκτορες τους , τους αρχιστράτηγους σας με τα κόκκινα στρινγκ , και τους αστράτευτους και στρατευμένους βουλευτές σας ) του ίδιου στρατού του αμερικανοκίνητου ΝΑΤΟ της Ε.Ε. και για να μην ξεχνάμε τα πιο βασικά ΚΑΙ της σημερινής κατοχικής δύναμης του λαού του Αφγανιστάν… ( έξω τώρα από το Αφγανιστάν ! )

Πρωτοπόροι σε αυτή την νέα προσπάθεια αποπροσανατολισμού στην δημιουργία αναχωμάτων σε επαναστατικές εκφράσεις και στην προβολή ψεύτικων εντυπώσεων και κινδύνων δεν είναι άλλοι από τους θιασώτες της αστικής ακροδεξιάς ( οι εθνικόφρονες της κακιάς ώρας ) και της νεοταξικής "αριστεράς" ( γνωστοί υπάλληλοι εφημερίδων και πρεσβειών ) οι οποίοι συνεχίζουν να λασπολογούν όλους όσους αντιστέκονται στα σχέδια τους και δεν ανέχονται να προσκυνήσουν την βρώμικη παρουσία και έκφραση τους σε έντυπα , κανάλια και ιστοσελίδες.

Η ίδια ακροδεξιά της πινέζας , του τρίκυκλου , που λατρεύει την χούντα (!!!) , το πουλί (!!) , τον βασιλικό θεσμό , τα άρματα μάχης , που αναπολεί τις μάχες του εμφυλίου 60 χρόνια μετά … αλλά σιωπά για όλα τα καυτά σημαντικά κοινωνικά ζητήματα που καθορίζουν το αύριο όλων μας..

Όπως γράφει και ένας σύντροφος :

”Το ήθος των ακροδεξιών είναι γνωστό , μια ζωή μαζί με το κράτος φανατικοί υποστηρικτές των δυνάμεων καταστολής , εν κατακλείδι ότι πιο χυδαίο και αντιδραστικό έβγαλε αυτός ο τόπος. Οι εκπρόσωποι μιας μικροαστικής " πληβειακής " ξενοφοβίας , μιας αρρωστημένης θρησκοληψίας , στρατο-μπατσολαγνείας , μιας κάλπικης εθνικοφροσύνης και μιας αισχρής πατριδοκαπηλίας , που πάντοτε χαρακτηρίζονταν από έλλειμμα Ήθους Λόγου και Αισθητικής. Η Ελλάδα είναι μία χώρα με τους περισσότερους ( και ίσως τους πιο διαφθαρμένους) μπάτσους , δικαστές , παπάδες και καραβανάδες , μία «αυστηρή» κοινωνία όπου τα λαμόγια του καπιταλισμού θα μείνουν ως έχουν αρκεί όμως για κάποιους να παραμείνουν οι ... παρελάσεις.

Θα βγαίνουν πύρινοι λόγοι για τους εχθρούς του Ελληνισμού όμως η χώρα θα είναι πάντοτε προσδεδεμένη στο άρμα της Ατλαντικής Συμμαχίας ενώ εσείς θα ζείτε με την ψευδαίσθηση ότι σε λίγο θα εισβάλετε στην Πόλη , στο Μοναστήρι και ίσως και στο Νέο Δελχί….”

Και οι νεοταξίτες «αριστεροί» δεν διαφέρουν σε κάτι.. Ίδια πολιτική , ίδια σχέδια , ίδια ρητορική…τρέχουν να συναντήσουν τους «εθνικόφρονες» σκοπιανούς πρωθυπουργούς και υπουργούς του τεχνητού κράτους του καπιταλιστή Σόρος οι οποίοι είναι υπάλληλοι του Μπους , να δώσουν τα σέβη τους στον πλανητάρχη και να κλείσουν τα μάτια και τα αυτιά υιοθετώντας φιλοκαπιταλιστικές θέσεις σε όλα τα ζητήματα.

Και επειδή κάποια πράγματα είναι προκλητικά μέχρι εκεί που δεν πάει το να ζητάς χρήματα με βιτρίνα την Ελλάδα και την Μακεδονία για κάποιον σκοπό έχει ουσία όταν αυτό το ποσό θα δοθεί όχι για αντιγραφές διαφημίσεων πολυεθνικών κινητής τηλεφωνίας αλλά σε άμεσες κινήσεις αλληλεγγύης σε ανθρώπους που παλεύουν για την επιβίωση ενάντια στο καπιταλιστικό τέρας.. Το να εκθέτεις όμως και αυτούς που δίνουν χρήματα είναι σωστό να ερευνηθεί διεξοδικά για να βγουν κάποια σημαντικά συμπεράσματα..

Είμαστε ενάντια σε όλους αυτούς που αποπροσανατολίζουν τις επαναστατικές φωνές και σκέψεις και δεν ανεχόμαστε από κανέναν να μας λασπολογεί και να μας συκοφαντεί. Το εθνικόφρονο παραλήρημα τους σύντομα θα λάβει τέλος και θα καταλήξει εκεί που στέλνουμε και τις βρωμοφυλλάδες των σημερινών ψεύτικων «μακεδονομάχων» μελλοντικών αρματιστών … και ευκαιριακών «πατριωτών» ( πατριώτες όσο διαρκούν οι εκλογές ) που αλλού από τα σκουπίδια…

Πίσω Ρουφιάνοι – Εμπρός Σύντροφοι !

Σύντροφοι κάθε φωνή από όπου και αν προέρχεται ενοχλεί το παγκόσμιο κτήνος του καπιταλισμού. Ας δυναμώσουμε λοιπόν αυτή την φωνή με περισσότερα πολιτικά κείμενα , με περισσότερα αφιερώματα σε ανθρώπους που είναι πραγματικά πρότυπα για εμάς σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς , με νέες ηλεκτρονικές επιθέσεις ενάντια στον λόγο της παρακμής και της ηττοπάθειας , με νέα ιστολόγια και πάνω από όλα με πολιτική δράση μέσα στην κοινωνία.


Υπενθυμίζουμε με αυτό το μήνυμα ότι το ιστολόγιο μας αποτελεί ένα ελεύθερο βήμα έκφρασης Εθνικοσοσιαλιστών , Αυτόνομων Εθνικοεπαναστατών , Ριζοσπαστών Αντικαπιταλιστών .

Μην διστάσετε να μας στείλετε τις σκέψεις σας , τις απόψεις σας , τα κείμενα σας όσο «αιρετικά» και αν νομίζετε η νομίζουν κάποιοι άλλοι ότι είναι , μην πιστεύετε στους ιεροεξεταστές του διαδικτύου μην βάζετε στεγανά στην σκέψη σας και στην καρδιά σας εδώ εμείς δεν έχουμε αρχισυντάκτες και κομματάρχες να υπακούμε σε εντολές και συμβιβασμούς «ανεβάζουμε» στις σελίδες μας όλα όσα βοηθούν τον σκοπό μας.


Περιμένουμε τα νέα σας , τους συνδέσμους στο διαδίκτυο που θέλετε να προβληθούν , και γιατί όχι τις βιβλιοκριτικές σας , τα άρθρα σας , την ποίηση σας , την δράση σας , οτιδήποτε νομίζετε ότι θέλετε να προβάλλετε σε χιλιάδες άλλους στο διαδίκτυο μέσα από τον Μαύρο Κρίνο.

Σε καμιά περίπτωση μην διστάσετε να αναδημοσιεύσετετα κείμενα μας σε έντυπα η ιστολόγια που διατηρείτε …

Εναντίον όλων !

Πίσω Ρουφιάνοι – Εμπρός Σύντροφοι !

Τραβάμε Κόκκινη Γραμμή με την σάπια ακροδεξιά και την νεοταξική αριστερά !

Μισίμα - Ο Ιάπωνας Φαέθων.

του Παναγιώτη Λιάκου

"Βλέπουμε την Ιαπωνία να γλεντοκοπά βυθισμένη σε ευμάρεια και να κολυμπάει στο χρήμα και στην πνευματική της κενότητα. Είναι δυνατόν να δίνεις αξία στη ζωή , μέσα σε μια πλάση που το πνεύμα έχει πεθάνει; Ζήτω ο αυτοκράτορας ! Νομίζω ότι ούτε καν με προσέχουν..."


Τα τελευταία λόγια του Γιούκιο Μισίμα. 25 Νοεμβρίου 1970.



25 Νοεμβρίου του 1970. Αυγή. Ο Ιάπωνας συγγραφέας Γιούκιο Μισίμα , το λαμπρότερο μεταπολεμικό αστέρι της Ιαπωνικής λογοτεχνίας , γράφει την τελευταία λέξη στο χειρόγραφο του μυθιστορήματος " Ο Εκπεσών Άγγελος ", το 4ο μέρος της σειράς που είχε γενικό τίτλο "Η θάλασσα της γονιμότητας". Μια ακόμη σίγουρη επιτυχία για τον χαρισματικό άνθρωπο που είχε προταθεί για Νόμπελ. Θα ήταν όμως η τελευταία. Άφησε το χειρόγραφο επάνω στο γραφείο του για να το βρει ο εκδότης του. Βγήκε από το σπίτι. Κατευθύνθηκε, μαζί με την ομάδα τους, τους «Τατενοκάι - Η Εταιρεία της Ασπίδας» προς το Υπουργείο Εθνικής Αυτοάμυνας της Ιαπωνίας στην Ιτσιγκάγια. Αυτός και οι ακόλουθοί του, οι Ασιάτες « Ιππότες της Στρογγυλής Τράπεζάς » του , υποτίθεται ότι είχαν κανονίσει συνάντηση με τον στρατηγό Κανετόσι Μασίτα. Η συνάντηση εξελίχθηκε σε ομηρία του στρατηγού από τον Μισίμα και την ομάδα του.

Αμέσως μετά, ο «στασιαστής» Μισίμα απαίτησε από τους στρατιώτες στη βάση να συγκεντρωθούν για να ακούσουν το λόγο του. Απαίτησε να επικρατήσει «απόλυτη σιγή» καθ' όσον θα τους μιλούσε. Αυτό επετεύχθη λίγο πριν το μεσημέρι. Ο ενσαρκωμένος σαμουράι ξεπρόβαλλε από το γραφείο του Στρατηγού Μασίτα , στο μπαλκόνι. Μπροστά του, το συγκεντρωμένο πλήθος που φορούσε στρατιωτικά αλλά, δυστυχώς, δεν ήταν στρατιώτες - ένοπλοι δημόσιοι υπάλληλοι και φουκαράδες. Δεξιά του , αριστερά, μπροστά αλλά ακόμα κι από τα ουράνια κίνηση και χαλασμός. Ελικόπτερα υπερίπταντο του χώρου. Οι φωτογράφοι φώναζαν, τα κλικ των μηχανών τους ακούγονταν σαν πυροβολισμοί. Οι στρατιώτες φώναζαν κι αυτοί, αλλά έκαναν και κάτι χειρότερο. Χλεύαζαν, βαριούνταν, αντιπροσώπευαν κι εκπροσωπούσαν ό,τι κατακεραύνωνε ο πολεμιστής –ποιητής - λογοτέχνης Γιούκιο Μισίμα.

Την ανία , την ασχήμια, το μηδέν της Ιαπωνίας ως ψυχή που ανέτειλε μέσα από τα μανιτάρια των πυρηνικών βομβών που έληξαν ανήθικα τον πόλεμο. Μια λήξη που ανάγκασε τον αυτοκράτορα να παραδεχθεί ότι είναι θνητός! Τότε δηλαδή που ο θάνατος σύρθηκε μέσα στα μηλίγγια της ψυχής αυτού του λαού και μέχρι σήμερα τον κατατρώγει. Ο Μισίμα μιλούσε, και μιλούσε, και φώναζε, και τράνταζε την ψυχή του με κεραυνούς που ξαμολούσε το είναι το και βρόνταγε ο νους του. Από κάτω, οι ζωντανοί νεκροί, αυτοί οι στρατιώτες που παράδωσαν το «κάστρο» της Ιαπωνικής κοινωνίας στον «πολιτισμό του πάντα και περισσότερα» ( civilisation de toujours plus) όπως εύστοχα τον έχει χαρακτηρίσει ο Bertrand de Jouvenelle, χλεύαζαν.

Ο Μισίμα κατάλαβε το τέλος. Το τέλος το δικό του αλλά και του σπουδαίου Ιαπωνικού πολιτισμού που έσκυβε το κεφάλι στο χρυσό , τα αργύρια, τις οικιακές συσκευές, το Χόλιγουντ, τα Μακντόναλντς και το ... απωανατολίτικο Rock n’ Roll. Η αυτοκρατορία ως καρικατούρα δεν μπορούσε να γίνει αντιληπτή από το ποιητικό μέγεθος που λεγόταν Μισίμα, ούτε καν σαν εφιάλτης - μόνο σαν βλάσφημο κενό. Ολοκλήρωσε τον μνημειώδη λόγο του (Φιλιππικός συνάμα και Διθύραμβος στην αντίσταση), με έναν χαιρετισμό στον Αυτοκράτορα, και σύμφωνα με τα λόγια των εταίρων του, ψιθύρισε και το περίφημο «Νομίζω ότι ούτε καν με προσέχουν...»

Έβγαλε την στολή της «Εταιρείας της Ασπίδας» , και έμεινε με το παραδοσιακό ρούχο που καλύπτει τη μέση και τα γεννητικά όργανα των σαμουράι. Πήρε ένα ξιφίδιο 25 εκατοστών με καλοακονισμένη λεπίδα και πραγματοποίησε την τελετουργική αυτοκτονία που στολίζει την παράδοση του λαού του από την αυγή της ιστορίας του. Σεπούκου! Ένας από τους ακόλουθους του Μισίμα, ολοκλήρωσε την τελετουργική αυτοκτονία κόβοντας το κεφάλι του δασκάλου του με ένα αρχαίο κατάνα ( ιαπωνικό ξίφος - σύνηθες μήκος 110 εκατοστά ), και ένας άλλος μαθητής του, ο Μασακάτσου Μορίτα , συντρόφεψε τον Μισίμα στον θάνατο με την ίδια ακριβώς μέθοδο. Τι ήταν τελικά ο Μισίμα; Εθνικιστής , αλαζόνας , ταλαντούχος , ονειροπόλος , αντιφατικός , με ομοφυλοφιλικές τάσεις , ασυμβίβαστος , επαναστάτης. Σχιστομάτης Φαέθοντας που έζεψε το άρμα του ήλιου κι έκαψε την γη με την πένα και το λόγο του. Η ίδια η ενσάρκωση της παράδοσης , που δεν είναι συντήρηση, αλλά διαχρονική αλήθεια.

Σύμβολο προς μίμηση και αποφυγή. Όλα τα παραπάνω μαζί και πολλά περισσότερα. Αυτός είναι ο Γιούκιο Μισίμα , κατά κόσμον Χιραόκα Κιμιτάκι που άφησε τον κόσμο που λάτρεψε και μίσησε πιότερο κι από τον ίδιο του τον εαυτό, στις 25 Νοεμβρίου του 1970. Ευτυχώς έφυγε νωρίς , και δεν πρόλαβε να αντικρίσει την πιθηκοειδή απόπειρα εκδυτικισμού μιας σπουδαίας πατρίδας. Δεν πρόλαβε να δει παίκτες «εθνική» Ιαπωνικής ομάδας με βαμμένα καροτί μαλλιά. Δεν πρόλαβε να δει τις ταπεινώσεις των χοίρων στους αετούς , την ατίμωση που επιβάλλει ο αντικατοπτρισμός στην αληθινή εικόνα. Ευτυχώς για εμάς, άφησε πολλά έργα του για να ακούμε και να διαβάζουμε και να βλέπουμε.


ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΜΙΣΙΜΑ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Δίψα για έρωτα (εκδ. ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ)
Η ηθική των Σαμουράι στη σύγχρονη Ιαπωνία (εκδ. ΕΡΑΤΩ)
Η θάλασσα της γονιμότητας Ι (Ανοιξιάτικο χιόνι - εκδ. ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ)
Η θάλασσα της γονιμότητας ΙΙ (Αφηνιασμένα άλογα - εκδ. ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ)
Η θάλασσα της γονιμότητας ΙΙI (Ο ναός της αυγής - εκδ. ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ)
Η θάλασσα της γονιμότητας IV (Ο εκπεσών άγγελος - εκδ. ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ)
Η κυρία Αόι (θεατρικό) (εκδ. ΑΠΟΣΤΡΟΦΟΣ)
Μετά το συμπόσιο (εκδ. ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ)
Ο ήχος των κυμάτων (εκδ. ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ)
Ο ναός του χρυσού περιπτέρου (εκδ. ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ)
Ο ναυτικός που αρνήθηκε τη θάλασσα (εκδ. ΑΦΟΙ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΙ)
Πέντε σύγχρονα έργα Νο (θεατρικά, εκδ. ΔΩΔΩΝΗ)

ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΤΑΙΝΙΕΣ

Πατριωτισμός , 1965 (το σενάριο δικό του και πρωταγωνιστεί ο ίδιος. Βασίζεται στην αισθητική και τα πρότυπα του αριστοκρατικού Ιαπωνικού θεάτρου Νο).

Μισίμα , 1985 ( ενδιαφέρουσα ταινία του Πολ Σρέιντερ για την ζωή του Μισίμα ).


Βίντεο με τα τελευταία λεπτά από την ταινία '' Μισίμα '' :

http://www.youtube.com/watch?v=pLw3_jyjvy4

Βίντεο αφιερωμένο στον Μισίμα :

http://www.youtube.com/watch?v=TnZPoC2H-Hc&feature=related

Σπάνια συνέντευξη του Μισίμα στα αγγλικά ( 1969 ) :

http://www.youtube.com/watch?v=IasOkulcDQk

Το όνομα μου είναι Ρέιτσελ Κόρι.

Στο θέατρο «Φούρνος» (Μαυρομιχάλη 168, τηλ: 2106460748) παρουσιάζεται από 19 Οχτώβρη και για 60 παραστάσεις η θεατρική παράσταση «Το όνομά μου είναι Ρέιτσελ Κόρι».

Το κείμενο βασίζεται σε αποσπάσματα από το ημερολόγιο της 23χρονης Ρέιτσελ Κόρι που δολοφονήθηκε από μπουλντόζα τη στιγμή που προσπαθούσε –σαν μέλος ασπίδας προστασίας – να σώσει το σπίτι ενός Παλαιστίνιου από ισραηλινή επιχείριση κατεδάφισης στη Λωρίδα της Γάζας στις 16 Μάρτη του 2003.



Η παράσταση συμπληρώνεται με mail που έστελνε στους γονείς και τους φίλους της, κομμάτια που αναφέρονται στους γονείς της από το ντοκιμαντέρ της Σάντρα Τζόρνταν «Killing Zone» και τη μαρτυρία του θανάτου της από έναν αυτόπτη μάρτυρα.

Η παράσταση σημείωσε μεγάλη επιτυχία στη Μ. Βρετανία όπου ανέβηκε πριν από δύο χρόνια από τον Άγγλο ηθοποιό Αλαν Ρίκμαν σε συνεργασία με τη δημοσιογράφο του «Γκάρντιαν» Κάθριν Βίνερ. Έπειτα από περιπέτειες παρουσιάστηκε και στην Αμερική, ύστερα από μεσολάβηση του Χάρολντ Πίντερ.

Την ελληνική παράσταση σκηνοθετεί ο Θοδωρής Τσαπακίδης σε μετάφραση της Μαρίας Πασχαλίδου. Στο ρόλο της Ρέιτσελ Κόρι η Δέσποινα Σαραφείδου.

«Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι».

του Γιώργου Πισσαλίδη κριτικού κινηματογράφου

Η αγαπημένη περυσινή ταινία των Ελλήνων Εθνικιστών κυκλοφόρησε επιτέλους σε DVD ( διανομή Audio Visual ). Πρόκειται για το «Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι» του Κεν Λόατς που κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στο περυσινό φεστιβάλ των Καννών και αναφέρεται στον Ιρλανδικό Αγώνα για ανεξαρτησία της περιόδου 1919-1921 και τον εμφύλιο που τον ακολούθησε την δημιουργία του Ελεύθερου Ιρλανδικού Κράτους.

Το The Wind Shakes the Barley (όπως είναι ο πρωτότυπος τίτλος) πήρε το όνομα του από την ομώνυμη πατριωτική «φολκ» μπαλάντα του 19ον αιώνα που γράφηκε από τον ποιητή Ρόμπερτ Ντούϊτ Τζόϋς και υιοθετήθηκε από τους αντάρτες του IRA στην διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα. Ενώ το σενάριο βασίσθηκε σε κλασσικά απομνημονεύματα ηρώων του IRA της περιόδου 1916-1923.



Λίγα λόγια σχετικά με τον Αγώνα της Ιρλανδικής Ανεξαρτησίας για την καλύτερη κατανόηση της ταινίας. Τον Δεκέμβριο του 1918 το Σιν Φέϊν, το κυρίαρχο εθνικιστικό κόμμα είχε κερδίσει την πλειοψηφία στην βρετανική βουλή του Δουβλίνου και ίδρυσε την Ιρλανδική Εθνοσυνέλευση, την Ντέϊλ Έϊρε. Η Ντέϊλ κήρυξε ανεξάρτητη Ιρλανδική Δημοκρατία με πρόεδρο τον Ήμον ντε Βαλέρα και αντιπρόεδρο τον Άρθουρ Γκρίφιθ που είχαν συλληφθεί στην διάρκεια της αποτυχημένης Εξέγερσης του Πάσχα του 1916 και διέταξε τον Μάϊκλ Κόλλινς να οργανώσει την απελευθέρωση τους.

Η αποσκίρτηση της Ιρλανδίας προκάλεσε την επέμβαση του αγγλικού στρατού και τον Ιανουάριο του 1919 , ο IRA , ο στρατιωτικός βραχίονας του Σιν Φέϊν, ξεκίνησε τον Αγώνα για Ανεξαρτησία βασισμένο στον ανταρτοπόλεμο και τοπικές ομάδες κρούσης αποτελούμενες από νεαρούς μαχητές. Αυτό έφερε την αγγλική κυβέρνηση σε δύσκολη θέση και την υποχρέωσε να υπογράψει μία συνθήκη ειρήνης με την Ιρλανδία στις 6 Δεκεμβρίου 1921 που επικυρώθηκε τον Ιανουάριο του 1922.

«Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι» ξεκινά με τον Ντάμιεν Ο’ Ντόνοβαν ( Κίλιαν Μέρφυ) έναν ταλαντούχο γιατρό που ζει στο δυτικό Κορκ (η περιοχή όπου έζησε και έδρασε ο Μάϊκλ Κόλλινς) να επισκέπτεται μια γειτόνισσα, την Πέγκυ, και την οικογένεια της πριν φύγει για μετεκπαίδευση στο Λονδίνο.

Όταν οι μισθοφόροι των Black & Tans βασανίσουν τον γιο της Πέγκυ μέχρι θανάτου μετά από εξακρίβωση στοιχείων, ο Ντάμιαν θα εγκαταλείψει τα όνειρα για μια πετυχημένη καριέρα στην ιατρική και θα αφιερώσει την ζωή του στην απελευθέρωση της πατρίδας του. Θα μπει στην τοπική ομάδα του IRA μαζί με τον αδελφό του και θα ξεκινήσει την βασική εκπαίδευση στα βουνά του Δυτικού Κορκ (η περιοχή που έζησε και έδρασε ο Μάϊκλ Κόλλινς) υπό τις οδηγίες του ιστορικού ηγέτη Ρόρυ Ο’ Κόννορ, που μετά πήρε μέρος στην ανατίναξη των Δικαστηρίων του Δουβλίνου το 1922.

Από εκεί και πέρα το πρώτο μισό της ταινίας θυμίζει μέρες της Ε.Ο.Κ.Α. , μιας και εκεί είχαμε ανταρτοπόλεμο ενάντια στην αγγλική βαρβαρότητα και την συμμετοχή των μαθητών στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Ενώ για πρώτη φορά δείχνεται και η συμμετοχή των γυναικών στο αντάρτικο του IRA ή τις υπηρεσίες της Ντέϊλ Έϊρε. Ανάμεσα τους και η Σίνεντ (Όρλα Φιτζέραλντ) , η κοπέλα του Ντέμιαν.



Μετά από μια από τις ενέδρες τους οι αντάρτες θα συλληφθούν και ο Ντέμιαν θα βασανισθεί από τους Εγγλέζους. Αυτή η σύλληψη είναι σημαντική για πολλούς λόγους.

Πρώτον, ο Ντέμιαν που είναι Σοσιαλιστής , θα συναντήσει στην φυλακή τον Νταν έναν βετεράνο της απεργίας του 1913 και οπαδό του σοσιαλιστή ηγέτη Τζέημς Κόννολυ, που συμμετείχε στην αποτυχημένη Εξέγερση του Πάσχα του 1916 με δικό του στρατό. Ο Νταν θα γίνει ο βασικός φορέας του αριστερού αναθεωρητισμού του Λόατς που πιστεύει ότι το σοσιαλιστικό υπόβαθρο του απελευθερωτικού αγώνα και του Εμφυλίου θάφτηκε από την επίσημη ιστορία των νικητών.

Δεύτερον , δείχνει ότι ο Λόατς δεν δαιμονοποιεί τους Εγγλέζους στρατιώτες καθότι είναι ένας στρατιώτης με αγγλοϊρλανδική καταγωγή που τους απελευθερώνει και συμμετέχει μαζί τους στο αντάρτικο.

Τρίτον θα δείξει ότι η βαρβαρότητα ήταν επίσης γνώρισμα των Ιρλανδών ανταρτών. Όταν ο Τέντυ θα αναγκασθεί να σκοτώσει τον φίλο του Κρις, επειδή τον πρόδωσε, θα δικαιολογήσει την πράξη του λέγοντας ότι έχουμε πόλεμο και ελπίζει ότι η Ιρλανδία για την οποία πολεμά να το αξίζει αυτό.

Η αγαπημένη σκηνή των Εθνικιστών είναι η στιγμή που οι Εγγλέζοι καίνε το σπίτι της Σίνεντ και την κουρεύουν με την μηχανή κουρέματος του γρασιδιού. Ενώ η Σίνεντ θα ζητήσει από τον Ντέμιαν να φύγουν σε άλλη περιοχή για να ζήσει μια φυσιολογική ζωή, η μητέρα της, Πέγκυ, θα δηλώσει ότι επέζησε του Μεγάλου Λιμού και «μόνο αν την πάνε τέσσερεις σηκωτή» θα εγκαταλείψει το σπίτι της. Έτσι η Πέγκυ γίνεται η προσωποποίηση της Ιρλανδίας, που παρά την σκλαβιά, την πείνα και τους εξευτελισμούς παραμένει αγέρωχη και αρνείται να υποκύψει.

Όμως ενώ ο Αγώνας της Ανεξαρτησίας έγινε για μια ενιαία και ανεξάρτητη Ιρλανδία, η Συνθήκη Ειρήνης δημιούργησε από τις 26 νότιες επαρχίες ένα Ελεύθερο Κράτος με καθεστώς κτήσης της Βρετανικής Αυτοκρατορίας με τον Βρετανό μονάρχη ως αρχηγό του Κράτους, στον οποίο οι βουλευτές έπρεπε να δίνουν όρκο πίστης και υποταγής. Ενώ οι 6 επαρχίες της Βορείου Ιρλανδίας παρέμειναν (και παραμένουν) τμήμα του Ηνωμένου Βασιλείου.

Όταν ο Ντέμιαν βλέπει στα επίκαιρα της εποχής την υπογραφή συνθήκης από τους Κόλλινς και Γκρίφιθ θα πει ότι εκβιάσθηκαν (πράγμα που ήταν αλήθεια) και ότι δεν θα φτύσει στους τάφων των μαρτύρων δίνοντας όρκο στον βασιλιά. Όπως πάρα πολλοί εθνικιστές του IRA, έτσι και αυτός θα καταταγεί στους «Ατάκτους» του Ήμον ντε Βαλέρα που ξεκίνησε τον εμφύλιο, παρ’ όλο που έχασε στις εκλογές της 16ης Ιουνίου 1922, όταν η πλειοψηφία των Ιρλανδών υπερψήφισε την Συνθήκη. Αντίθετα ο Τέντυ θα καταταγεί στον εθνικό στρατό περιμένοντας μια καλύτερη ευκαιρία για ενιαία Ιρλανδία. Θα ξεκινήσει έτσι ένας εμφύλιος σπαραγμός που θα αποκορυφωθεί με τον τουφεκισμό του Ντέμιαν από ένα εκτελεστικό απόσπασμα υπό τις διαταγές του αδελφού του.



Διαφωνούμε με τον αριστερό αναθεωρητισμό του Λόατς ή την παρουσίαση την παρουσίαση του Ελεύθερου Κράτους ως κυβέρνηση συνεργατών του στρατού κατοχής. Θεωρούμε ότι οι Ιρλανδοί πολέμησαν για την ελευθερία της πατρίδας και όχι για τα Σοβιέτ. Ακόμα και το «Σιν Φέϊν» είναι στην ουσία ένα εθνικιστικό κόμμα που θέλει απλώς να προστατέψει τον Ιρλανδικό λαό από την βαρβαρότητα του καπιταλισμού.

Παρ’ όλα αυτά πιστεύουμε ότι η ταινία άξια κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα. Ενώ είναι μια ακόμα απόδειξη ότι από την εποχή του Μπάιρον και των Φουτουριστών ο Εθνικισμός βρίσκεται πάντα στην πρωτοπορία της Τέχνης.


Βίντεο με την διαφήμιση της ταινίας :

http://www.youtube.com/watch?v=Hc61Cjmmbkg

Βίντεο με απόσπασμα της ταινίας :

http://www.youtube.com/watch?v=v9x6fG3QrBE

Χόρστ Μάλλερ : Ο Αριστερός Εθνικιστής

Ο Χόρστ Μάλλερ είναι γνωστός Γερμανός δικηγόρος και πολύ διάσημος από τις πολύκροτες δίκες που έχει λάβει μέρος στο παρελθόν. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ακτιβιστικής οργάνωσης RAF στην δεκαετία του ’70. Συμμετείχε σε πορείες και επεισόδια όπου και συγκρούστηκε με την αστυνομία και συνελήφθη από τις διωκτικές αρχές. Για την υπόθεση της RAF καταδικάστηκε σε 14 χρόνια φυλακή. Υπερασπίστηκε στο παρελθόν τους Andreas Baader , Gudrun Ensslin , and Rudi Dutschke.

Το 2000 εντάχθηκε στις τάξεις του Γερμανικού Εθνικιστικού κόμματος NPD και εκπροσώπησε το κόμμα στο δικαστήριο την εποχή των μεγαλύτερων διώξεων από το κράτος . Λόγω των πολιτικών του απόψεων απαγορεύεται να εξασκεί το επάγγελμα του στην Γερμανία. Υπέστη διώξεις από την Γερμανική ( ; ) κυβέρνηση για απόψεις που εξέφρασε λίγο μετά την 11η Σεπτεμβρίου και την επίθεση στο WTC , σε συνέντευξή του προς κρατικό τηλεοπτικό δίκτυο :

« Επιτέλους , τούς χτύπησαν , μήπως ξυπνήσουν και δουν τα εγκλήματα που κάνουν στον κόσμο. Τους χτύπησαν στην καρδιά τους και αυτό θα τους κάνει να σκεφτούν. Δόξα τω Θεώ ».

Το 2003 αποχωρεί από το NPD λόγω διαφωνιών με την ηγεσία του κόμματος.

Σχετική αναφορά στο Ελληνικό Altermedia :

http://gr.altermedia.info/?p=102

Το 2006 το Γερμανικό κράτος του αρνείται την βίζα ώστε να συμμετάσχει σε αναθεωρητική διάσκεψη στην Τεχεράνη.

Επίσημη ιστοσελίδα του Χόρστ Μάλλερ :

http://www.deutsches-kolleg.org/hm/




Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στο τρίτο τεύχος του Εθνικοεπαναστατικού περιοδικού « Ο Έλληνας Εργάτης » τον Ιούλιο του 2000.


Σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στη γερμανική εφη­μερίδα Soddeutsche Zeitung , ο Χορστ Μάλλερ ­πρώην μέλος της ακροαριστερής «τρομοκρατικής οργάνωσης» ΡΑΦ ( RAF - Φράξια Κόκκινος Στρατός ) προκάλεσε την κοινή γνώμη υποστηρίζοντας ότι «στην Γερμανία υπάρχουν σήμερα περισσότεροι πολιτικοί κρατούμενοι από όσους υπήρ­χαν στην Ανατολική Γερμανία πριν την πτώση του τείχους του Βερολίνου. Αυτοί οι « εγκληματίες της σκέψης » που έχουν κατα­δικαστεί για υπόθαλψη φυλετικού μίσους , αναθεωρητισμό ή συμμετοχή σε εκτός νόμου οργανώσεις , δεν αναγνωρίζονται ως πολιτικοί κρατούμενοι. Αποκαλούνται «νεο - Ναζιστές» και αποκλείονται από την πολιτική ζωή. Έτσι , για την πλειοψηφία των νέων, γίνονται μάρτυρες στον αγώνα για εθνική αναγέννη­ση. Αυτή η αναγέννηση συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας , αλλά εμείς αρνούμαστε να τη δούμε». Αυτές οι απόψεις έκαναν το γνωστό περιοδικό Spiegel να μιλήσει για « διανοητική σύγχυ­ση του πρώην αριστερού τρομοκράτη Χορστ Μάλλερ ».



Αυτός ο άνθρωπος - που αποκαλείται « Εθνικιστής της αριστε­ράς » - επιμένει στις «πολιτικά ανορθόδοξες» απόψεις του στην παρακάτω συνέντευξή του στο περιοδικό Focus.

Η συνέντευ­ξη έχει ως εξής :


Focus : Έχετε δηλώσει ότι «το δικαίωμα να έχει κάποιος πατρί­δα είναι βασικό ανθρώπινο δικαίωμα». Μήπως αυτή είναι μια “ακροδεξιά” Εθνικιστική θέση ;

Χόρστ Μάλλερ : Το αντίθετο !! Αυτή είναι μια βασική ιδέα της αριστεράς: το να αγωνίζεσαι για τα δικαιώματα των άλλων λαών , όπως και για τα δικαιώματα του δικού σου λαού. Το να υπερασπίζεται ένας λαός την πατρίδα του και να απορρίπτει τις ξένες επιδράσεις δεν είναι κάτι το «απάνθρωπο» , αλλά αντίθετα είναι κάτι το πολύ υγιές. Αν κάποιος θεωρεί ότι αυτό είναι εξτρεμιστικό , θα τον ρωτήσω γιατί οι Εθνικοσοσιαλιστές είχαν τέτοια επιτυχία ! Ακριβώς επειδή οι ιδέες τους άγγιξαν την ψυχή των ψηφοφόρων. Δεν μπορεί κανείς να θέτει εκτός νόμου αξίες και ιδανικά μόνο και μόνο επειδή τα χρησιμοποίησε ο Χίτλερ.

Focus : Σήμερα η « αριστερά » σας θεωρεί προδότη και αποστάτη.

Χόρστ Μάλλερ : Η εθνική ιδέα πάντα αποτελούσε μέρος των ιδεών της αριστεράς. Τη δεκαετία του ‘60 υποστηρίξαμε το απελευθερωτικό κίνημα του Βιετνάμ και κατεβήκαμε στους δρόμους για να υπερασπιστούμε το δικαίωμα ενός λαού να διαφεντεύει τον τόπο του. Ο διεθνισμό ς περιελάμβανε και τον αγώνα για τα δίκαια των εθνών. Θέλαμε να απαλλάξουμε τη Γερμανία από την κυριαρχία και των Αμερικάνων και των Σοβιε­τικών. Μήπως πρέπει να αισθανόμαστε τύψεις για την ιστορία μας και να πούμε σε όλους τους λαούς της Γης «ελάτε να ζήσετε στη χώρα μας και αν θέλετε πάρτε τη θέση μας» ; Όχι , εμείς πιστεύουμε ότι έχουμε το δικαίωμα να οργανώσουμε τη ζωή μας στον τόπο μας όπως θεωρούμε σωστό.

Focus : Αυτή δεν είναι μια ξενοφοβική άποψη ;

Χόρστ Μάλλερ : Ο ξένος είναι όπως το αλάτι στη σούπα. Ποιος θέλει τη σούπα του πολύ αλμυρή ; Όταν σε μερικά σχο­λεία βλέπουμε το 80 με 90 τοις εκατό των ξένων μαθητών να μην μπορούν να μιλήσουν Γερμανικά , είναι λογικό οι Γερμανοί γονείς να βάζουν τα παιδιά τους σε άλλα σχολεία για να τους δώσουν καλύτερη μόρφωση.

Focus : Σε πολλές περιπτώσεις οι «πολιτικώς μη ορθές» από­ψεις προκαλούν ποινικές κυρώσεις. Τι έχετε να πείτε για την καταπίεση που υφίστανται οι « αναθεωρητές » ;

Χόρστ Μάλλερ : Είναι κάτι το απαράδεκτο. Φτάνουν στο σημείο να κατηγορούν ακόμα και ανθρώπους που δεν καταδι­κάζουν ανοιχτά αυτές τις απόψεις. Ακόμα κι αν κάποιες από αυτές τις απόψεις φαίνονται υπερβολικές , υπάρχουν ωστόσο άνθρωποι που τις πιστεύουν. Το να ποινικοποιούνται λοιπόν επειδή τις πιστεύουν αντιβαίνει κάθε έννοια διανοητικής ελευ­θερίας. Οι αναθεωρητές αρνούνται το « Ολοκαύτωμα» γιατί αυτή η σκέψη τους προκαλεί φρίκη. Δεν δέχονται ότι οι Γερμα­νοί έκαναν ένα τέτοιο έγκλημα και συνεπώς δείχνουν ότι έχουν ανεπτυγμένη ηθική υπόσταση. Με το να θεωρούν τους εαυ­τούς τους ως θύματα μιας ιστορικής αδικίας , υιοθετούν τις απόψεις των πατριωτών και συνεπώς αντιμετωπίζουν τον κίνδυ­νο της φυλάκισης.



Focus : Για εσάς πρόκειται για πολιτικές καταδίκες...

Χόρστ Μάλλερ : Για μένα οι πολιτικοί κρατούμενοι είναι πολί­τες. Δεν έχει σημασία αν είναι «ακροδεξιοί» ή «αριστεριστές» από τη στιγμή που ασχολούνται με τα κοινά. Έχω μια τάση να συμπαθώ αυτούς που διώκονται για τη γνώμη τους ... και επα­ναλαμβάνω ότι απορρίπτω κάθε γκετοποίηση. Ποιος είναι αυτός που θα αποφασίσει τι πρέπει να συζητάμε ή με ποιον θα συζητάμε ; Εγώ είμαι έτοιμος να συζητήσω με έναν έφηβο που τον έχουν στιγματίσει ως Φασίστα ή Ναζιστή.

Focus : Το Κίνημα Εθνικής Ενότητας που δημιουργήσατε είναι ανοιχτό σε όλους ;

Χόρστ Μάλλερ : Πρόκειται για κίνημα και όχι για κόμμα. Πρέ­πει να είναι ανοιχτό σε όλους. Ο πιο άμεσος στόχος μας είναι ο περιορισμός της μετανάστευσης και η ακύρωση του νέου νόμου περί ιθαγένειας. Όλοι όσοι θέλουν να εμποδίσουν τη διαδικασία της διπλής ιθαγένειας μπορούν να ενωθούν μαζί μας. Μόνο ο λαός έχει το δικαίωμα να αποφασίζει το ποιος είναι Γερμανός και όχι τα μεγάλα κόμματα ή το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο.

Θα κλείσουμε αυτό το άρθρο τονίζοντας ότι η περίπτωση του Μάλλερ δεν είναι μεμονωμένη. Πολλοί αριστεριστές των δεκαετιών του ‘60 και του ‘70 έχουν ενταχθεί σήμερα στον Εθνικιστικό χώρο. Πρόκειται για ένα σημαντικό φαινόμενο , στ οποίο έχει αφιερώσει ένα , βιβλίο του ο συγγραφέας Klauw Wolshlag :
«Οι αντάρ­τες της αριστεράς».

Καλό Ταξίδι Γκαμπριέλε - R.I.P.

Σκέψου Παγκόσμια Δράσε Τοπικά.

Ένα μικρό δείγμα από την δράση σε σχολεία , πανεπιστήμια , χώρους εργασίας της αυτόνομης ομάδας «Cornelius Zelea Codreanu» του ΜΑΥΡΟΥ ΚΡΙΝΟΥ.

Λευτεριά στους αγωνιστές που βρίσκονται στις φυλακές !

Ενάντια στον Καπιταλισμό – Ενάντια στον Σιωνισμό !

Ποίηση.

του Γιώργου Κόκκινου


ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΥ


Ο λόγος μου βρίσκεται κρυμμένος
πίσω από τα σύννεφα.
Σύννεφα, είναι για μένα
τα προϊόντα της πλουτοκρατίας.

Δε με αφήνουν να μιλήσω
δε με αφήνουν να σκεφθώ.

Άφησα την πραμάτεια μου
στο ασυνείδητο του νου.
Εκεί, στο πίσω μέρος του εγκεφάλου
δεν είναι επικίνδυνη.

Αν με αφήσουν να εκφραστώ
ελλοχεύει κίνδυνος
να καταστρέψω τον ‘όμορφο’ κόσμο τους.

Μου έκλεισαν το στόμα, για ν’ ακούω.
Θέλουν μόνο να αφουγκράζομαι
τα γύφτικα τραγούδια τους
τα λαοπλάνα λόγια τους.

Μου έκλεισαν το στόμα, για να βλέπω.
Θέλουν μόνο να παρατηρώ
τα ‘υπέρλαμπρα’ στολίδια τους
τα πλούσια σκουπίδια τους.

Μα τα στολίδια αυτά
μοιάζουν φτηνά και τιποτένια
μπροστά στον έναστρο ουρανό.

Ο λόγος μου βρίσκεται θαμμένος
βαθιά στο υποσυνείδητο και αναπτύσσεται.
Σαν παιδί, σιγά σιγά, εξελίσσεται.

Κάποια στιγμή, θα έρθει η ώρα
να τους πολεμήσει.


Από την ποιητική συλλογή « Να σ’ αγαπώ, να μ’ αγαπάς »

http://www.geocities.com/gkok2000/

http://porfyrada.blogspot.com/

Αλληλεγγύη στους Πομάκους αδερφούς μας !

του Αλεξόπουλου Στέλιου

Οι Πομάκοι είναι μια μεσογειακή φυλή κοινής καταγωγής με τους υπόλοιπους Έλληνες , η οποία , όμως , κάτω από συνθήκες λιγότερο ή περισσότερο γνωστές , εξεσλαβίσθηκε γλωσσικά και εκμωαμεθανίστηκε θρησκευτικά , χωρίς να έχει καμιά σημασία αν αυτό έγινε με ή χωρίς βία. Η φυλή τούτη , που έμεινε, και εξακολουθεί να μένει , ξεχασμένη και ίσως για πολλούς άγνωστη, είναι εντυπωσιακά δεμένη με τα πατροπαράδοτα ήθη και έθιμα κι έχει όλα τα σωματοσκοπικά και ανθρωπολογικά γνωρίσματα των Ελλήνων. Αν σταθεί κανείς μπροστά σ' ένα χάρτη της Ελλάδας και αφήσει το μάτι του να κινηθεί στις βόρειες ορεινές περιοχές , περισσότερο του νομού Ξάνθης και λιγότερο της Κομοτηνής , της Αλεξανδρούπολης και της Δράμας , θα έχει περίπου καθορίσει το γεωγραφικό χώρο στον οποίο ζει μια ξανθιά , Ελληνική φυλή.



Απόγονοι των Αγριάνων , οι Πομάκοι ζουν σ' ένα δικό τους κόσμο που τον συνθέτουν σκληρή δουλειά στο καπνοχώραφο ή στο δάσος , προσευχή στο τζαμί και αγώνας καθημερινός για την επιβίωση.Το 1954 η Ελληνική Κυβέρνηση … ( Σ.Σ. επειδή εμείς δεν ξεχνάμε και δεν μασάμε τα λόγια μας κύριοι υπεύθυνοι είναι οι γνωστοί γραφικοί «εθνικόφρονες» της εποχής ) υποχρέωσε όλα τα Μουσουλμανικά σχολεία να ονομάζονται Τουρκικά για να πετύχει διάκριση από τα αντίστοιχα Μουσουλμανικά της Βουλγαρίας…

Το 1955 δόθηκε εντολή στον επιθεωρητή Μουσουλμανικών σχολείων να οργανώσει συνέδρια Πομάκων δασκάλων για την εισαγωγή του λατινικού αλφαβήτου , δηλαδή της τουρκικής γλώσσας αφού οι Νεότουρκοι έχουν υιοθετήσει το λατινικό αλφάβητο. Η εισαγωγή του λατινικού αλφάβητου και της τουρκικής γλώσσας στα σχολεία των Πομάκων ολοκληρώθηκε το 1973. ( Σ.Σ. συνεχίστηκε το σχέδιο εκτουρκισμού και την εποχή της «επαναστάσεως» της 21ης Απριλίου.. )

Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να χαρίσουμε ολόκληρη τη Μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης με τη φυλετική , γλωσσική και τη θρησκευτική της ανομοιογένεια στους πράκτορες της ΜΙΤ και στον Τουρκικό επεκτατισμό. Είναι γεγονός ότι ο κύριος υπεύθυνος για όλη αυτή την απαράδεκτη κατάσταση που υπάρχει στην Θράκη είναι το Ελληνικό Κράτος. Το 1954 το Ελληνικό Κράτος ήταν αυτό που κατέβασε τις πινακίδες “Μειονοτικά Σχολεία” και τα ονόμασε “Τουρκικά Σχολεία”. Ποτέ το Ελληνικό Κράτος δεν έδωσε την κατάλληλη προσοχή και την αναγκαία στήριξη σε αυτούς τους ανθρώπους, ώστε να νιώθουν υπερήφανοι που είναι Έλληνες και όχι να αναγκάζονται να δηλώνουν Τούρκοι για να επιβιώσουν.

Ο κ. Σεμπαϊδίμ Καραχότζα, δημοσιογράφος της μηνιαίας Πομακικής εφημερίδας «Ναπ - πρες» και δραστήριο μέλος του νεοϊδρυθέντος “Πολιτιστικού Συλλόγου Πομάκων Ξάνθης” δίνει έναν πραγματικό αγώνα καθημερινά. Εκδίδουν την μηνιαία εφημερίδα ‘’Ναπ - Πρες’’ και καλούμε όλους τους συντρόφους που μας στηρίζουν και όσους μας διαβάζουν να στηρίξουν αυτή την προσπάθεια με την εγγραφή τους ως συνδρομητές στην εφημερίδα η με την έμπρακτη αλληλεγγύη τους με κάθε μέσο στους Έλληνες Πομάκους. Στην προσπάθεια τους για την διατήρηση της ταυτότητας τους είμαστε έτοιμοι να τους βοηθήσουμε και τώρα και στο μέλλον.


Την σημερινή εποχή που ο Αμερικανικός ιμπεριαλισμός εφευρίσκει νέες ανύπαρκτες μειονότητες στην Ελλάδα και η νεοταξική «αριστερά» σε συνεργασία με την φιλελεύθερη λαίλαπα αγνοούν και πολεμούν τους Πομάκους είναι καθήκον μας ως Σοσιαλιστές Εθνικιστές και Αριστεροί Εθνικοεπαναστάτες να τους υποστηρίξουμε ολόψυχα.


Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας !


Τα αδέρφια μας στην Θράκη χρειάζονται την βοήθεια μας.
Θα τους αφήσουμε μόνους ;;




Για επικοινωνία με την φωνή των Πομάκων :

Σεμπαϊδίμ Καραχότζα

Υπεύθυνος ύλης NATPRESH

Τηλ : Α 6949153001
Τηλ : Β 6947125675

Πιστωτική κρίση και μονοπωλιακός καπιταλισμός.

του Άβαδη


Πριν ένα μήνα όλοι παρατηρήσαμε έκπληκτοι την παρ’ ολίγον κατάρρευση της πέμπτης μεγαλύτερης τράπεζας της Βρετανίας , της Northern Rock. Χιλιάδες ήταν οι άνθρωποι στοιβαγμένοι στην ουρά που περίμεναν για να αποσύρουν τα χρήματα τους μετά την είδηση ότι η τράπεζα για να σωθεί χρειαζότανε άμεσα δάνειο από την κεντρική Τράπεζα της Αγγλίας. Η Τράπεζα τελικά δεν κατάρρευσε αφού , ενάντια στους ίδιους τους νόμους και τις αρχές τους νεοφιλελευθερισμού , η Τράπεζα της Αγγλίας , καθώς και με παρέμβαση του ίδιου του πρωθυπουργού της χώρας ( και παθιασμένου Θατσερικού ) , Γκόρντον Μπράουν , ανάλαβε να ξελασπώσει την κατάσταση και να σώσει την τράπεζα από την κατάρρευση και τον πανικό στην αγορά. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την τεράστια πιστωτική Κρίση στις Ηνωμένες Πολιτείες από τα ‘δάνεια των φτωχών’, το χάος στην αγορά και την κατακόρυφη πτώση του δολαρίου.



Ποια είναι τα συμπεράσματά μας από την πρόσφατη πιστωτική κρίση σε Βρετανία και ΗΠΑ; Πρώτον , τα ( επονομαζόμενα ως ) φιλελεύθερα κράτη άλλοτε παραβιάζουνε και άλλοτε διατηρούνε τις αρχές τους φιλελευθερισμού όταν και μόνο τα συμφέροντά τους τους καλούν να πράξουν έτσι. Ο φιλελευθερισμός κηρύσσει ότι για να λειτουργήσει σωστά η αγορά χρειάζεται ‘θεμιτός ανταγωνισμός’ και απαιτείτε το κράτος να μην παρεμβαίνει στην αγορά. Φυσικά τα φιλελεύθερα κράτη ποτέ δεν τήρησαν στην πράξη τις αρχές τους, ούτε στον οικονομικό, ούτε στον στρατιωτικό αλλά ούτε και στον πολιτικό τομέα. Το Κεφάλαιο πολύ απλά είναι βασισμένο στην υποκρισία , ο κόσμος του κεφαλαίου δεν μπορεί να επιβιώσει στην εποχή του Ιμπεριαλισμού (κατά τον Λένιν) χωρίς τα Καρτέλ , χωρίς τα μονοπώλια, αλλά και χωρίς να ξεζουμίζει το Κράτος όταν αυτό το χρειάζεται.


Οι αντιφάσεις του Κεφαλαίου


Οι φιλελεύθεροι κηρύσσουν τον ‘θεμιτό ανταγωνισμό’, δηλαδή τον ανταγωνισμό χωρίς μονοπώλια και χωρίς κρατικές παρεμβάσεις. Εκεί ακριβώς όμως είναι και οι αντιφάσεις αυτού του συστήματος: ο ίδιος ο καπιταλισμός δεν μπορεί να διατηρηθεί χωρίς τα καρτέλ , χωρίς τα μονοπώλια , χωρίς τον αθέμιτο ανταγωνισμό. Οι καπιταλιστές δεν μπορούν και δεν έχουνε καμία απολύτως διάθεση να ανταγωνιστούνε μεταξύ τους. Η αγορά είναι πολύ απλά ένα παιχνίδι με κρυφά χαρτιά.

Η πιστωτική κρίση σε Βρετανία και ΗΠΑ μας δείχνει το πόσο αδύναμο είναι αυτό το σύστημα στην πραγματικότητα, πόσο εύκολα μπορεί να καταρρεύσει. Το Τραπεζικό σύστημα λειτουργεί με ψηφία , μόνο ένα ελάχιστο ποσό των καταθέσεων βρίσκετε στην διάθεση της τράπεζας , έτσι στην παρούσα κρίση οι πελάτες της τράπεζας κινδύνευσαν να χάσουνε την χρήματά τους αφού η Τράπεζα δεν είχε διαθέσιμα χρήματα. Βρισκόμαστε έτσι αντιμέτωποι με μια τεράστια κρίση. Είναι αυτές οι κρίσεις που δείχνουνε όλη τη γύμνια του καπιταλιστικού συστήματος. Και φυσικά δεν είναι αλήθεια το επιχείρημα των φιλελεύθερων ότι οι κρίσεις δίνουν νέα πνοή στην αγορά , όπως συνήθιζε να λέει ο Φρίντμαν και ο Χάγιεκ , διότι αυτές ακριβώς οι κρίσεις ήταν που οδήγησαν στους δύο μεγάλους πολέμους και στις επαναστάσεις τον προηγούμενο αιώνα.




Έτσι εκεί βρίσκετε και η απάντηση στο ερώτημα αν η εργατική τάξη, αν τα καταπιεσμένα στρώματα έχουνε χάσει την συνείδηση τους. Σε περιόδους ανάκαμψης είναι αλήθεια ότι το βιοτικό επίπεδο όλων των τάξεων ανεβαίνει. Όμως, οι περίοδοι ανάπτυξης σημαίνουν: πόλεμο, μοίρασμα του πλανήτη σε ζώνες επιρροής και νέο-αποικισμός. Είναι κοινό μυστικό πχ ότι ο Δυτικός κόσμος ζει εις βάρος της Αφρικής. Έτσι ενώ οι υποκριτές στον Δυτικό κόσμο μιλάνε για ανθρώπινα δικαιώματα, ανάπτυξη, και δημοκρατία στις (επονομαζόμενες) ‘λιγότερο ανεπτυγμένες’ χώρες εννοεί νεο-αποικισμό, γενοκτονία και βρώμικα πολιτικά παιχνίδια. Τις περιόδους ανάκαμψης ακολουθούν περίοδοι κάμψης. Τι γίνεται όμως σε αυτές τις περιόδους;


Μονοπωλιακός Καπιταλισμός


Μια νέα μεγάλη απειλή διαγράφετε στον ορίζοντα για τον Αγγλοσαξονικό ιμπεριαλισμό, αυτή η απειλή λέγεται Sovereign Wealth Funds ( η αλλιώς ‘οι κυβερνήσεις πάνε για ψώνια’ , κατά τον Εκόνομιστ). Πρώην σοσιαλιστικές δημοκρατίες όπως η Ρωσία και η Κίνα αποφάσισαν να μπούνε στο παιχνίδι των ‘οικονομικών της αγοράς’ με τους δικούς τους όμως κανόνες. Τα Sovereign Wealth Funds είναι Κρατικά Κεφάλαια τα οποία ελέγχονται απόλυτα από το κράτος. Έτσι το ίδιο το κράτος μπορεί να επενδύει σε μεγάλες εταιρίες του εξωτερικού επιφέροντας κέρδη για το ίδιο. Η Κίνα είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιων επενδύσεων, επενδύσεων όχι μόνο σε μεγάλες εταιρίες του εξωτερικού αλλά και σε τεράστια σημασίας για τον Αγγλοσαξονισμό ιδρύματα όπως Πανεπιστήμια και Τράπεζες.
Οι Αγγλοσάξονες έτσι φοβισμένοι βλέπουνε ότι εφαρμόζοντας τις ίδιες τις αρχές της αγοράς είναι όχι μόνο επιζήμιο για τον χώρα τους (αν και αυτό είναι αμφίβολο να τους ενδιαφέρει και τόσο) αλλά καταστροφικό για την αστική τάξη της χώρας και τα συμφέροντά της.

Ενώ λοιπόν από την μία οι οικονομολόγοι των χωρών αυτών ξορκίζουν τον κρατικό ‘ προστατευτισμό’ (δηλ. τις κρατικές παρεμβάσεις), από την άλλη οι κυβερνήσεις τους πέφτουν διαρκώς σε τακτικές προστατευτισμού για να μην πληγούνε τα συμφέροντά τους. Αυτό είναι που ονομάζουμε και μονοπωλιακό καπιταλισμό, γιατί ο καπιταλισμός στο τελευταίο του στάδιο, το στάδιο πριν την κατάρρευση, δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς τα μονοπώλια.


Ο κόσμος για μια ακόμη φορά είναι χωρισμένος σε στρατόπεδα. Το Δυτικό στρατόπεδο χρόνο με τον χρόνο βρίσκει τον εαυτό του όλο και πιο αδύναμο. Οι κρίσεις και οι αναταραχές έχουνε δώσει στους εχθρούς του την πείρα και την εμπειρία να ανταπεξέλθουν στα νέα χτυπήματα. Από την άλλη τα εργατικά στρώματα θα αρχίσουν να κουράζονται από τις αλλεπάλληλες κρίσεις και την αστάθεια του συστήματος, ήδη ζητάνε και αυτά κάποιο κομμάτι από την πίτα. Η αστική τάξη όμως δεν μπορεί να προστατεύσει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης της χώρας της την στιγμή που αδυνατεί να υπερασπίσει τα δικά της συμφέροντα, την δική της επιβίωση. Το προλεταριάτο για μια ακόμη φορά κουρασμένο και απογοητευμένο από τις κάλπικες υποσχέσεις των ηγετών του θα χρειαστεί να υπερασπίσει μόνο του τα συμφέροντά του.

Η αναβίωση του Βασκικού Εθνικισμού.

Τα κείμενα που ακολουθούν δημοσιεύτηκαν στην ιστοσελίδα http://clubs.pathfinder.gr/Vaskonia/


«Η Εουσκάδη είναι η πατρίδα των Βάσκων»

Σαβίνος Πολύκαρπος Αράνα Γκόιρη


Από τα τέλη του 19ου μέχρι τις αρχές τού 20ού αιώνα η Ιβηρική Χερσόνησος περνούσε με έκδηλη αργοπορία στην εποχή τής κεφαλαιοκρατικής ανάπτυξης και τής παράλληλης – και άμεσα συνδεδεμένης προς αυτή – αριθμητικής αύξησης τής εργατικής τάξης. Αρχικά, η Βασκωνία εμφανιζόταν οικονομικά κατεστραμμένη και κοινωνικά αποδιοργανωμένη, έχοντας υποστεί το μεγαλύτερο βάρος των Καρλικών Πολέμων που οδήγησαν τους αγρούς στην ερήμωση και την σιδηρουργία της σε μιά προσωρινή παρακμή. Η αγροτική, εργατική και μέση αστική τάξη βίωνε στο έπακρο τις δυσάρεστες συνέπειες τής γενικής αποσύνθεσης και υπέφερε καθημερινά τα δεινά ενός δυσβάστακτου οικονομικού μαρασμού.

Ωστόσο, τα μεταλλεία τού Σομορρόστρου (στην Βισκάια) απετέλεσαν πόλο έλξης για νέους επενδυτές – Βάσκους και ξένους κεφαλαιοκράτες – επειδή πρόσφεραν πρώτη ύλη υψηλής ποιότητας σε μιά περιοχή όπου τα εργατικά χέρια αφθονούσαν. Σ’ αυτή και σε παρόμοιες ευκαιρίες βασίστηκε η συντήρηση και ενδυνάμωση τής μεγαλοαστικής τάξης, τής οποίας οι πολιτικές προτιμήσεις έρχονταν σε αντίθεση μ’ εκείνες των οικονομικά ασθενέστερων ομάδων, χωρίς να λείπουν και οι μεμονωμένες εξαιρέσεις.

Εξίσου τραγική για ολόκληρη την Βασκοσύνη υπήρξε και η κατάργηση της τοπικής παραδοσιακής νομοθεσίας (1876) – εγγυήτριας τής κατά καιρούς αυξημένης ή περιορισμένης βασκικής αυτονομίας – καθώς και η πλήρης απορρόφηση τής πολιτικής υπόστασης τής Βασκωνίας από την κεντρική ισπανική και γαλλική εξουσία. Οι νέες συνθήκες δεν έγιναν αποδεκτές από τον βασκικό λαό, ο οποίος ανέδειξε αμέσως ηρωικές ηγετικές μορφές, πρόθυμες να αγωνιστούν με όλες τις δυνάμεις τους για την αναγέννηση τού Έθνους. Η βαριά εθνική ταπείνωση και η αποτυχία τού «καρλικού κινήματος» μετατράπηκε γρήγορα σε έντονο αγωνιστικό ενθουσιασμό και η απογοήτευση των πρώτων μεταπολεμικών ετών έδωσε την θέση της σε μια σειρά από δυναμικές κινητοποιήσεις πατριωτικών ομάδων που στόχευαν ευθέως στην αφύπνιση και στην επαναδραστηριοποίηση κάθε βασκικής ψυχής.



Μέσα από αυτόν τον κοινωνικό αναβρασμό γεννήθηκε στα 1895 το Βασκικό Εθνικιστικό Κόμμα με επικεφαλής τον ακάματο βισκαΐνο πατριώτη Σαβίνο Πολύκαρπο Αράνα Γκόιρη (1865-1903). Η ταπεινωτική υποταγή τής Βισκάιας στο ισπανικό στέμμα και η αχρήστευση των πατροπαράδοτων θεσμών της ώθησαν τον φλογερό Βάσκο να αντιδράσει δυναμικά. Υποστηρίζοντας ότι οι βισκαΐνοι δεν πρέπει να έχουν καμμία σχέση με τους Ισπανούς – εφόσον οι τελευταίοι δεν σεβάστηκαν ούτε την πολιτική, ούτε την πολιτισμική ιδιαιτερότητα τής Βισκάιας – καλούσε τους συμπατριώτες του να αντισταθούν στην σκληρή πραγματικότητα και να απαιτήσουν όλα όσα δικαιωματικά τους ανήκαν. Στο πλευρό του αγωνιζόταν ο αδελφός του, Λουής και ένα εκλεκτό επιτελείο Βάσκων εθνικιστών, μεταξύ των οποίων ξεχώριζαν οι μορφές τού Κυριάκου Λιόδιο, Χουάν Αραμπουρουσαμπάλα, Σαλβαδόρ Ετσέιτα , Ηλία Λεκούε και Φαμπιάν Ισπίσουα.

Η μαχητική αρθρογραφία του και ο ανυποχώρητος αγώνας για την διάδοση των πολιτικών πεποιθήσεών του κόστισαν στον Αράνα ασταμάτητους διωγμούς και επανειλημμένες φυλακίσεις. Ο Σηγισμούνδος Μορέτ, εχθρικά διακείμενος έναντι τού Βάσκου αγωνιστή, είχε δηλώσει με κυνισμό: «Θα ήταν γενναιότερο να πέθαινε στην φυλακή. Επιπλέον, η ησυχία τής Ισπανίας αξίζει περισσότερο από την ζωή ενός ανθρώπου». Στις 21 Νοεμβρίου 1902, έχοντας δεχτεί πολλές απειλές κατά τής ζωής του και με κλονισμένη την ανέκαθεν εύθραυστη υγεία του, αναγκάστηκε να καταφύγει στον Άγιο Ιωάννη τής Λοϊσούνης (στην γαλλική επικράτεια). Έναν χρόνο αργότερα η ηγεσία τού Βασκικού Εθνικιστικού Κόμματος πέρασε στα χέρια τού Άγγελου Σαβάλα και σημείωσε ένα ιδιαίτερα ενθαρρυντικό αποτέλεσμα στις δημοτικές εκλογές τού Βιλβάου.

Εμβολιασμένο από τις ώριμες εθνοκεντρικές ιδεολογίες που αναβίωναν εκείνη την εποχή σε ολόκληρη την Ευρώπη, το πολιτικό κίνημα τού Αράνα ξεπέρασε τον τοπικιστικό χαρακτήρα του και σταδιακά αγκάλιασε την πλειοψηφία τού Βασκικού Έθνους, το οποίο αναζητούσε την πολιτική και κοινωνική επανένωσή του, καθώς και το δικαίωμά του να χρησιμοποιεί την πανάρχαια γλώσσα του σε κάθε γωνιά τής υπερήφανης πατρίδας του. Σε ιερό σύμβολο των νέων αγώνων αναδείχτηκε η Ικουρρίνια, «η Σημαία των Επτά Ιστορικών Εδαφών τής Βασκωνίας» , τα χρώματα τής οποίας ξεκίνησαν από την Βισκάια και σκέπασαν όλες τις πόλεις και τα χωριά τής Βασκοσύνης, ενσαρκώνοντας τα οράματα ολόκληρου τού Έθνους.



Ο πατριωτικός λόγος-σπόρος τού Αράνα έπεσε σε εύφορες ψυχές και οι επόμενες δεκαετίες χαρακτηρίστηκαν από την ρωμαλέα αφύπνιση τής βασκικής συνείδησης και την αυξημένη συμμετοχή τού λαού στον κοινό αγώνα. Στα 1932, ογδόντα χιλιάδες Βάσκοι συγκεντρώθηκαν στο Βιλβάο και γιόρτασαν πανηγυρικά την «Aberri Eguna» (Ημέρα τής Πατρίδας), μέσα σε κλίμα γενικού ενθουσιασμού. Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο διακεκριμένος Βάσκος πολιτικός Χοσέ Αντώνιο δε Αγκίρρε ι Λεκούμπε (1904-1960) σχημάτισε την πρώτη Βασκική Κυβέρνηση και οδήγησε οργανωμένα τους ένοπλους Βάσκους αγωνιστές στον πόλεμο εναντίον των στρατευμάτων τού Φρανθίσκο Φράνκο, ο οποίος είχε αρχίσει να κατασκευάζει το κατάλληλο περιβάλλον για την επιβολή τής στυγνής στρατοκρατίας του


Ο Βασκικός «τετρακέφαλος σταυρός»


Ο όρος «lauburu» τής βασκικής γλώσσας είναι σύνθετος. Αποτελείται από την λέξη «lau», που σημαίνει «τέσσερα» και «buru», που σημαίνει «κεφάλι». Από αυτόν προέρχεται, κατά πάσα πιθανότητα, ο λατινικός όρος «labarum», τον οποίο η ελληνική γλώσσα δανείστηκε και χρησιμοποίησε ως «λάβαρον».

Ο Λαουμπούρου, ένα αρχαίο και ιερό σύμβολο τού βασκικού λαού, είναι ένας «τετρακέφαλος σταυρός». Οι κεραίες του έχουν την μορφή έντονης υποστιγμής (κόμματος) και ολόκληρο το σχήμα θυμίζει έλικα θαλάσσιου σκάφους. Απεικονίζεται σε μεγάλη ποικιλία χρωμάτων και σχηματικών παραλλαγών, ως δεξιόστροφος και ως αριστερόστροφος, υποδηλώνοντας – σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση – την καλοτυχία και την κακοτυχία, την θετική και την αρνητική ενέργεια αντίστοιχα.



Η ακριβής προέλευση τού Λαουμπούρου παραμένει άγνωστη. Κατά τον ερευνητή Χοσέ Ντουέσο, ο βασκικός «τετρακέφαλος σταυρός» είναι κελτικής καταγωγής. Αποτελεί μία από τις πολλές παραλλαγές τού ελληνικού «επικαμπούς σταυρού» ή τής ινδικής «σβάστικας», γνωστών και ευρύτατα διαδεδομένων συμβόλων τού Ήλιου, η λατρεία τού οποίου ήταν ιδιαίτερα προσφιλής στην Αρία φυλή. Ωστόσο, κατά τις θρησκευτικές τελετές τους, πριν από την υιοθέτηση τού Λαουμπούρου οι Βάσκοι χρησιμοποιούσαν ήδη ως ηλιακό σύμβολο τον καλούμενο «ελληνο-ρωμαϊκό ρόδακα». Η σταδιακή αντικατάστασή του από τον κελτικής καταγωγής σταυρό οφείλεται, μάλλον, στην παθητική ακινησία που υποδήλωνε η εικόνα τού πρώτου, σε σχέση με την κίνηση και την ενεργητικότητα που αποπνέει ο δεύτερος.

Στο Μουσείο τής Ναβάρρας, ανάμεσα σε ένα πλήθος ενδιαφερόντων εκθεμάτων, φυλάσσονται και δύο γλυπτές αναπαραστάσεις τού «τετρακέφαλου σταυρού», οι οποίες τοποθετούνται χρονολογικά στον 4ο μ.Χ. αιώνα και προέρχονται από ένα νεκροταφείο στην περιοχή τής Γαστιαίνης. Θεωρούνται από τις αρχαιότερες τού είδους τους. Η μία, βέβαια, παραπέμπει περισσότερο στον ρόδακα, αλλά η δεύτερη είναι ένας εμφανής Λαουμπούρου.

Πέρα από ηλιακή απεικόνιση, ο «τετρακέφαλος σταυρός» υπήρξε σύμβολο τής ζωής, τής θεϊκής εύνοιας, τού απείρου και τής αιωνιότητας, τής ιερής φλόγας που έκαιγε στους βωμούς των αρχαιόθρησκων Βάσκων, των «τεσσάρων στοιχείων τού σύμπαντος» (νερού, γης, αέρα και φωτιάς), αλλά και τής δημιουργικής ένωσης τού αρσενικού με το θηλυκό. Οι κάθετες κεφαλές του αποκαλούνται «απόβραδο» ή «δύση» και συμβολίζουν την γυναικεία φύση και τον συναισθηματικό κόσμο.

Οι οριζόντιες κεφαλές του – η «αυγή» ή «ανατολή» – αντιστοιχούν στην ανδρική φύση και στον κόσμο τής λογικής. Ως φυλακτό χαρασσόταν επάνω σε τοίχους, υπέρθυρα και παράθυρα βασκικών κατοικιών για να φέρνει την ευτυχία και να εκδιώκει τα κακά πνεύματα, τις λάμιες και τους κεραυνούς, ενώ η τοποθέτησή του στις εισόδους των ποιμνιοστασίων προστάτευε τα πρόβατα από τους λύκους, τις θεομηνίες και τις ασθένειες.

Στις τελευταίες δεκαετίες ο Λαουμπούρου ταυτίστηκε επανειλημμένα με διάφορες ομάδες, οργανώσεις και πολιτικά κόμματα τού εθνικιστικού-πατριωτικού χώρου τής Βασκωνίας. Έλαβε τιμητική θέση στην κορυφή τού κονταριού τής Ικουρρίνιας ή στο κέντρο τού λευκού σταυρού της. Εμφανίστηκε, επίσης, με την μορφή σημαίας ή εμβλήματος σε αθλητικά γήπεδα και εκδηλώσεις πολιτιστικών σωματείων, ενώ κατέλαβε περίοπτη θέση σε χαρακτηριστικά σημεία τής ενδυμασίας των Βάσκων.

Κατά καιρούς, οι Βάσκοι μύστες και καλλιτέχνες σχεδίασαν παρόμοιους σταυρούς, αλλά με περισσότερες από τέσσερις κεφαλές. Αν και τούτες οι καινοτομίες είχαν κυρίως διακοσμητικό χαρακτήρα, ένας απ’ αυτούς τους σταυρούς, ο «επτακέφαλος», έγινε έμβλημα πολλών Βάσκων πατριωτών, καθώς ανακαλούσε στην μνήμη τους τα επτά Ιστορικά Εδάφη τής Βασκωνίας, μοιρασμένα - ακόμη και σήμερα - μεταξύ τής ισπανικής και τής γαλλικής επικράτειας.

Ο «τετρακέφαλος σταυρός» χρησιμοποιείται εκτεταμένα - μέχρι τις μέρες μας - ως δημοφιλές διακοσμητικό στοιχείο στην παραδοσιακή αλλά και στην σύγχρονη βασκική κεραμική, αρχιτεκτονική και επιπλοποιία. Αποτελεί, επίσης, αγαπητό πρότυπο για τους φημισμένους Βάσκους κοσμηματοποιούς, των οποίων τα περίτεχνα Λαουμπούρου αγοράζονται από εντόπιους και ξένους, για να φέρουν καλή τύχη στον ιδιοκτήτη τους και να κρατήσουν μακριά από τον ίδιο και τους οικείους του έχθρες και νοσήματα.




«Ο Βασκικός Λαός δεν έχει ανάγκη ούτε να θάψει τον χαρακτήρα του, εφόσον είναι σοβαρός και αξιόπιστος, ούτε να λησμονήσει την Ιστορία του, αν είναι υποδειγματικός όπως εκείνη, ούτε ν’ αναδιοργανώσει τα ήθη του, που θαυμάζονται από εντόπιους και ξένους επειδή είναι εύτακτα. Όχι! Ο Βασκικός Λαός, ο αληθινός, ο γνήσιος Βασκικός Λαός δεν χρειάζεται αυτές τις αναδιοργανώσεις, τις οποίες ο ίδιος κατέχει στο έπακρο ενώ οι άλλοι λαοί τις ονειρεύονται. Χρειάζεται μόνον ν’ αναγεννηθεί σ’ έναν τομέα: στην γνώση τού τί ήταν παλαιότερα και τί είναι τώρα. Χρειάζεται μόνον να διεισδύσει σ’ εκείνες τις λέξεις που υπήρχαν γραμμένες στο Μαντείο των Δελφών για να διδάσκεται ο άνθρωπος: ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ …»

Σαβίνος Πολύκαρπος Αράνα Γκόιρη

Ιδρυτής τού Βασκικού Εθνικιστικού Κόμματος


http://www.jo-ta-ke.blogspot.com/